Zamanı gelince öğreneceğin bir plan. boş boş hala ona bakmaya devam edince gözlerini devirip yatağa oturdu ve Bana yardım etmen gerek. dedi.

Kendini kasmana gerek yok seninle ilgili farklı planlar kurdum. diye devam etti. Anlayamayan gözlerle ona bakarkenNe planı? diye sordum. Sesim beklediğimin aksine tepkisiz çıkınca rahatlamıştım, en azından güç kalkanım hala varlığını sürdürüyordu.

Bir katilin elinde neyin rahatlaması bu Defne? iç sesim yine beni sorgulamaya başladığında koyu kahverengi kapı açıldı ve içeri üstünde beyaz tişört olan, siyah kot pantolonlu birisi girdi. Saçları incintı. Yatakta bileğimdeki kelepçenin olduğu tarafa doğru kendimi çekerken aklımdan Aynur annemi öldürdüğü anıları defetmeye çalışıyordum.Bakıyorum da küçük korkak kızımız uyanmış. derken gözlerini gözlerime dikmişti.

Hiçbir şey rüya veya kabus değildi. Her şey gerçekti. Bir katille aynı ortamda bulunan küçük savunmasız ve iki üç gün sonra ölü bir kız olacaktım. Gözlerim korkuyla irileşirken, ilk uyandığımkinin aksine geniş camları olan bir odadaydım. Rahat bir nefes alırken içime çektiğim oksijen birden boğazımda takılıp kaldı.

Sıcak bir odada ve yumuşak bir yatağın içinde gözlerinizi açtığınızda daha önceki korku dolu anların bir rüya olduğunu düşünürsünüz değil mi? Bende aynı düşüncelerle yattığım yerden doğrulurken soğuk metal bileğimde keskin bir acıya neden olmuştu. Kalp atışlarım hızlanırken zihnime kriz geçirmemden önceki görüntüler hücum etmeye başladı.

Acıyla çığlık atarken paniğimin bedenimi sarmasına izin verdim bu durumda yapabileceğim tek şey buydu sanırım. Hem en fazla ölürdüm öyle değil mi ?

Buradan sağ çıkabileceğini mi düşünüyorsun? Sorusu beynimde dört dönerken, zihnimde silah sesleri patlamaya başlamıştı. Soğuk ve klostrofobinin getirdiği titreme hissi bedenimi sararken kesinlikle tüm kontrolümün elimden alındığını hissettim.B-Benim Klostrofobim var. Sesim boğuk çıkmıştı. Sanki duvarlardan hayaletler çıkıyor benden alacakları varmış gibi üstüme geliyorlardı. Gözümün önünde dönen binlerce çocuk var gibiydi. Zihnimde yüz binlerce ses yankılanıyordu. Ben tepinirken sandalyenin arka bacaklarından biri kırıldı geriye doğru sağ kolumun üzerine düştüm.

Ah evet deli gibi merak ediyorum, beni öldürecek misin? Öldürmeyecek misin? iç sesim bunları haykırırken soğuk bir ses tonu takınmaya çalışarak Fa- fazla merak iyi değildir. Kediyi merak öldürür derler ya. lanet olsun kekelemekten nefret ediyorum. Neden bu kadar kolay çatlıyordu ki sesim?

Aynur annemi neden öldürdüğünü düşünmeye başlamıştım. Klostrofobimi belki böyle engelleyebilirdim ama bu düşüncelere daldıkça defne ağacının etrafındaki güç alanı zayıflayıp titriyordu. Derin bir nefes alarak gözlerim iri iri açılmış bir şekildi karşımdaki çocuğa bakarkenistemesem de konuşacağız gibi duruyor. dedim. Sesime olabildiğince soğukluk katmaya çalışıyordum ki bu duruma, kapalı alanda olmamın bir yardımı da olmuyordu. Duvarlar etrafımda dönüyor, git gide beni boğarcasına üstüme üstüme geliyordu.

Neden burada olduğunu ya da kim olduğumu merak ediyor musun?

Nedenini bilmediğim bir hisle çığlık attığımda Şşş. Burada seni duyacak kimse yok. derken parmakları dudağımda gezintiye çıkmıştı. Tiksinerek başımı yana çevirdiğimde elleri saçlarımın arasına daldı ve bir tutdıbını kavrayıp gözlerine bakmam için beni zorladı.Biraz konuşalım mı Defne? ifadesiz bir yüzle karşımdaki sandalyeye oturduğunda içimde ufacık rahatlama kırıntıları oluşurken tekrar klostrofobim kapımı çaldı. O yüzden klostrofobiyi zihnimde gerilere iteledim..

okuyan varsa ses versin beyler

Çenemin altında hissettiğim sıcak el karşısında bir an titredim ve gözlerimi sıkıca kapadım. Neredeydi benim bu güç kalkanlarım? Hafifçe güç kullanarak başımı yukarı doğru kaldırdı. Soğuk ve emredici bir sesle Gözlerini aç. dedi. Korkuyla yutkunurken gözlerimi daha da sıkı kapalı tutmaya çalıştım. Çenemin altındaki eli boynuma kaymaya başladığında kalbim ağzımda atıyor gibiydi. Hafifçe boğazımı sıkınca gözlerim aniden açıldı. Hep zor yolu denettirmek zorundasınız değil mi? dedi yeşil gözlerime bakarken...

