kavgayla başlayan aşk

en üst katta oturan dilaver abi ve sonradan hülyanın teyzesi olduğunu öğrendiğim hüsniye teyze cama çıktı . ev yanıyo dememle aşağı hortum uzatmaları bir oldu amk . tabi ben bu arada
bütün itfaiye teşkilatına karaktersiz adam mode on yapıp ananızı söndürüp gibtim , ananızı yangın çıkartıp gibtim gibi cümlelerle anıyorum . ben balkona su tutmaya çalışırken hülyaların evdekiler kendilerini dışarı attı . mahalleli aşağı indi haliyle . oluşan kalabalığın arasından hülyayı keserken
uykulu ve ağlamaklı olduğunu fark ettim . bu fırsat kaçmaz diyip yanına gittim . hülyaların binanın alt katında bakkalı bulunan remzi dayı dakikalar içinde nasıl damladı oraya bilmiyorum fakat bakkalın açık olduğunu görünce bi su alıp hülyanın yanındaki yerimi tekrar aldım . i̇yi misin diyorum . ses yok amk . hülya diyorum ? yok kız şoka girmiş . yüzüne su falan çarptım . kızın üzerinde eşofman bi de askılı var. tabi şakirt mahalleli yarak gibi bize bakıyor

reservd

anlat panpa

üzerimde ki gözlerin oluşturduğu radyasyonu bertaraf edip tekrar kalabalığın arasında ki yerimi aldım . benim hülyanın yanından kalkmakla oluşturduğum boşluğun annem tarafından doldurulduğunu görünce içim ferahladı

dükkana geçiyorum binler orda devam edecem

hay gibicem ben seni onu istiyon

bu daha sonra bana yol su elektirik olacak dönecekti. evde fazla hasar yoktu. amk harunu gece kalksen sigara iç camdan izmariti atayım derken balkonda bulunan gazetelerin üzerine atmış izmariti . bi gib olmaz diyip yatınca , rüzgar gazeteleri gazeteler elbiseleri mandalları sandalyeyi tutuşturmuş . hasan amca olayı benim fark edip gerekli mercilere durumunu erkenden haber verdiğimi öğrenmiş olacak ki yangın söndürüldükten sonra gelip teşekkür etti . nasıl gördüğümü sordu ben de su içmeye kalktım kokuyu alınca baktım sonra gördüm vs. dedim . i̇smimi sordu tanıştık . hasan amca emekli tarih öğretmeniymiş . tarihi çok sevdiğimi belirttim hemen .

@49 yarram gerçekler bunlar .

eve gidip öğlene kadar uyudum . kalktım kahvaltı yaparken annem kızla neden o kadar yakın durduğumu sordu . güzel kız falan dedi . sonra tam çıkarken ne alakası var sa paran var mı diye sordu. soru mu bu amk . olsada yok derim olmasada  yok dedim . çıkardı 50 kağıt verdi lazım olur diye . senin düşüncene kurban anne . dükkana gittim . peder bey akşama kadar gelmedi . dükkanı kapattıktan sonra sultanbeyli merkeze dondurma yemeye gitmeye karar verdik arkadaşlarla .
bi mekana oturduk . dondurmalar söylendi , yenildi . tam çıkarken kapı da kimle karşılaştım ?
o değil amk . harun bini . kafamı çevirip gidecekken emre dedi . döndüm , buyur kardeş dedim .
teşekkür ederim dün gece için benim yüzümden ev yanacaktı sen olmasan belki hayatta olmazdım vs. başladı içini dökmeye . farkettim ki bu bin harbiden hasta amk . sonra hülya sana bişey söylicekmiş dedi babamlar falan birazdan gelirler istersen bekle dedi . önce merak ettim amk . i̇çim bi hoş oldu . yoksa o da benden hoşlanmıydı . ama niye kardeşine sorsun ya da onun neden haberi olsun bana bişey söyleyeceğinden ? arkadaşları postalayıp , “ sattı gene bizi bin “ damgasını yedikten sonra harunla beklemeye başladık .

