kaybettiklerim ibretlik hikaye

reserved

zaten öyle kendimi oyalıycak hikaye arıyodum. iyi geldi lan.

harbi adamsın pekekent şukularım feda olsun up up up

reserved

kitaptan bakıpmı yazıyosun lan roman gibi amk.

fena değil lan okunabilir, reserved.

reserved

uppalaa

beyler bi yemek yiyip geliom. uplarınızı ekgib etmeyin.

abim arabada “ne yapıyordunuz?” diye sordu, gayet sakindi ama herhalde olaydan kaynaklı rahatsızlığım yüzünden biraz gergince “bir şey yapmıyorduk, sohbet ediyorduk” diye cevap verdim. gülümsedi. bişeyler olduğunu anlamıştı. ulan bi açık mı vermiştim, ne yapmıştım bilemedim. bir süre suskunluktan sonra “güzel kız nicci” dedi. biraz daha bastırdım kendimi “allah sahibine bağışlasın, güzel kız da bize ne?” dedim. kendimi tutmaya çalışsam da gerginliğimi tam atamamıştım üzerimden. “kızın üstüne çıkıyordun ben gelmeseydim” diyince hızla çevirdim kafamı. suratında bilmiş, görmüş bir ifade vardı. gülümsüyordu, biliyordu, belliydi. bişey diyemedim, ne kadar biliyordu, ne kadar görmüştü emin olamadığım için kafam aşınıyordu resmen. daha fazla zorlamadı beni devam etti konuşmaya “oğlum bak, erkek adamsın anlıyorum da bu işleri yaparken açık vermeyeceksin. benim yerime filiz girseydi o an, ruhun duymadı m.k. en iyi ihtimalle aylarca kafan gibilirdi. bak burdaki enişte iş tutarken yakalandı teyzeme, adamın ailesi yüzüne bakmıyor, evde yabancı gibi takılıyor denyo” falan diye nasihatler verdi. gerilmiştim

hemide almanca beyler

rezerved

kendimi filizle yatakta nasıl olduğumuzu anlatırken bulmuştum. o da sevgilisiyle nasıl olduğunu anlatıyordu. baya baya da ayrıntıya giriyorduk. o sevgilisininkinin küçük olduğundan dem vurdu, çabuk boşaldığından dem vurdu * ben filizle yaptığımız 45 dakikalık sevişmeleri ve (ergence olacak biarz ama)irice olduğunu anlattım, ölçü vererek. i̇nanmaz gözlerle bi süzdü. anlatmaya devam etti sesi de çok iyiydi anlatırken yerinden kalktı, ikimizde masanın önünde oturuyorduk ama önümüzde bir sehba vardı, etrafından dolandı, başıma dikildi, elini uzattı ayağa kaldırdı beni ve dudaklarıma yapıştı. hemen karşılık vermeye başladım. ama şu anda ofisteydik ve abim gelebilirdi. kendme hakim olmaıyordum. elimi kalçalarına attım derin bir nefes verdi. alt kattan abim bağırdı o sırada ismimi seslenerek. hemen toparlandık. nicci yerine geçti, abim yukarı geldi. “napiosunuz? nasılsınız?” faslı yaptıktan sonra “hadi kardeş çıkalım“dedi, nicci’yi uğurladım, çıktık gittik

geleli 4 ay olmuştu. bize de ev alındı, araba aldık filize de bana da. güzel triplex bi evimiz olmuştu. kredisini de tıkır tıkır ödüyorduk, hiç koymuyordu. filiz de ben de şirkete kayıtlı elemanlar olarak takılıyorduk, sağolsun abim bütün işlemlerimizi halletmişti. filiz de ben de almanca kursuna gidiyorduk. kariyerist eşim cayır cayır konuşuyordu neredeyse 4 ay olmasına rağmen. çok hataları varmış da bana öyle geliyormuş gerçi. ben de derdimi nicci’ye almanca anlatacak kadar öğrenmiştim. nicci’yle bayaa yakın arkadaş olmuştuk. bir sonraki ay da gidiyordu zaten. bir ay daha kalacaktı. bir akşam büroda kaldım, abiimi bekliyordum, nicci de yanımdaydı. elemanlar çıkmıştı. i̇lk defa yalnız kalmıştık esasında. sohbet koyulaştı. aklımda hala nicci’ye cinsel olarak ulaşmak yoktu aslında hayal bile edemiyordum ancak o gün gerçekten çok daha fazla çekici görünüyordu. binliğimdendir, filiz sevgilim olduğundan beri hiç başka kadınla birlikte olmadım ama hep kendimi iyi hissetmek için mi bilmiyorum kadınlarla cinsellik konuşurdum, bunu severdim. sonra filizin bunu yapabileceği aklıma geldikçe kendimi kötü hissederdim ama yapmadan da duramazdım. zaten filiz benimdi ve yapmazdı , hep kafamda böyleydi zaten. bu yüzden de biraz rahat davranıyordum ve o akşam da işte nicci ile cinsellik konuşmaya başlamıştık bile..

@105 eyvallah panpa

beyler aile yapısını bilin ööle çok uçuk bi aile değil hesabı, evdeki durumumu bilin, ben her şeyi anlatmicam paşalarım, siz biraz da "heee bundan demek ki" diyeceksiniz edeceksiniz. öyle dinlenir olur bişiler.

@18 oha panpa beni anlatıyosun sandım bi an lan

aynı zamanda türk arkadaşlar edinmiştim, arada takıldıkları bir kahvehane tipi bir yer vardı, arlarından bir kaç düzgün tiple oralarda vakit geçiriyordum nadiren, maç izlemece, bira içmece gibi aktiviteler işte. alman arkadaşlar da edinmiştim, dışarı çıakcakları zaman bana da teklif ediyorlardı. hem almancam gelişiyordu hem de türkiye’den ayrılırken en büyük korkum olan yalnız kalacak olma korkusunu kırmış olmuştum.

lafı uzatmasanız olmuyo dimi binler.. anlat işte amk sadete gel

dıbına kodumun çocugu hikayeye çocukluktan başlanırmı hiç