Ellerim serbest olsaydı ya da parmaklarım bir yere temas etseydi kesinlikle ritim tutmaya başlardım. Çünkü Drea ne zaman sıkılsam, kötü hissetsem ritim tutmaya başladığımı söylerdi.

Yavaşça bana yaklaşıp ağzımdaki bezi çözdüğünde derin nefesler alarak kapalı bir odada olmadığımı düşünmeye başladım. Bir katilin elinde olmaktan çok kapalı alandan korkan birisiydi. Zaten klostrofobisi olan birisi için kapalı bir alanda tanımadığı bir insanla daha doğrusu üvey annesinin katiliyle aynı odada olmak kesinlikle panik atak geçirmek için güzel bir nedendir. Derin nefesler alıp verirken kulaklarım uğuldamaya başlamıştı. Korku dolu gözlerimi yere dikip tüm bu düşüncelerden uzaklaşmak için şarkı mırıldanmaya başladım.

O.. Aynur annemin katili. Sabah hapishane arabasında gördüğüm o adam. Kafeye gelen o adam. Delici çelik mavisi gözler.. Başka kimin gözleri böyle olabilirdi ki ?

Daha doğrusu bir sandalyede sırılsıklam kıyafetlerle, ağzımda bir bezle bağlı olduğumu daha yeni idrak etmiştim.

Nefesim kesilmeye başlarken karşımdaki kişinin elindeki kovayı yere bırakırken çıkardığı ses boş odada yankılandı. Gözlerim tekrar onu bulduğunda delici mavi gözlerini bana dikmiş ifadesizliğiyle acı veren bir şekilde bana bakıyordu. Söğn ağzımda bir bez olduğunu konuşmaya çalışana kadar fark etmemiştim.

Başımdan aşağı dökülen buz gibi suyla gözlerimi açtığımda karşımdaki ifadesiz çocukla göz göze gelmem bir olmuştu. Ense kökümdeki sızıyı ve başımdan aşağı boca edilen suyu yok sayarak irileşmiş gözlerle karşımda dikilen çocuğa bakmayı sürdürdüm. Neredeydim ben böyle? Gözlerim hızla etrafı tararken kapalı bir odada olduğumuzu fark ettim.

Lanet olasıca polisler neredeydi?

Karanlıklarda gizlenen kötü ruhların varlığına inanır mısın Defne? sesi o kadar ifadesizdi ki korkum bedenimi ele geçirmişti. Yutkunarak gözümden akmaya çalışan yaşlara engel oldum. Karanlıktan göremediğim bu kişinin kim olduğunu artık biliyordum. Her zaman karanlığa saklanmış bir katildi. O, Ben yutkunurken bir şarkı mırıldanmaya başlayarak karnıma yasladığı silahıyla boynumun arka kısmına sert bir darbe indirdi.

Gözlerim kapanırken karanlıktan karanlığa gömülüyordum. Ne kadar ironik değil mi? Zaten karanlıktan kör olmuş birisi, bayılırken de karanlığa gömülüyordu.

El yordamıyla duvardan destek alarak merdivenlere ulaşmaya karar verdiğimde bedenim zangır zangır titriyordu. Kapıyı kapatıp sol tarafımda kalan duvara elimi koyduğumda soğuk duvar daha da titrememe sebep olmuştu.Umarım titremem sadece soğuktandır. diye mırıldanırken yavaş yavaş ilerlemeye koyuldum. Elim bir şeye takıldığında-canlı ve nefes alan bir şeye- hemen elimi geri çektim. Bir anda orada hareketlilik sezince ağzım şok etkisiyle açılırken karşımdaki kişinin eli ağzımı kapattı ve biraz önce yaslandığı duvara beni yaslayarak gözlerimin içine baktı.Merhaba dedi buz gibi bir ses tonuyla...

Zihnimdeki güç duvarının parlak sarı ışıkları yanıp sönüyordu, sanırım yeterince güçlü değildi ve korkum gün yüzüne çıkmak için sebep arıyordu. Derin bir nefes alıp içimdeki duyguları bastırarak soğuk kanlı davranmaya çalıştım.