Babanın kıllı zütüne şok marketten almış olduğum 750 ml mintax marka bulaşık deterjanı döküp gibeyim

O günden itibaren dedemin evinde kalmaya başladım. Dedem beni sadece yanına almakla kalmayıp birkaç sene sonra resmi işlemlerim babam yüzünden aksıyor diye beni kendi nüfusuna alacak artık hem manevi olarak hem de yasal olarak babam olacaktı. Babaannem, babam eve gelmeden gidip elbiselerimi okul malzemelerimi aşağıya indirmişti. Bir akrabamın ileri ki yıllarda bana gözyaşları içinde anlatmasıyla öğrendiğim kadarıyla babam hiç merak edip sormamış oğlum nerde diye. Şimdi düşündüğüm zaman onca şeyden sonra hangi mantıkla merak edecekti ki diyorum kendi kendime. Günler, o gecenin acısını unutmaya çalışmakla her gece kabuslar görüp çığlıklarla uyanarak geçti. Dedem beni gözünden sakınarak büyütüyordu. Pek bir şey anlamasa da ödevlerime yardım etmeye çalışıyor, her an nasihatler vererek yanında dolaştırıyordu. Günler; ay, aylar yıl olmuş. Beşinci sınıfın ikinci dönemine gelmiştim. Bu süre zarfında babamla çok nadir, saniyeden kısa göz göze gelişlerimizden başka hiçbir ilişkimiz yoktu. Sanırım halinden fazlasıyla memnundu. O an için olmasa da hayatımın geri kalan yıllarında yaşadıklarımı düşününce babamın, benim en basit sınavım olduğumu düşünüyorum. Koskoca beş yılı onun ekgibliğini bir gün bile hissetmeden geçirmiştim. Beş yıl çok mükemmel geçmiş gibi şimdi önümde başka bir sınav vardı. Ve dediğim gibi babam benim en kolay sınavımdı...

Belki insanlara hic bi zaman guvenemedigim icin, belki kullandigin usluptan dolayi, belki de olaylarin fazla trajik olmasindan dolayi, bana pek gercekci gelmiyor. Ama ne olursa olsun hikaye harikulade gidiyor. Eger sonunda 'Bu da yeni kitabimin hikayesi' falan desen bile uzulmeyecegim hocam. Guzel yaziyorsun devam et

Rezerved

kavunlu rez..

Sen benim nickimi daha çok hak ediyorsun

aklıma Tyrion Lannister geldi.

Arkadaşlar öncelikle beni yalnız bırakmayıp derdimi dinlediğiniz için hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. Burada yazdıklarım 36 yıllık hayatımın anlatıldığı bir kitap projesinin taslak metinleri. Hiç birinize burda kalıp yazdıklarımı okuyun diyemem ama sizden ricam ne zaman bitiyor diye sormayın. Yazdıklarımı elimden geldiğince bilgisayar ortdıbına taşıyıp sizlere aktaracağım. Bu hikayeyi yazmamda ki temel amaç kendi hayatlarınıza pay çıkarmanız. Son olarak daha önce başıma geldiği için söyleme ihtiyacı duyuyorum. Yazdığım metinlerin kopyalanması yasal güvence altındadır. Metinler tamamen noter tasdiklidir. Sağlıcakla kalın...

panpa baban tam bir haysiyet yoksunu bir insanmış, bu arada başın sağolsun, dededin ellerinden öperim..

baban şu an ne durumda?

çok üzüldüm la haline umarım şu an kötü durumda değilsindir

rezzzzz

Bayıldım mı bilmiyorum ama en son gözlerimi bir sedyenin üzerinde yatarken açtığımı hatırlıyorum. Katı suratlı, yorgunluk ve uykusuzluktan gözleri kan çanağına dönmüş bir doktor burnuma bir şeyler yapıştırıyordu. Korkuyla hatırlayamadığım acıyı vücudumun her hücresinde hissediyordum artık. Bağırıp ağlamaya başladım. Dedem başucuma gelip elimden tutup beni sakinleştirmeye çalışıyordu. O gece hastanelik olan tek kişi ben değildim babaannem de beni babamın kucağında görünce haklı olarak beni aşağı atacağını düşünerek korkudan bayılmış. Doktor gerekli müdahaleleri yaptıktan sonra ikimizi de müşahedeye almıştı. Zavallı dedem o gece bir benim bir babaannemin yanına koşturup durmuş sabaha kadar uyumamıştı. Sabah ikimizin de taburcu işlemlerini yapıp hastaneden çıkardılar. O geceden bana kalanlar, bir kırık burun, iki kırık parmak, bir çatlak kol, uzun bir süre etkisini üzerimden atamayacağım kekemelik ve akluofobi (karanlık fobisi) olmuştu.

Kardeşim Allah sabır versin bende annemi kaybettim ama senin baban afedersin ama çok şerefsizmiş kusura bakma söylemeden edemedim ben babama kötü derdim ama daha kötüsüde varmıs böyle hayatın aq sen anneannenle dedene sıkı sıkı sarıl eğer hala hayatta iseler gerisi yalan kardeşlerine ailem dediklerine sahip cık kardesm emin ol annelerimiz bekliyo bizi merk etme sen

Lan öyle babamı olur amk vicdansız köpeği

senin ben dıbına koyayım ya sigara paketim bitti

rezercta

ince telli zayıf saçlarımın kafa derimi yüzerek çıktığını hissediyordum. Babamın şefkatsiz elleri arasındaki çırpınışım evimizin giriş kapısına kadar sürdü. Saçımı bırakıp kapıyı açtı. Kolumdan tutup balkona sürükledi. O sırada elektriğin gelmesiyle üzerimde ki kızıllığı fark ettim. Burnumdan akan sıcaklık o anda anlam kazandı. Kanama yavaşlamış ama durmamıştı. Beyaz pijamamdan akışını izlerken babamın, o zamanlar ne anlama geldiğini bilmediğim onlarca küfür eşliğinde beni kucağına aldığını hissettim. Merhamet zerresi bulunmayan kollarıyla beni balkon korkuluklarının diğer tarafına taşıdı. Korkum boyumu aşmışken babamın beni silkerek “niye gebermiyorsun lan sen” dediğini duydum. O an oradan düşme ihtimalimin beni korkutmadığını fark ettim. Yaşıma rağmen ölümün sonsuz huzurunu istiyordum içten içe. Bu acıyı ve korkuyu dindirecek tek şeyin ölüm olduğunu düşünüyordum. Yanıldığımı, babaannemin çığlığından sonra anladım. Bu çığlık gecenin son çığlığı olmuştu. Dedem merdivenleri koşarak yukarı çıkıp beni babamın kucağından almış yaşadığım acıyı bir nebze olsun ona da yaşatmak adına olsa gerek babama sert bir tokat atmıştı. O gece hayatım tamamen değişecekti en azından bir süreliğine.

Babanın zütüne giriyim

Rez panpa