rezerved akşam okurum bitir panpa

harun aslında iyi çocuk beyler. benimde orda olduğumu hasan amcaya ilettikten dakikalar sonra kapıda belirdiler. hülya beni gördükten sonra gülümsedi. bende de övülmüş bir çocuğun utangaçlığı mevcut , yüzüm kızardı vs . ama bende ona tebessüm ettim . beş on dakika içinde muhabbet koyulaştı. tarih sorularına verdiğim doğru yanıtlar ve şakirt zihniyete yönelttiğim ağır eleştirilerle bir anda hasan amcanın gönlünde taht kurdum diyebilirim . benim babasıyla bu şekilde konuşmam hülyanın da hoşuna gidiyor gibiydi . harun bini de arada bir konuya dahil olup benden ekgib kalır yanı olmadığını ispatlıyordu . fransız ihtilalindeki illümanite parmağını ve onun üzerine yazılan komplo teorilerini falan konuştuk . ve hasan amca dan beklediğim itiraf , iltifat geldi beyler.

“ açıkcası evladım , bu ilçeye harun u arkadaş cevresinden koparmak ve değişikliği denemek için geldik . biraz araştırmıştım . ama böyle yerlerde , böyle aile yaşantısıyla senin yakaladığın doğruları yakalamak çok güçtür . sen bunu başarmışsın “ dedi .

derken hülya , sultanbeyli merkezi merak ettiğini gezmek istediğini söyledi . ben de merak edilecek ve gezilecek bi yer olmadığını belirtirken arka arkaya c4 etkisinde bi kaç espiri yaptım . sultanbeyli de bulunan ve restorasyon çalışmaları halen tamamlanamamış , istanbuldan osmanlının aldığı ilk toprak parçası , kalesi olan aydos kalesine gitmeyi kararlaştırıp mekandan ayrıldık .

telefon tamirleri geldi beyler rezerveleyin .

rezerved

reserved

reserved.

başlıyorum beyler

sonra ki gün pederden zar zor izin alıp hülyanın ailesiyle bahsettiğim kaleye gittik . kale demeye bin şahit lazım , taş yığınları kaleyi andırıyor . çalışmalar vardı zaten . ama manzarası mükemmel . oturduk semaveri yaktım . çaylar içilirken muhabbet ettik . bu arada hülyayla bakışmalar ara sıra temaslar yaşanıyor . i̇çim gidiyor gittikçe bağlanıyorum amk . derken hasan amca hanımını da alıp ben bi çevreyi dolaşayım severim dedi gitti . harun bini de çalışmaların fotoğraflarını çekmek için uzaklaştı. hülyayla baş başa kaldık bir süre semaverle oynadı . sonra gelip oturdu yanıma .

elinde ki dal parçasıyla oynarken “ emre “ dedi .
“ efendim”
“ o gece benimle ilgilendiğin için teşekkür ederim “
“ elimde değildi “ dedim
dönüp baktı ben de ona baktım , anlamış olacak ki gülümsedi ve gülümsemesi anında karşılık buldu
“ emre , senin şu şiirlerini çok merak ediyorum “ dedi ne alakaysa ve hangi ara söyledim şiir yazdığımı onu da hatırlamıyorum amk .
“ artık merak edeceğin kadar şiirim yok ki “
“ nasıl yani ? “
“ birine aşık oldum , ondan öncesini sildim .”
“aaa neden sildin ki ?”
“ bir gün şiirlerimi merak edip okumak istediğinde sadece kendine yazılmış olanları okusun ve mutlu olsun diye “ dedim .
bu imali cümlenin yarattığı etkiyi görmek için yüzüne baktığımda kafasını yere eğmiş gülümsüyordu .

kısa süreli sesgiblik yaşandı . sessizliği bozan yine o oldu .
“ çay içer misin “
“ teşekkür ederim rahatsız olma “ dedim .
yeniden bi sessizlik başladı . bu sefer sessizliği bozma eylemi bizzat tarafımdan gerçekleştirildi .

“ sen şiir sever misin ki ?”
“ evet , çok severim “
“ şairleri peki ? “ gülüşmeler …
“ onları da “ yine gülüşmeler .

“ hep merak etmişimdir emre , şairler nasıl yazarlar şiirlerini “ diye sordu .
“ eğer telefon numaranı verirsen ve gece yarısı balkona çıkarsan görürsün kime ve nasıl şiir yazdığımı dedim “ 