kaybettiklerim ibretlik hikaye

filiz öyle yüklenmişti ki 7 perakendeci 3 toptancıyla olumlu görüşüp bağlamıştı işi kısadan gidersek. abimin de görüşmeleri olumlu gitmişti bunlarla çalışmaya başlamıştık. artık kazandığımız paranın haddi hesabı ortadan kalktı. i̇şimi seve seve bıraktım, bu işin üzerine düştüm. yine söyliyeyim bi tak yaptığım yoktu. ne gerekiyorsa onu yapıyorrdum, biraz da ne yapmam gerektiğini öğrenmiştim koşturuyordum

panpa güzel, devam upppp

@84 eyvallah kardeşim.

@79 sevmiosan okuma güzel kardeşim, sana özel yazmıyorum.

upplayan tüm panpalar elleriniz dert görmesin

güzel gerçek hikaye rezerve vs...

her şeyimi abime danışırdım o dönem kazancımız aylık toplamda 70.000euro’yu bulmaya başlamıştı. filizle elimize 15.000 temiz geçiyordu. eşyalar yeniledik, evden taşındık, güzel biyer kiraladık, eski işime göre de yarıdan daha az çalışıyordum. filiz de sırf evde canım sıkılır diye işine gidip geliyordu hala. zaten iş yerinde de kafası çok rahattı, en ufak bi pürüzde de bırakacağı belliydi. maddi durumumuz düzeldikçe filiz’le sorunlarımız da çözülmeye başlamıştı. ne zamandır yapmak istediğim şeyleri yapıyordum. kendime güzel bir gitar aldım, yeni evimizdeki bir odayı kendime ayırdım, müzik yapıyordum kendimce. spora başladım, sigarayı azalttım yavaş yavaş bırakacaktım. artık sabahları kalkmak için can atıyordum. birden bire gördüğüm rahatlama yaşama sevinci aşılamıştı bana

abim çalışmaya devam ediyordu, işler artmaya başlamıştı bile. her gün yeni bir yerlerle bağlantıya geçiyordu. mal aldığımız yer bir süre sonra sadece bize çalışmaa başladı. karımızı arttıracak anlaşmalar imzalamıştık. çok daha ucuza üretiyorduk ürünleri ve çok daha düzgün çalışılıyordu ürünler artık. atölyeye gittiğimde hürmet ediyorlardı resmen, denetlemeye gelmişim gibi davranıyorrları çakallar. 3 ay içinde toplam gelir 100.000 euryu geçti. abime ev almak istediğimizi söyledim fiilz’le o da biraz beklememi söyledi, oraya gelmemi istediğini söyledi. “olm çok ihtiyacım var sana, yanımda olursan çok daha iyi iş yaparız ama bizim erkan’ı(ilk numuneleri veren arkadaşı) orada sorumlu tutman lazım bir süre işleyişi falan anlat, ender de ona yardımcı olacak. burada çok daha rahat yaşarsın.” dedi. filiz de olumlu karşılayınca başladık çalışmalara.

bu arada beyler:

http://ccc.incisozluk.cc/...ik-hikaye/@asi%20portakal

düzen değiştirmek kolay değildi. ailemizden komple kopacaktık nerdeyse. zordu.. eş dost kalmayacaktı ama daha rahat yaşayabilecektik, kafamızdaki buydu tamamen. anladığım kadarıyla abim güvendiği birilerini bulamıyordu orada ama burada 2 yakın arkadaşı vardı. i̇şleri güvenmediği birine emanet etmek istemiyordu hiç bi şekilde. herkesin razı olduğu bir şekilde sonunda yol göründü. yine indik hannover havalimanına, bu sefer paraya kıymıştık bussiness class..

ee panpa

abim de benim gibi düzeltmişti façasını, zayıflamıştı, sırım gibi delikanlı olmuştu 32 yaşındaki adam * hepimiz daha bi şevkle sarılmıştık birbirimize. bütün sürecin içinde olsak da olanlar acayip geliyorduk. soranlara “çok şükür işler iyi” diyebilecek durumdaydık * hoş beş ettik. abim yine yeni arabasında şovunu yaptı, gelecek planlarını anlattı. ben o anki halimden pek memnun olduğum için yine şevkle dinleyen filizdi. türkiye’de bir atölye kuracaktık. i̇ş gücü ucuz olduğu için getirdiğimiz ürünler daha ucuza alıcı buluyordu, bu kadar kaliteli de ancak orada üretebilirdik. atölye kurma işini ender ve erkan abi halledecekti, abim daha önce onlarla konuşmuştu zaten. anlattıkça anlattı. yol bitti

upupupupupupupu

çok güzel anlation lan bin.

