kaybedenler kulübünü izledim de bunlar kaybetmişse vay benim halime.

Herkesden nefret. Nefret ederken aklıma yeni bi fikir geldi uygulamaya sokmalı mıyım ? Şu an aklım hayır ruhum hayır diyor. ilerleyen zamanda ne olacağını göreceğiz. Şimdilik bunları rafa kaldıralım. Bugün günlerden 18 ocak . Bu benim için hiç bir anlam ifade etmiyor. Her gün bir önceki günün tıpa tıp aynısı. Tamam belki yalnış söylemiş olabilrim. Bi hafta salı günü içtiğim nargile yi diğer hafta pazar günü içiyorum. Bi tak fark etmiyor benim için. Her defasında kendimi zehirliyor kansere bir adım yaklaşıyor konuşurken durmadan yalan söylüyor. Utanmıyor ve de değişemiyorum. Değişemiyorum evet. Çok zor bir şey değişmek benim için. Cidden. Değişmek istediğimi söyleyemem. Size ne istediğimi bile bilmediğimi söylüyorum bana kesinlikle inanabilirsiniz. Sonuçta hiçliğe konuşuyorum. Bi bakıma kendime. Herkesi tanıyor tanımlıyor anlıyor ve seviyorum. Bu bana geldiğinde olmuyor. Olamıyor amk. Hep içimde bir umut var. Utanılacak ağlanılacak bir umut. Yazmak tek umudumuz. Kendimi tanımıyorum ne istediğimi bilmiyorum demiştim ya, yazarken bunları anlayabiliyorum. Özel değilim ama özel olmak istiyorum. Bütün kavgam bu. Sigara içmek istemiyorum. Evet bıktım artık. Teşekkürler. Burada bitirmek yoktu aklımda ama bitirttirdiler.

yaşım 18. bi insanın belkide hayatının en güzel geçmesi gereken yaşıdır. ama beyler tahmin edin kim yalnız ve rezil bir durumda.

Takma panpa değmez

Bu yazıyı yazmamın sebebi stres atmak o yüzden gram edebi kaygım yook. Ama bittikten sonra bı yazıyı okuyacağım.

Stres hat safhada. Artık nefes almaya bile üşeniyorum. Nefes alma işlemini kademli olarak azaltıyorum. Nefessiz kalmak tarif edemeyeceğim bir şekilde hoşuma gidiyor. Müzikler insanlar hava durumu beni deli etmeye yetiyor. Yalnız kalmak istediğim zamanlar oluyor. Kendimi banyoya kitleyip bazen asılıp bazende ağladığım zamanlar oluyor . ikiside kökünde aynı şey, içimdeki stresi bir nebze de olsa azaltmak ve rahatlamak için.