kaybettiklerim ibretlik hikaye

her şeyimi abime danışırdım o dönem kazancımız aylık toplamda 70.000euro’yu bulmaya başlamıştı. filizle elimize 15.000 temiz geçiyordu. eşyalar yeniledik, evden taşındık, güzel biyer kiraladık, eski işime göre de yarıdan daha az çalışıyordum. filiz de sırf evde canım sıkılır diye işine gidip geliyordu hala. zaten iş yerinde de kafası çok rahattı, en ufak bi pürüzde de bırakacağı belliydi. maddi durumumuz düzeldikçe filiz’le sorunlarımız da çözülmeye başlamıştı. ne zamandır yapmak istediğim şeyleri yapıyordum. kendime güzel bir gitar aldım, yeni evimizdeki bir odayı kendime ayırdım, müzik yapıyordum kendimce. spora başladım, sigarayı azalttım yavaş yavaş bırakacaktım. artık sabahları kalkmak için can atıyordum. birden bire gördüğüm rahatlama yaşama sevinci aşılamıştı bana

güzel gerçek hikaye rezerve vs...

@84 eyvallah kardeşim.

@79 sevmiosan okuma güzel kardeşim, sana özel yazmıyorum.

upplayan tüm panpalar elleriniz dert görmesin

panpa güzel, devam upppp

filiz öyle yüklenmişti ki 7 perakendeci 3 toptancıyla olumlu görüşüp bağlamıştı işi kısadan gidersek. abimin de görüşmeleri olumlu gitmişti bunlarla çalışmaya başlamıştık. artık kazandığımız paranın haddi hesabı ortadan kalktı. i̇şimi seve seve bıraktım, bu işin üzerine düştüm. yine söyliyeyim bi tak yaptığım yoktu. ne gerekiyorsa onu yapıyorrdum, biraz da ne yapmam gerektiğini öğrenmiştim koşturuyordum

bu aralarda yine konuştum abimle. olabiliyorsa hep olmalıydı bu ek gelir. hem ben taş atmamıştım, kolum yorulmamıştı. abimin dediği verdiğimiz ürünlerin elemana en az 2 3 ay yeteceğiydi, yani başka müşteriler bulması gerekiyordu ya da bu gelir 2 3 ayda bir gelecekti. umudum yine kırılmıştı ama inceden bi beklenti de oluşmuştu içimde her şekilde. ekstra gaz olan filizime açtığımda durumu müşterileri bizim de kovalamamız gerektiğini söyledi. almanyadaki adamlarla nasıl irtibata geçeceğimizi aklım almıyordu zaten çok giblemedim, yine "he" diyip geçtim. ertesi akşam elinde 2 listeyle geldi. 4 sayfalık hannoverdeki perakendeciler ve 2 sayfalık o çevredeki toptancılar şeklinde. i̇letişime geçmemizi istedi beraber. olumlu olursa abime yönlendirecektik. hayatımdan tiksinmem için çabalıyordu sevdiğim kadın adeta

konteynırıdır gibi sokudur ne uğraşcaz dedi, bilmem ne dedi. bi tak anlamıyor sadece yapıyordum. gün içinde 4-5 defa konuştuk. bir yerle anlaşmıştı, yollayacaklardı malları, direk satacaktı. dediklerini yaptım, mallar gitmişti. aradan bir hafta geçti yine bir telefon geldi, “oğlum her şey hesapladığımdan daha iyi gidiyor. bizim 3000 euro oldu 7000 euro şu anda. 1500 de sana gönderiyorum” dedi. aklım gitmişti. hakketten büyük paraydı bizim için, bi maaştan fazlasıydı. beni de heveslendirdi açıkçası. bu iş bi nebze bu getiriden sonra. bütün dönem borçlarını, asgarilerine abanmadan kapatmıştık bütün maaşım da bana kalmıştı, üstüne para da kalmıştı bir de. hafta sonlarımız dolu dolu geçmişti, uzun zamandan sonra arkadaşlarımızla bir akşam çıkıp bira eşliğinde muhabbet edebilmiş, bir diğer akşam rakı – balık tadı yakalayabilmiştik. bu kadarcık ekstra gelir bile böyle huzurlu bir hayat sağlıyorduysa bu işe devam etmemiz gerekiyordu.

