katıldığım esrarengiz halayı anlatıyorum

kalenderliğimin bedelini ağır ödeyecektim.. dayı yüz bulunca astarını istedi. halay bahane yeğen deyip bana göz kırptı (bkz. ;-) ). meğer o yörelerde halay eşcinseller için ateş dansı gibin falan özel bir dansı ima etmek için kullanılan bir kodmuş. akşam dayı birden ayaklanıp evimizde dolby sound system dan kahtalı mıçe açtı. ve ağır ağır soyunmaya başladı. malı dikmişti belli niyeti beni bafilemekti. baktım tecavüzden kaçış yok, bende dayıya karşılık olarak ajdar dan şahdamar parçasını açtım. sonra sabaha kadar o kaytan bıyıklarını kıllı göğsümde ve kalçalarımda gezdirdi sabahın ilk sularında ikimizde boşalmıştık. o benim içime, bense halıya.. sigara istermisin diye sordu, bütün gece nargileyi içirdin ne sigarası çapkın dedim.. aşğoomm diyerekten dudaklarıma yapıştı, bıyıkları çok sık ve sertti, tahrik olmuştum. bi posta daha seviştikten sonra salonda güreş tuttuk. ben kazandım.. kazandığım için ödül olarak 1 posta daha becerdi beni sonra evlere dağıldık...

dili çok akıcı ve hikaye gerçek olacak kadar saçma takdir ediyorum devdıbını bekliyorum panpa

özet geçsen biraz

reserved

eeeeeee giberim bir sürü laf salatası yaptın be dıbına kodumun çocuğu, hangi kitaba bakıp yazıyorsun?

reserved...

ertesi gün öğleden sonra tekrar federasyon'un kahvesine gittim. kahveye girmeye çekiniyordum çünkü federasyon bana bu sefer niye geldiğimi sorabilir, durumdan işkillenebilirdi. ben de kelleci memet'in içerde olup olmadığından emin olmak için hızlıca kahvenin yanından geçip içeri baktım. içeride yoktu. karşı çaprazda gazete de satan bir bakkal vardı. bir milliyet gazetesi alıp dükkanın önündeki sebze kasalarından birine oturarak spor sayfasını okumaya koyuldum. gözümün üzerinden akan silüetlere dikkat ederek kahveye kimin girip çıktığını kontrol etmeye çalışıyordum. bakkal dükkanını işleten kambur amcayla oğlu osman abiydi. kambur amca beni hatırlamasa da oğlu osman abi beni bildi. arkadaşımı beklediğimi, o gelene kadar öylesine gazete okuyup vakit geçirdiğimi söyledim. gazetenin spor sayfaları bitmeye yakın kelleci'nin ilerden usul usul kahveye yaklaştığını gördüm. tam o esnada arkamdan gerçekten bir çocukluk arkadaşım olan kerim enseme şaplağı attı.

- sen buralara gelir miydin lan züttoş?
- vay kerim, ebeni gibtiimin gavatı, tam zamanında geldin valla.
- niye lan, zamanını sana mı soracaktık skik, eheheh.
- la yok, bizim kelleci dayıyı görecektim. dur onu bi göreyim de sonra sana döneyim olur mu? acil işim var beni bekilyor.
- la tamam gibtir git ya. bize meşgul ayağı çekme dıbına koyim. ne işin varsa gibtir git.
- olm artislik yapma. nereye gideceğini söyle, söz gelecem az sonra.
- biliyon olm nerde olduğumuzu. orloncu'nun önündeyiz. işin bitince gelmezsen skerim.

koşa koşa kelleci memet'in yanına gittim. kahveden içeri girdiğimde kelleci beni gördü, el ederek masaya çağırdı. oturdum. hele bir otur çay içek azcık, sonra dışarı çıkıcaz senle dedi. sigarasını yaktı, ailemi okulumu sordu, havadan sudan muhabbet etti.

eve yollandığımda akşam olmuştu. hakkı dayıyı hacı abiyi es geçip direk eve gittim koşaradım. çarşıdan dolmuşa binip eve giderken yol boyu kelleci memet'in neler bildiğini, bildikleri şeylerin iyi olup olmadığını düşündüm durdum. bana düğüne git dediğine göre ortada korkulacak bir durum yoktu heralde. eve geldiğimde babam nerde olduğumu sordu. önce hakkı dayıyla sarı muharrem'in evine gittiğimi, sonra da eski mahalleden çocukluk arkadaşlarımla takıldığımı anlattım. babam bana alelade bir umursamazlıkla bir kaç soru sorduktan sonra balkona çıktı. balkonda komşularla laflayıp ülkenin ne taktan bir hale geldğinden homurdandı durdu. annemi mutfakta yalnız görünce yanına gidip heyecanla kelleci memet'ten bahsettim. federasyon'un kahvesine gittiğimi, niye orda olduğumu sorduğunda da güya kendisinin orda birisine misafirlikte olduğunu söylediğimi anlattım. annem kelleci memet'ten olumsuz bir söz çıkmadığını duymasıyla rahatlamıştı. ama o da en az benim kadar yarın ne konuşacağımızı merak ediyordu. o akşam kendimi çok germemeye karar vererek annemle bir türk kahvesi pişirip balkonda içmeye gittim ve küçük kardeşimi kızdırarak eğlendim durdum.

dalmışken bir an ayıldı.

