kazım koyuncuyu ölümünün 7ci yılında

''Bu arada; hiç başımızdan ekgib olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar 'a, ateş hırsızlarına, Ernesto "Çe" Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya."

bugün hopa'nın havası da olaydan haberdar gibi puslu kazım abi, her 25 haziran olduğu gibi yine sana geleceğiz

lan gulbeyaz izlerdim kucukken annem babam ben oturur salonda izlerdik
sarkilarini da cok severdim sorardim bunu kim soyluyor falan diye
simdi ailemle arkadaslarimla sevdiklerimle aramda 8000 km mesafe var
simdi sen kazim koyuncu yazinca iste ben bunlari dusundum
amk cocuu seni 3 dakka onceye kadar mutluydum lan ben
ozledim amk

siyasi görüşü ne olursa olsun harbi kral bu adamın şarkıları

Gerçekten ölmek; Unutulmaktır derler..7 koca yıl olmuş,Sen hiç unutulmamışsın.. Unutulmayacaksın

şair ceketli çocuk...

up up up

iste gidiyorum bir sey demeden
özledik seni büyük üstad

updullah bu entry silinecektir

updullah bu entry silinecektir

updullah bu entry silinecektir

nasıl unutulur ki böyle adamlar? her yürekli adam gibi seni de unutmadık reyis seni de unutmadık...

Yıllar önce bizim oraların bir ezgisiyle tanıdım seni.

Kendimi Karadeniz’in, yeşilden başka bir renk göremeyeceğimiz yaylalarında hissettim.

Kim olduğunu bilmeden hayranın olmuştum o dakika.

Ertesi gün uzun uğraşlar sonucunda adının Kazım Koyuncu olduğunu öğrendim.

Seni her dinlediğimde ilk dinlediğimde yaşadığım heyecanı ve duyguları yaşıyordum.

Ne çok severdin Karadeniz’i yeşilini, mavisini, dağlarını, insanlarını.

Bir gün hastalandığının haberini aldık sanki aileden biri ya da çok yakın bir arkadaşım hastalanmış kadar üzüldüm.

Tam iyileştiğini düşünürken kara haberi almıştık bedenin bu dünyadan ayrılmıştı.

Ne kadar sevenin olduğunu cenaze töreninde anladım yediden yetmişe herkes seviyordu seni.

Hiç sahte göz yaşı yoktu herkes en saf ve temiz duygularıyla gelmişti çünkü seni gerçekten seviyorlardı.

Saz benizli, dal incesi, koca yürekli çocuk dünyadaki tüm alkışlar, şarkılar ve devrimler, sana armağan olsun görüşmek üzere.

DAHI BIR SEXSIYETI KAYB ETDIK ;(

yazmış azeri bi arkadaş. şahsiyet demek istemiş. dalga geçeni giberim.

‎''Ben bir müzisyenim, ondan sonra biraz Karadenizli'yim, ama hepsinin ötesinde ben bir devrimciyim. Ve gerçekten doğru bildiğim bir şeyi en azından çok zorlanırsam ortaya koymaktan çekinmem.''

Kazım Koyuncu

toprağın bol olsun güzel insan

fırlatırdım bir taş gücüüm olsaydı :(