tatil bitti eve dönme vakti geldi sonunda. ayrılırken iş yine don çorap işine geldi. abim “dediklerimi unutma he, yapalım şu işi” diye bir antrenor edasıyla gazladı yine. uçakta rahat etti kafam. filiz çok konuşmadı. eve döndük nihayetinde. dönmemin ardından 2 gün geçti ki abim telefon etti. i̇şten izin alıp dediklerini yapacaktım. sinirim tepeme geldi. lan çalışıyorum burada ne izni böyle bişey için. he dedim yine de dinledim bakalım ne olacak diyerrek. bir yer tarif etti. hesaba 3000 euro para yatırmıştı, bunu çekecektim sonra 2500 eurosuyla mal alacaktım adresi verdiği yerden ama öncelikle zincirlikuyu’da bi gümrük müşavirliği şirketine gidip yoluanu yorddıbını öğrenmem gerekiyordu. şirkete gittim, abimin söylediği gibi bir bir anlattım, abimin verdiği ismi bulup. şöyledir böyledir diye diye anlattılar. abim de elemanın anlattıklarını onayladı.

gece dinlerim rizörved

15 gün gırgır şamata geçti. abim inceden her muhabbetin arasına sıkıştırıyordu don-çorap işini. heveslendirmeye çalışıyordu. filiz de coştukça coşuyor, heceslendikçe hevesleniyordu. kafamda “dıbına goiim bi senin aklına geldi di mi?” diyerek düşünüyordum bi yandan da.. olsa güzel olurdu. ev kirasıdır, borçlardır süper bir hayat yaşamıyorduk ama çok da umutlanıp heveslenmiyordum.

filiz tabi ki daha bi heveslenmişti. abimden detayları en çok o aldı zaten. ne getireceğinden tut da gümrük rejimlerine kadar konuştular. eve gittik, duşumuzu abdestimizi aldık, temiz temiz oturduk. abim çorap don meselesine fena takmıştı. anlattıkça anlatmaya yüz buldu, coştukça coştu. anlattığına göre bayaa para vardı bu işte, anlattıklarının özeti olarak bunu çıkardım kafamda, bana yetti zaten. ben işim gücüm var demeden koşturcaktım. biralar içilinildi, müzik dinlenilindi. süper bi sohbet ortamı oldu. nihayetinde bize ayırdıkları odaya çekildik filiz’le. filiz burda da başladı “bak abin iyi iş düşünmüş, bırakma bunun peşini sakın, bu bir fırsat, hayatta bi kere çalar insanın kapısını. bunu da sallama diğer işlerin gibi, koştur” diye anne anne telkin etti.

rahatlıkla tonla insanla tanıştım ama 3-4 gün boyunca kestikten sonra kızın yanına giderken mideme ağrılar giriyordu, sırf o yöne yürüdüğüm, yolumu çevirmek saçma geldiği için üzerine üzerine yürüyordum. kitap okuduğu için kafasını da kaldırmamıştı henüz, ilgisini çekecek mesafe sınırı azalmıştı. masanın yanına dikildim artık işi dilime bırakmak kalmıştı “merhaba” dedim kafasını kaldırırken. “merhaba” dedi, hafif gülerek “bişey mi vardı?” bakışı attı. bu tatlılığı beni rahatlatmıştı. rahatsız etmediğimin onayını aldıktan sonra sohbete başladık.

anlat panpa..

http://www.incicaps.com/dinliyoz.jpg

son seneye gelmiştik artık. okul bitecekti. yakın arkadaşımla iyice sallamaya başlamıştık son sene okulu, vize final zamanları dışında. okulun bitmesine de 3 ay kalmıştı. taksimde dorock yeni açılmıştı. caravandan sonra ilaç gibi geldiğinden çıkmıyorduk oradan. gitar çalıyordum bir grupta, çalarak sabahlamalar, sabahın körü okula gidip akşamdan kaldığını belli ederek prim yapmalar dönemiydi. küçük konserler veriyorduk, tek tatmin olan da biz oluyorduk. özgüven tavan yapmıştı, oturduğum masada hep insanlar oluyordu, “yakışıklıydım” da. uzun saçlarım, keçi sakalım uyuz tipin tekiydim esasında. o halim gelse şimdi karşıma dalarım tekme tokat. aynı döneme rastladı kantinde onu görmem.

@24 uzatma ölüsünü gibtiğim anlat işte

eyvallah beyler, arada uplayın da "düşmeyelim yiğenim"

reserved dinliyoz panpa

yazar mısın dıbını skiim döktür lan dinlioz da böyle seri devam et.. kanırtma bizi

70 li yılların filmleri gibi oldu amk çok severim panpa anlat dinlios