- hee? nedir, ne istiyorsun?
- memet abi sana bir olayı soracağım vaktin var mı?
- sor... hee sor bakalım... neymiş ki?
- bizim köyden hakkı dayı var bildin mi? düğününde halay çekerken kayboluvermiş de sonradan çıkmış ortaya.
- ...
- buraya geldi şu sıra. bizde kaldıydı ilk gün. şimdi hacı abi'de.
- hee bildim. ne olacak?
- hakkı dayı buraya düğüne gelmiş kelleci dayı.
- gelsin, hoşgelmiş. ne soracan sor hele?
- diyeceğim o ki, bu hakkı dayı benim de onunla düğüne gelip halay çekmemi ister. köyden gelir gelmez bana bunu dedi. kendisine şüphem gümanım yoktur, lakin benden halaya katılmamı istemesinden işkillendim. anneme sordum da, düğününden bahsetti. kelleci memet bilir git ona sor dedi.
- annen ne bilirmiş benim onu bildiğimi.
- sen muhtarmışsın ya. herkesi tanırmışsın diye hani.
- ...
- ...
- sana düğüne mi gel dedi?
- öyle
- iyi, öyle dediyse git.
- memet abi ben senden bu olayı anlatmanı istiyorum. nolur azcık anlatsan nedir bu işin içi dışı.
- sana dışını anlatırım, ama içini anca hakkı dayın bilir. şimdi git, yarın federasyon'un kahvesine gel, orda konuşuruz senle. anlatırım sana uzunca. işim var şimdi. hadi var git babangile de selam söyle.

kelleci memet içeri girdiğinde federasyon abi'yle lafladı önce. televizyonun gürültüsünden ne konuşulduğu anlaşılmıyordu. bu mahallede oturduğunu bilmeme rağmen kelleci memet'i rahat bir 3 senedir görmemiştim. beni görünce hatırlamaya çalışan gözlerle baktı. ayağa kalkıp yanına gittim, elini öpmeye yeltendim. memet abi ben koreli abdulkadir'in oğluyum hatırladın mı dedim. hatırlamaz mıyım namussuz, ne arıyon sen burada, maça mı geldin diye karşılık verdi. he ya maça geldim, ama annemgil misaifrliğe geldi mahalleye, ben de onlarla eve döneceğim dedim. duvar tarafındaki masaya, tanıdığı bir kaç arkadaşının yanına gitti oturdu. lafa nasıl gireceğimi, kendisiyle nasıl muhabbet koyvereceğimi bir türlü kestiremiyordum. huyumdur, bir an olur gözüm kararıverir ve o an yapamayacağım şey yoktur. maçı izlemeye devam ederek o cesaret anının gelmesini bekledim. arada kelleci'nin masasını kontrol edip müsait bir zaman kolluyordum. çırak önüme çay bırakmaya devam ediyor, kelleci memet de sigara sarıp içiyordu benim baktığımdan habersiz. az sonra kapıya doğru yöneldiğini gördüm. heralde temelli kahveden dışarı çıkıyor diye düşünüp ardından gittim. elleri arkada, sağ eliyle sol bileğini tutar vaziyette yürüyordu. sağ yanında belirip memet abi diye seslendim.

gece tuvalete gitmedim diye mesanenin yaptığı basınç neticesinde hamamlık olmuşum. sabah sinirle kalktım yataktan. tuvalete girdim. ortalık temiz. ulan dedim ne oluyoruz yoksa diye aklımdan hakkı dayının gerçekten gelip gelmediğini düşündüm. tuvaletten hızlıca çıkıp salona girdim. annem o esnada mutfaktan benim koşturduğumu görmüştü. hayırdır demeye kalmadan salona girmiştim. ortalık süt liman. annem peşimde olduğu halde yüzümü döndüm. hakkı dayı nerde dedim. ne hakkı dayısı dedi. anne siz bana kafayı mı yedireceksiniz. ben uyurken gelmiş ya. salonda yatıyordu, her zamanki yerinde dedim. annem yok oğlum gelmedi kimse valla, bak bu sefer kesin rüya gördün sen dedi. yahu anne adam tuvaleti duman altı etmiş diye tuvalete giremedim, hamamlık oldum gece diye çıkıştım. oğlum baksana hiç sigara içilmiş gibi duruyor mu burası dedi şaşırmış vaziyette. oflayarak banyoya girdim. babam da ortalıkta görünmüyordu. babamla konuşup konuşmadıklarını soracağım yerde mesele gene salonda kim vardı kim yoktuya geldi. allahım kafayı mı yiyordum? pgibiyatrik bir sıkıntım mı vardı acaba? ama hayır, hakkı dayı basbayağı çıkıp gelmişti işte. üstelik bana halay meselesinden bahsetmişti. annem de hakkı dayının kendi düğünündeki halay esnasında ortadan kaybolduğundan bahsetmişti. elde somut inkar edilemez veriler vardı. bunlar her ne kadar sinir bozucu olsa da, benim sağlık durumumun yerinde olduğunu gösterir şeylerdi.

