Beyler söz verdiğim gibi 10 part yazdım. Eğer ki gecenin ilerleyen saatlerinde kafama eserse bir kaç part daha atabilirim.

Bade kısmını tamamladığım için çok mutluyum en azından çok az bir kısmını bitirdim.

Okuyan herkese teşekkürler ve iyi geceler dilerim. Umarım kaybeden değil kazanan olursunuz.

Bu konuşmadan sonra kaldığım yerden kitaba devam ettim. Sanki az önce Badeyi komple kaybeden ben değildim.

Bunun sebebi neydi? Kafa dağıtma çabası mı? Yoksa Badeye karşı olan hislerim körelmişti de farkında mı değildim? Yoksa kitap çok mu sarmıştı? Ya da hepsi birden mi? Şuan bile emin değilim.

Kitabı ertesi gün okula teslim ettim. Kütüphane görevlisi hoca "Noldu sıkıldın mı kitaptan" dedi. Bitirdiğimi söyleyince morardı. Zaten hiç sevmiyorum bu kadını da. Laf soktuğumu zannederek cool bir şekilde sınıfıma geri döndüm.

Okuyan kardeşlerimden biraz zaman isteyeceğim. Sebebi de bunları yazarken o günlere dönüyor olmam ve aynı olayları tekrar tekrar yaşıyor gibi hissetmem. Bu yüzden moralimi toplamak için zaman istiyorum sizden. Umarım varlığınızı belli edersiniz çünkü sizin varlığınızı hissetmek yazmak için sebep veriyor. Kendinize iyi bakın

Sabaha 10 part tamamlanmış olacak merak etmeyin. Okuyan herkese tekrardan teşekkürler

Hemen ondan özür diledim. Benim bir hatamın olmadığını söyledi ama ben biliyordum. "Sebebi benim. O, beni üzmemek için öyle dedi. Çünkü o iyi bir insan" diye düşünmeye başladım.

Sonra bana nerede olduğumu sordu. Otobüseyim diyince neresinde dedi etrafına bakındı. En arkaya bak dedim. Baktı ve gülümsemeye çalıştı. Bende aynısını yapmaya çalıştım.

ikimizde birbirimize bir şeyimiz olmadığını göstermeye çalışıyorduk. Ama ikimizde yararlanmıştık. Bu çok acı bir durum.

Ama Bade'den tek bir şey istedim. Kimse bilmesin. Kabul etti. Artık aşkımı kalbime gömecektim. Yapacak bir şey yok ne de olsa.

Ertesi gün dershanede her hafta yapılan deneme sınavı vardı ama bir farkla. Bunun sonucunda sınıf değiştirme hakkı kazanıyordun. Ya üste çıkacaksın ya da düşeceksin.

Ben moral olarak yannanı yemiş bir haldeydim. Bade'de o gün cidden çok kötüydü. "Acaba bana gerçekten değer veriyor muydu?" diye düşünmeden edemedim.

"Ama değer verse kaç yazar beni reddettikten sonra"

"Ama reddedebilir. Sanki hiç reddedilmedin. Sanki bir kerede olsa sevildin veya seçildin. Sen hep seçeneklerden ilk elenensin neyi kazanmayı umuyorsun?"

O an aklımdan bunlar geçiyordu. Sınavı zaten pek umursamamıştım. Sayısal olduğum için mat yaptım den yaptım sonra oturdum düşünmeye başladım. Arada bir kaç türkçe yapıp tekrar düşüncelere dalıyordum.

Gençler dün gece de çok güzel bir kayıp yaşadım ve içiyordum anca kendime geldim ve yazmaya başlıyorum. Herkese günaydın bu arada

Bana bir ömür gibi gelen 1 dakikanın ardından "Esrarengiz melkor ne desem bilemiyorum. Ben seni arkadaş olarak görüyordum. Böyle bir şeyler hissedeceğini hiç düşünmemiştim. Ayrıca ben o çocuğun gelme ihtimalini seviyorum. Ben seninle yapamam. Lütfen beni anla."

Hayallerim başıma yıkıldı. O an intihar etmek istedim. Zaten 5. Katta oturuyorduk. Ölme ihtimalim de fazlaydı. Ben belki de hayatımın tek aşkını kaybetmiştim.