almanya bana yaramıştı. daha geleli 1 hafta olmasına rağmen bulduğum yepisyeni ürünleri mideye indiriyordum. buzlu çayı elma suyu daha bi güzeldi. balina fıstık (antep fıstığına öyle diyordum ufaklığımdan beri) da be çok pahalıydı ama yemekten alıkoyamıyordum kendimi. bir sürü çeşit bira vardı. her akşam başka bi tane değiştirip tadına bakıyordum. abimle buluşuyordum gündüzleri. bir yer kiralamıştı hannover’n kaldığı köyünde.. ofiste oturuyordum, telefonlara bakıyordu, 2 kere yol yapıp bierlere gitmiştik. ofisin arkasındaki depoda gelen mallardan bir kısmı duruyordu. onlardan taşıyordu sağa sola bazen bana anlattığı. genelde büyük parti veriyordu, direk onlara gönderiyordu ama.

çok hareketli bir yer değildi olduğumuz yer ama çok güzel kızlar vardı etrafta. evleneli neredeyse 2 sene oluyordu ama gözüm dışarı kaymaya başlamıştı bile. evli olanlarınız bilir, evli olmak artık sahip olmak manasına geliyor gibi. filiz’i nasıl sevdiğimi halen çok fazla seviyordum, anlatamam hatta ama o artık benimdi işte. özellikle bulunduğumuz çarşımsı mekanda bir dondurmacı vardı. i̇talyalı bir kız vardı, manken niyetine vitrine konulacak cinstendi. havalar ısınmaya başladıktan sonra sürekli dondurma yemeye başladık. almanca bilmiyordum ama çabalıyordum, takıldığımda ingilizce konuşuyorduk. anlaştık, birbirimiz hakkında herşeyi biliyorduk. i̇smi nicci’ydi 6 ay burada akrabalarının yanında takılıyormuş, 6 ay italyada. i̇talyada sevgilisi de varmış.. falan filan

gel zaman git zaman nicci de bizim büroya uğramaya başladı. sohbet ediyorduk falan ama ötesi sadece aklımdan geçiyordu. biraz da insanın kendini tatmin etmesi herhalde. filiz de evde internet başında bizi bekler, ofis eve yakın olduğu için arada öğleden sonra uğrar ama genelde ev işleriyle ilgilenirdi yengeyle beraber. nicci’nin dükkanda olduğu muhabbetin yine harlandığı bir gün filiz de dükkana geldi. nicci ile tanıştırdım normal sohbet edildi sonra nicci fazla kalmadı, gitti. filizin suratı düştü. abimin yanında da sormak istemedim, konunun nereye gideceğini bilmediğim için akşamı bekledim. odamıza çekildiğimizde o güne kadar hiç kıskançlık krizine girmemiş olan kadın carladıkça carladı bana. niccinin çok güzel olması da herhalde onu kızdırmak için etkili oldu. sürekli kendine güvenen filizin güveni herhalde yerle bir oldu karıyı gördüğünde... bilemedim o an. soğuk tavırlarla yatağa girildi çok daha fazla uzatmadan ve birbirimize dokunmamaya çalışarak uyuduk. uzun süredir tartışmıyorduk maddi olarak rahatladıımızdan beri, içime oturmuştu.

çapkın bin beyler

desteğiniz için de ayrıca teşekkür ediyorum.

sonraki günler benden onlarca kat daha fazla çalışan erkan ve ender abi sayesinde işin getirisi katlanarak arttı. abim paranın bir kısmını sürekli köşeye atıığını ve ciddi bir birikim yaptığını anlattı bana bir gün. kendine bir ev almıştı zaten, bize de bir ev almayı önerdi. ben de ehliyet kursuna gidecektim, bir de araba çekecektik altıma. atölye’nin sornsuz açıldığını öğrendik, tıkır tıkır çalıştığını öğrendik. sabit müşterileri elinde tutmak için tonla binlik öğrenen abim bir de hannover dışında satıcılarla da bağlantıya geçmişti bile. 2 eleman daha aldık ofise 1 tane de nakliyeci anlayacağınız işler daha da tıkırlaşıyordu.

reserve

dıbına kodumun çocugu hikayeye çocukluktan başlanırmı hiç