kayışı nasıl kopardım

her insanın hayatında kendine idol seçtiği birileri vardır. bu abisi olur babası olur amcası kuzeni arkadaşı devlet büyüğü olur liste uzar gider.

benim anlatacağım olayın başrol oyuncusu da benim idolümdü
hayatta hemen hemen herşeyimi ondan örnek aldım hatta elinde büyüdüm. ben onu babamdan fazla sever o da beni çocuklarından üstün tutardı. dayımdı o benim.

aramızda 20 yaş vardı özü sözü bir deli dolu benim diyen fırlamanın anneannesini dedesinin kucağında çaktırmadan giber peçetesini de o fırlamaya tuttururdu. işini bilir hayata bambaşka boyutlardan bakardı.

bambaşkaydı anlayacağınız. muhabbetini dinlemek için can atardı tüm ahali ayaküstü standup yapardı resmen babam açık kalp ameliyatı olurken dışarıda ağlayan duygusal olarak bitmiş annemi bile o durumda kahkahaya boğdu herkes sinir krizi geçiriyor sandı. ki babamın o masadan kalkması çok zor bi ihtimaldi.

hayat tecrübelerini anlattığında bir ülkeyi sıfırdan tekrar diriltmiş bir lider
felsefe sosyoloji ve diğer konularda konuştuğunda konfüçyüsün reenkarnesi
öğüt verdiğinde 500 yaşında bir keşiş sanırdınız.
dedeme kızıp 14 yaşında memleketten istanbula kaçıp 5 sene hiç bilmediği bir şehirde hiçbir pisliğe bulaşmadan hayatta kalmışlığı vardır. 19 yaşında geri dönüp eve geldiğinde yediği dayağı öyle ballandırp anlatırdı ki canınız çekerdi mk
dayım askerden döndüğü gün doğmuşum ben daha yolun tozu ayakkabılarındayken hastaneye koşmuş ben doğumhanenin kapısından çıkarken babamdan atik davranıp hemşirenin kucağından beni almış bende babam ve annemden evvel onu görmüşüm gözlerimi açıp. babam ona bu kadar düşkün olmamı buna bağlıyordu annemse oğlan dayıya kız halaya çekermiş diyordu bu konu da aslında babam biraz bozuluyordu zannedersem bu konuya ama onun sevgisi ayrıydı bende kimse kusura bakmasın.

yaş ilerledikçe hal hareketlerim rol modelim ve idolüm olan dayıma çektiğinden herkes dayısı kılıklı demeye başlamıştı aile arasında dayım bana ayaklı teskere derdi doğum maceramızdan ötürü bayılırdım onun jest ve konuşmalarına

11 yaşıma bastığım gün beni bir kenara çekip hayatla ilgili neler düşündüğümü sordu. 11 yaşında ne düşünebilirdi ki bir insan hayatla ilgili saçma sapan şeyler anlattığımı hatırlıyorum. ben sözümü bitirince omzuma elini attı ve hayatta bilmen gereken ilk şey herşeyin bir yanılsama olduğudur yeğen dedi vazgeçemeyeceğini sandığın herşey bir gün olur ki sana fuzuli gelir 7 yaşında elinden düşürmediğin onsuz uyumadığın arabayı 9 yaşında üstünden çıkarmak istemediğin tişörtünü düşün onlar yok ve birzamanlar vazgeçilmezin olan şeylerdi bunlar şimdiyse gibinde değil demekki hayat en vazgeçilmezlerin olmadanda yaşanabiliniyormuş değil mi dedi bir an düşündüm haklıydı amk
bu insanlar içinde geçerli dedenin kucağından inmezdin bak deden 1 senedir yok ve hayat devam ediyor. haklıydı amk işte aklıma bile gelmiyordu ne yalan sööliim bu yarın annen baban ben herkes için olacak dedi ben allah korusun dedim dayı bu muhabbet nerden çıktı şimdi.

