KAYBETMEDiM; VAZGEÇTiM !
Hiç öyle beylik, klişe laflara girmeyeceğim… Vazgeçersen kaybedersin, vazgeçmek savaşmadan yenilgiyi kabul etmektir falan… Yooo, adam gibi savaştım da, vazgeçmemek için elinden geleni de yaptım. Ama bir sabah kalktım, Hadi ya dedim, benden kıymetli mi? Benden daha mı önemli? Kaç gün yaşayacağım ben daha yahu! Yarına çıkmaya hangimizin garantisi var? Hayatımın en güzel geçmesi gereken günlerini onun bunun stresini çekmek, egosunu şişirmek için mi harcayayım hala… Canımdan daha değerli can var mı? bi de içim rahat ki; zerre kadar pişmanlık yok içimde. Şunu da yapsaydım, bunu da deneseydim diyebileceğim hiçbir şey yok çünkü… Yapılması gereken her şeyi yapmışım… Fazla ilgi, nasıl da küstahlaştırıyor insanları. Sanıyorlar ki, bizim onlara tüm verdiklerimiz onların hak ettikleri… Düşünemiyorlar mı ne, hatalarını görmezden geldiğimizi… Yüzlerine vurmadığımız, her seferinde affettiğimiz için aptal mı sanıyorlar ne? Ohh! ne rahatladım… Yapın valla arada böyle temizlikler… Şiddetle tavsiye olunur… Üstadın dediği gibi : Oysa ben hiç insan kaybetmedim... Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar... işte bu ... Ben yine bir göz atacağım, başka vazgeçilmeyi hak edenler var mı? Yormasınlar bundan sonra beni…

25 yaşındaki ablanız #