kaybettiklerim ibretlik hikaye

nicci’lere gittim. kapıyı çaldım, nicci açtı kapıyı. gözlerime inanamadım. victoria’s secret’ten bir kaç tane manken kiralayayım da bize hizmet etsinler bu akşam diye düşündüm. kız resmen dünyadaki her şeyden daha fazla parlıyordu ve giyimi esasında öyle sadeydi ki ama bütün hatları aşırı düzgün şekilde görünüyordu. muhtemelen üzerine en çok yakışan kıyafetiydi. dibimi kapıda bırakıp içeri girdim yanaklarından öperek. i̇çeri doğru yürürken epey bir sonradan farkettim kafam nicci de kaldığı için... evde parti ndıbına hiç bir şey yoktu. ne kalabalığın sesi, ne müzik... olduğum yerde kalakaldım salonun girişine geldiğimizde. nicci’ye döndüm “son anda çağırmaktan vazegçtim, en güzel veda partisini seninle geçirecektim” dedi. abisini yengesini de parti verme bahanesiyle yollamıştı. anladım ki unutulmaz bi cuma akşamı olacaktı.

zaman çok yavaş geçiyordu, çok bir şey yapmamamın etkisi de vardı tabi ama yine de geçiyordu. nicci’nin gitmesine 1 hafta kalmıştı. mesafeli olduğumu hisseden nicci daha da üstüme gelmeye başlamıştı. hatta olayın dozunu da kaçırmıştı, sürekli konuşmaların arasına benden ne akdar hoşlandığını falan sokuyordu, benim de hoşuma gitmiyor değildi elbet. daha cesur şeyler giymeye başlamıştı. daha çekici de görünüyordu bu süre zarfında. bu sıralarda bir gün yanıma gelip haftaya gideceğim için evde bir parti veriyorum gelmek ister misin dedi. mesafeli davranıyor olmama rağmen gitmek istedim, sonuçta kız gidiyordu, kafam da bir nevi rahatlayacaktı. çünkü bu gidişle iyice tak olacaktı bşeyler. kimlerin geleceğini sordum, tanıdığım tiplerden bir kaçını saydı. kabul ettim. ama filiz’e de abime de oraya gideceğimi söyleyecek değildim. bir kaç arkadaşımla bira içmeye söz verdiğimi söyledim. arada sırada yaptığım için ikisi de yadırgamadı.

reserved

çabuk yaz elini gibicem şimdi

up up up

risörvd

olayın etkisi çok uzun sürmedi. bir kaç güne aklımdan bile çıkmıştı. i̇lla ki artık nicciyle birbirimize farklı gözlerle bakıyorduk. i̇nsan oğlu çok çabuk unutuyor her şeyi cidden. şimdiden bakınca ne kadar gerizekalı olduğumu görüyorum. nicci’yle konuşmaya devam ettik. biraz çekmiştim kendimi tabi olayın etkisiyle ama işmdi düşününce tamamaen silmiş olmam gerekiyordu nicci’yi * iş yanlış biyerlere gitmişti şimdiden, illa ki sonrasında da bişeyler olacaktı. umursamadım, kaybetmedikçe senin ya bir şey, değerini bilmiyorsun onda

eve girdim, filiz hazırdı. suratımı gördü, anında anladı bir şey olduğunu. “yok ya, canım sıkkın öyle geçer “ falan diye geçiştirdim o da üzerime gelmedi. çıkmayalım o zaman evde oturalım bu akşam, sonra çıkarız diye teklif etti. hiç geri çevirmedim, zevkle kabul ettim. televizyonun karşısına geçtim, boş boş bakıyordum ve filizin yanında da olmak utanç veriyordu. odama geçtim, gitar çalacağım bahanesiyle. amfiyi bile açmadın gitarı kucağıma aldım. takıldım boş boş. ne çaldığımı ben de bilmiyordum ama melodiler de ruhum gibi gayet sıkkındı.

risörvid

zaten öyle kendimi oyalıycak hikaye arıyodum. iyi geldi lan.