Bu düşünceler çok saçma da olsa o an cidden bunları düşündüm.

Bade'ye tek yazabildiğim kelime "PEKi" olmuştu. Ama ne diyebilirdim ki? Tabi daha sonra klagib arkadaş kalalım muhabbeti döndü kabul ettim.

Kaybeden hep kaybeder hocam aşkta da dostlukta da...

Herkesten özür dileyerek devam ediyorum

Sınav bitti ve durağa doğru gittim. Normalde çok çok hızlı yürüyen ben insanların yavaş yavaş beni geçmesini izliyordum.

Ben durağa vardım yere bakıp düşüncelerle kavgamı verirken otobüsüm geldi. Binmek için hareketlendiğimde Bade'yi gördüm.

Normalde Bade'nin yanına giderdim ama artık onu yapamazdım. Bade en önde 2 tane boş koltuğun oraya oturdu. Bense en arkaya gidip kendimi gömdüm.

Otobüsteyken Bade'ye mesaj attım sınavının nasıl geçtiğini sordum. Kötü yanıtını alınca kendimi suçlamaya başladım. Hem de fazlasıyla.

Kızın duygularını, düşüncelerini gibtim attım o da benim yüzümden sınıf düşme potasına girebilir. Bu beni bitirir hocam.

Beyler bende hızlı hızlı yazmamı istiyorsunuz ama sol kolum alçıda. Bu yüzden yazamamamı mazur görün inanmayanlar illaki olacaktır. Fotoğrafını çeksem bile fake diyenler olabilir. Yine de canınız sağolsun. Ben bu hikaye bitti demeden bitmeyecek. Ama böyle aksilikler yüzünden yavaşlayabilirim bunlar için özür dilerim. Şimdi bir sonraki partı yazmaya başlıyorum.

Biz böyle devam ediyorduk. Hayatım artık rutin halini almıştı. Okul, dershane, ev ve tekrar okul, dershane, ev ve tekrar ve tekrar. Arada sırada dershane dönüşü bizimkilerle bizim mekana çıkıp biraz oturuyorduk.

Bu rutinin arasında olan olayları size söyleyim Furkan yani tek dostumla sınıflarımız ayrılmıştı ve ben en iyi mf sınıfındayken o bir alt sınıftaydı. Yağmur da Furkanla aynı sınıftaydı.

En iyi mf sınıfını da 3 yıl boyunca not ortalaması en iyi olan 30 kişiyi bir sınıfa koymalarıyla oldu.

Aslında bu duruma seviniyordum. Çünkü sınıfta herkes ders çalışacaktı ve ben de onlara uymak için çalışmak zorunda kalacaktım. Yani bir nevi sürü pgibolojisi.

Bu arada bizim okulda 4 mf 2 tm sınıfı vardı. Ama okulun sadece 3 sınıflık öğrenci sayısı eski öğrencilerden oluşuyordu. Darbe nedeniyle kapatılan okullar veya üst sınıflara giriş puanlarının sıfırlanmasıyla bizim okula gelen 3 sınıflık öğrenci oldu.

Belki de bu kaybetmeye mahkum insan artık kazanmaya başlamıştır diye düşünmedim değil. Çünkü ben bu kıza aşık oluyordum. Her hareketi, her davranışı bana çok güzel geliyordu. Selam vermesi bile beni bitiriyordu.

Biz Badeyle çok güzel geçinip gidiyorduk. Hatta ve hatta bir gün otobüsten inerken çekingen olan ben "Görüşürüz premses" bile dedim. Bunu demem hoşuna gitmişti. Bazılarınız ne var bunda dalyarak diyebilir ama hayatında hiç sevgilisi olmamış, hiç sevilmemiş ve bunun getirdiği seçilmeyen çocuk olmanın ezikliğini yaşayan birisi olsaydınız bence bu da sizin için bir başarı olurdu.

Neyse bu kız bana baya iyi geliyordu. Bade sayesinde hayatıma bir düzen bile getirmiştim diyebilirim. Etrafıma pozitif neşe kaynağı olarak enerji saçıyordum. Herkes bendeki bu değişimi fark etmiş ve bana bunu yansıtıyorlardı. Bu da benim hoşuma gidiyordu.