reserved enteresan

reserved çok garip bağımlısı oldum amk

karamazov hatrına reserve bakalım

reserved tuhaff

kelleci bana "ee koreli, demek hakkı dayı seni çağırdı düğüne ha" dedi. dedem kore gazisi olduğu için önce ona, sonra babama, son olarak da bana koreli derdi bizim köylüler. yürüye yürüye evinin oraya kadar gittik. berber nuri'nin dükkanının önünde taburelere oturarak muhabbete koyulduk. gelen giden çok olsa da başbaşa konuşabilecek gibiydik. aşağı yukarı şunları söyleyerek başladı mevzuyla ilgili konuşmaya: "hakkı dayın evleneceği sıralarda düğün hakkında sorup duruyordu. sanki hayatında hiç düğün görmemiş, hiç halay çekmemiş gibi heyecanlı ve tuhaftı. kendisini ciddiye almaya kimsenin takati yoktu, çünkü düğün denilen meselenin köydeki bıraktığı tat dernektir eğlencedir. bizim hakkı da vay efendim halaybaşı kim olacak, yok efendim halay saat kaçta başlayacak, ben halayın neresinde duracağım gibi abuk subuk sorular soruyor, üstüne üstlük gelin tarafını da epeyi işkillendiriyordu. kendisiyle bir gün ben bizzat konuştum. bizim muhtarlığa çağırdım. her zamanki deli dolu umursamaz hakkı'nın yerinde endişeli birisi vardı. saatin yelkovanı gibi akıp gittiğinden, sabitlik ve istikamet duygusunu kaybettiğinden bahsetti"

"nasıl böyle düşünebildiğini, kimin kendini yönlendirdiğini sordum. küçükken dedesinin seferberliğe gidip de kendisinden bir daha haber alınamadığına dair hikayelerle büyüdüğünden bahsetti. düğün zamanına kadar herşey yolundayken, düğün günlerine yakın dedesinin evin içinde ona göründüğünü ve düğünde ona eşlik edeceğini söyledi. çoktan rahmetli olduğundan emin olduğu dedesi düğüne katılmakla kalmayacak, hakkı dayınla birlikte halaya duracakmış. bunun hal çaresi ne olabilr diye düşünürken, buna pek çare olmadığını anladım. çünkü dedesi buna sık sık evin içinde görünür ve halaya katılması yönünde telkinde bulunurmuş. bizimki kafayı yemek üzereyken bir gün yine dedesi buna demiş ki, senin ilacın bana halayda eşlik edip, kimse farkına varmadan bir süre benim yanıma gelmendir. kaldı ki sadece halaydan sonra değil, halay esnasında da dedesi gibi bir takım insanları rahat bırakmayan ruhların safhalarında buna benzer dünyevi yaşantılara müdahaleler olurmuş, gelgelelim, onların yaşadığı uzuuun yıllar bizim için kısa süreli bir kaybolmadan ibaretmiş."

devam etsene amk

reserved da hep kesiyorsun amk devam et !

dindar bir çevrede büyüdüğüm için bu gibi menkıbelere karşı şerbetliydim. gelgelelim olayın benimle bağlantılı olması beni fena derecede işkillendiriyordu. bunu bilen kelleci memed bana hakkı dayının nasıl yaklaştığını sordu. gayet içli ve yardıma muhtaç bir edası olduğundan bahsedince kelleci o bildik kafa sallama hareketiyle beni rahatlatmaya çalışarak elini omzuma koydu. "hakkı dayın iyi adamdır, zararı yoktur kimseye. sadece yaşadığı bazı acaip hadiseler onu sürekli birilerin muhtaç kılmıştır. onun elinden tutman senden bişey eksiltmez. bilakis onu da rahatlatır, senin de olgunluğunu artırır. sen sen ol hakkı dayını iyi dinle" dedi bana. neyi nasıl anlattığıyla çok ilgim yoktu açıkçası. sadece benim bu işten bir zararım olur mu diye düşünüyordum. kelleci memed'in biraz daha konuşmasını, esrarengiz kayboluşun detaylarını öğrenmeye çalşıyordum ki kelleci namaza gideceğini, şimdilik bu kadarının yeterli olduğunu söyledi. ben yeterli bulmamıştım. hakkı dayıya gidip bu kayboluş esnasında yaşananları öğrenmek arzusundaydım. kelleci memed'e eve gideceğimi söyleyip hakkı dayıyı bulacağımı düşündüğüm hacı abi ve sarı muharremler'in evlerinin tarafına doğru yürümeye koyuldum.

rözörvıd