harbi adamsın pekekent şukularım feda olsun up up up

reserved

lafı uzatmasanız olmuyo dimi binler.. anlat işte amk sadete gel

dıbına kodumun çocugu hikayeye çocukluktan başlanırmı hiç

reserve

sonraki günler benden onlarca kat daha fazla çalışan erkan ve ender abi sayesinde işin getirisi katlanarak arttı. abim paranın bir kısmını sürekli köşeye atıığını ve ciddi bir birikim yaptığını anlattı bana bir gün. kendine bir ev almıştı zaten, bize de bir ev almayı önerdi. ben de ehliyet kursuna gidecektim, bir de araba çekecektik altıma. atölye’nin sornsuz açıldığını öğrendik, tıkır tıkır çalıştığını öğrendik. sabit müşterileri elinde tutmak için tonla binlik öğrenen abim bir de hannover dışında satıcılarla da bağlantıya geçmişti bile. 2 eleman daha aldık ofise 1 tane de nakliyeci anlayacağınız işler daha da tıkırlaşıyordu.

desteğiniz için de ayrıca teşekkür ediyorum.

gel zaman git zaman nicci de bizim büroya uğramaya başladı. sohbet ediyorduk falan ama ötesi sadece aklımdan geçiyordu. biraz da insanın kendini tatmin etmesi herhalde. filiz de evde internet başında bizi bekler, ofis eve yakın olduğu için arada öğleden sonra uğrar ama genelde ev işleriyle ilgilenirdi yengeyle beraber. nicci’nin dükkanda olduğu muhabbetin yine harlandığı bir gün filiz de dükkana geldi. nicci ile tanıştırdım normal sohbet edildi sonra nicci fazla kalmadı, gitti. filizin suratı düştü. abimin yanında da sormak istemedim, konunun nereye gideceğini bilmediğim için akşamı bekledim. odamıza çekildiğimizde o güne kadar hiç kıskançlık krizine girmemiş olan kadın carladıkça carladı bana. niccinin çok güzel olması da herhalde onu kızdırmak için etkili oldu. sürekli kendine güvenen filizin güveni herhalde yerle bir oldu karıyı gördüğünde... bilemedim o an. soğuk tavırlarla yatağa girildi çok daha fazla uzatmadan ve birbirimize dokunmamaya çalışarak uyuduk. uzun süredir tartışmıyorduk maddi olarak rahatladıımızdan beri, içime oturmuştu.

çok hareketli bir yer değildi olduğumuz yer ama çok güzel kızlar vardı etrafta. evleneli neredeyse 2 sene oluyordu ama gözüm dışarı kaymaya başlamıştı bile. evli olanlarınız bilir, evli olmak artık sahip olmak manasına geliyor gibi. filiz’i nasıl sevdiğimi halen çok fazla seviyordum, anlatamam hatta ama o artık benimdi işte. özellikle bulunduğumuz çarşımsı mekanda bir dondurmacı vardı. i̇talyalı bir kız vardı, manken niyetine vitrine konulacak cinstendi. havalar ısınmaya başladıktan sonra sürekli dondurma yemeye başladık. almanca bilmiyordum ama çabalıyordum, takıldığımda ingilizce konuşuyorduk. anlaştık, birbirimiz hakkında herşeyi biliyorduk. i̇smi nicci’ydi 6 ay burada akrabalarının yanında takılıyormuş, 6 ay italyada. i̇talyada sevgilisi de varmış.. falan filan

almanya bana yaramıştı. daha geleli 1 hafta olmasına rağmen bulduğum yepisyeni ürünleri mideye indiriyordum. buzlu çayı elma suyu daha bi güzeldi. balina fıstık (antep fıstığına öyle diyordum ufaklığımdan beri) da be çok pahalıydı ama yemekten alıkoyamıyordum kendimi. bir sürü çeşit bira vardı. her akşam başka bi tane değiştirip tadına bakıyordum. abimle buluşuyordum gündüzleri. bir yer kiralamıştı hannover’n kaldığı köyünde.. ofiste oturuyordum, telefonlara bakıyordu, 2 kere yol yapıp bierlere gitmiştik. ofisin arkasındaki depoda gelen mallardan bir kısmı duruyordu. onlardan taşıyordu sağa sola bazen bana anlattığı. genelde büyük parti veriyordu, direk onlara gönderiyordu ama.