aslında inceden subliminali vermiş haberimiz yokmuş. o gün öğrenmiş hasta olduğunu ve kimseye anlatmamış karnında nereden geldiği belli olmayan bir ağrıyla doktora gitmiş tetkikler sonucu birşey bulamamışlar ama doktor dayıma hocasının kliniğine gitmesini tavsiye etmiş. o da gitmiş tetkik muayine test tahlil ne varsa yapılmış profesör dayıma yazıhaneme gel yarın demiş 15 00 da... içerde oturup beklerken prof ve ilk göründüğü doktor gelmiş. metin olunuz ama haberler pek içaçıcı değil demişler. iç organlarınız kütle kaybediyor ve bu durum çok ender rastlanan bir vaka nasıl desem vücudunuz sanki açlık halindeymiş gibi kendi kendini kemiriyor. ve bunun bilinen ne bir açıklaması var ne de tedavisi sizi ilerde makineye bile bağlayabiliriz demişler. dayım her zaman ki dayım ne müddetim var hocam demiş prof 5 ila 6 ay deyince bizimki ooo ben o zamana kadar komşunun kızını da yerim halasını da demiş koyvermiş kahkahayı

(bkz: giblenmeyen yazar)

http://inciswf.com/aagsoaas.swf

iyi kopardın

kimselere haber vermeden dolaşmadığı yer kalmamış çare için ama boş umut tabi vakti de azalıyor bu arada ama tam gaz yaşamaya devam ediyor. 6 ay diyen profu züt edip 3 sene hayatta kalıyor zayıflayıp iğne ipliğe dönmesini örtbas için spora başlıyor ama zamanı geliyor tabi her fani şey gibi bu arada bende yatılı okula başlamıştım ve ilkkez izne geliyordum babamı aradığımda hastahanedeyiz dediler oraya gittim nooldu dedim dayın hasta ameliyat olacak dediler ok dedim nerde ameliyathane aşağıda ama burada bekle dedi babam.

ne beklemesi mk dayım orada ameliyat olacak ben dışarıda bekleyecem ha dedim kendime tuvalet bahanesiyle dolaşıp indim alt kata moral sıfır halde burnumun ucunu göremiyorum sinirden en alt kata kadar inip dolaşıp bulmayı planlıyorum ameliyathaneyi belki yasaktır diye kimseye de soramıyorum. en alt koridorda dolaşırken büyük teyzemi gördüm gözleri şişmiş ağlamaktan. ne arıyon burada dedi dayımı dedim sarıldı bana dayın burada dedi birazdan çıkaracaklar iyi oldu mu dedim ağlayarak çıktı yukarı

koridora çöktüm teyzemin çıktığı kapıya bakıyorum kapı biraz aralıktı ve içerde masa üstünde uzamnış bir adam vardı bana bakıyordu. çıplak üstü boynuna kadar beyaz çarşafla kapanmış şekilde sıradaki hasta sanırım dedim narkozu yemiş yatıyor. birkaç dakika bakıştık ama benim aklım hep dayımda bakıştığımız amca ağzını açtı hafifçe dili dışarı sarktı amın oğlu daha bayılamadı hareket çekiyor sandım bir an elimle ne ayaksın gibi hareket yaptım kıpırtı yok biryandan da dayım geç kaldı onu düşünüp kafayı yiyorum acaba bişi mi oldu diye bakıştığımız amca sinirlerimi bozmaya başladı en sonunda ne bakıyon dıbına koduğumun muallaksi diye bağırmışım oradan geçen bir hademe sesimi duyup gelmiş. ne bağırıyon dedi ya bak şu herife bakıp bakıp ashabımı bozuyor dedim öyle deyince gözlerini iyice açıp baktı bana sen ne arıyon burada dedi dayım ameliyat oluyor burada dedim amca sööle şuna başka yere baksın uyuz oldum dedim o seni göremez dedi. kör mü dedim bana bakıyor işte gözleriyle takip ediyor. seni takip edemez dedi niye dedim ölü o dedi ameliyathanede ölünün ne işi var amca dedim burası ameliyathane değil dedi nere bura dedim morg dedi tabelayı göstererek ama benim dayım burada onun ne işi var dedim dayın buradaysa ölmüştür oğlum dedi.

hani kulağınızın dibinde birşey patlar veya mermi sıktıktan sonra kulağınız çınlar ya sadece öyle bir ses hatırlıyorum o andan sonra bir de bembeyaz olmuştu heryer. bayılmışım hademe olacak gamsız pekekent yetiştirmiş beni yukarı 2 gün baygın kalmışım kendime geldiğimde dayıma pamuğu tıkıp gömmüşler bile. gider ayak gene yaptın dayı yapacağını
ah dayı ahhh
bugün tam öldüğün yaştayım beni herkes sana benzetiyor o olaydan sonra da pek dikiş tutmadım zaten felsefem koy zütüne rahvan gitsin oldu izindeyiz merak etme

dayın bana benziyor lan anlat