Günümün çoğu Badeyle ve onunla whatsapptan konuşmakla geçiyordu. Arada Yağmurla konuşuyordum. Furkanla her gece birazcık sohbet etmeye başlamıştık. Sevdiğim, değer verdiğim insanlarla sohbet etmek çok iyi geliyordu bana.

"Kızın sevdiği birisi olsa bile seninle bu kadar şey paylaşmış olan bir kız bu. Bu yüzden ona onu sevdiğini söyle. Kabul ederse mutlu olursun. Kabul etmezse daha az üzülürsün. En azından seni sevdiğini bilir" dedi. Yemin ediyorum o an mantıklı geldi. Şimdi böyle bir şey olsa kabul edeceğimi zannetmiyorum.

Ben ne yazsam ne yazsam diye düşünürken. Birden yazıp her şeyden kurtulmam gerektiğini düşündüm. Her duygumu önüne bir çarşaf gibi serecektim ve eğer ki beğenirse sevgili olacaktık.

Yani ya her şeyi kaybedecektim ya da her şeyi kazanacaktım. Evet biliyorum büyük bir kumar bu. Ama bu riski göze alacaktım. Onun gözünde sıradan bir arkadaş olmak istemiyordum. Ya en iyisi ya en kötüsü diyerek mesaj attım...

Acaba aşkın getirdiği bir şey mi bu diye düşünmeden edemedim. Ama aşkıyla mutlu olan bir sürü insan olduğunu bildiğim için bu düşüncem de bana saçma gelmeye başlamıştı. Durumu tek dostuma anlatmaya karar verdim. Zaten benim Bade'yi sevdiğimi biliyordu.

Hatta bu olaylar bayramdan bir kaç gün oluyordu. Bayramdan sonra elimde bir çiçekle Bade'ye açılma planımı bile bilen tek kişiydi. O yüzden ona yazdığım tek şey Badeyle olamayacağız oldu. Sebebini tüm detaylarıyla anlattım. Sonra bana bir akıl verdi...

Eve geçtikten sonra kendimi yatağıma bıraktım ve Bade'yi kaybetmenin acısını yaşıyordum. Bana attığı şarkıyı tekrara alıp hayatımda ilk defa yakaladığıma inandığım aşkı kaybedişimden dolayı ağlamaya başladım.

Evet belki duygusallık göstermiş ve bir çocuk gibi davranmış olabilirdim. Ama daha önce hiç aşık olmamıştım. Bu yüzden bu durum bana çok koydu. Bundan daha önceden de reddedildiğim olmuştu. Ama bu daha farklı geliyordu.

Ağlaya ağlaya yattığımda saat 14 civarındaydı. Uyandığımda saat 21 olmuştu bile. Bu yaşadığımın kötü bir kabus olduğunu düşüyordum ki... Yastığımın sırılsıklam olduğunu görünce yaşadığımın gerçek olduğu gerçeği ile tekrar kalbim kırıldı.

Beyler ben yatıyorum aksilik çıkmazsa yarın boşluklarımda tek elimle yazacağım. Çünkü kısa kısa beynim kendini kapatmaya başladı.

Okuyan arkadaşlara bir müjdem var. Bu gece en az 10 part girmeyi planlıyorum. Ama okuyan yoksa da kendimi zorlamayayım

Devam et

Eve gidip tekrar Badeyi kaybettiğim gerçeği ile yüzleştim buraları hızlı geçeceğim 1 hafta boyunca Bade'nin arkasından göz yaşı döktüm. Şimdi düşününce çok saçma bir şey yapmışım. Ama hatalar yapmadan doğruyu göremeyiz.

Ben bu kayıp sayesinde hayata daha farklı bir gözle bakmaya çalışıyorum. Acılardan ders çıkartmamız gerekiyor ama kendimi bildim bileli anneannemin ölümünden sonra yaşadığım en büyük kayıp buydu daha fazlasını yaşayana kadar.

Biz arkadaş kalalım dedik ama 1 hafta boyunca neredeyse hiç konuşmadık bile. 1 hafta sonra ben artık göz yaşı dökmüyor olaya daha realist yaklaşıyordum. Evet hala onu seviyordum. Zaten sevdiğin birisini hemen silemezsin de.

Tamamadır takipteyim