Hayatta bir yerlerde mutluluğa on saniye kalmışken; bir ruhun bedenine vedasına da on saniye vardı.

Kesin bir edayla uzatılmış bir namlunun ucunda yaşamak için ne kadar şansınız olabilir ki?

Öldürmeye and içmiş bir kiralık katil, öleceğini bilmeden masumca uyuyan bir kız.

Dışarıda dünya yeni yılı kutlarken;O, evde üzülmemek için uykunun yardımına ihtiyacı olan bir kızdı. Suçu yoktu. Ama bazıları onun kanına susamıştı. Ve birkaç deste bile değildi, canının bedeli! O, intikamın alacağı ruhlardan sadece ilkiydi.

Son bir çırpınış lazımdı. Ama uyurken ölüme karşı nasıl bir savunmanız olabilir ki? Belki onun vardır, belki de yoktur

Kesin bir şey var ki, o da:

Ölüm'e on saniye kaldı.

10... 9... 8... 7... 6... 5

Not: Beyler yerlerinizi alın uçurucam sizi bu gece...

Cenaze töreninden sonra ilk defa okula gidecektim ve kendimi ifadesiz hissediyordum. Bir hafta önce, pazar günü. Lanetin beni bulduğu gün olmuştu. Gözümden bir damla yaş daha aktı. içimden küfrederken neden sulu göz olduğum hakkında kendime de küfrediyordum. Aynur annem bana hep güçlü olmamı öğretmişti, zayıf insanları yok eden insanlar olduğunu anlatmıştı. Neden zayıf olmak zorundaydım ki?

Yine düşüncelerimle boğuşurken okulun bittiğini haber veren zil sesi kulaklarımı doldurmuştu. Buradan çıkıp çalıştığım cafeye gidecek yorgun geçirdiğim bir güne biraz daha yorgunluk katarak gece geç saatlerde evime girmiş olacağım ve her günkü yorgunluk döngüm böyle devam edecekti. Çünkü kendimi ancak böyle hissiz görebilirdim, yorgunluğum tüm hislerimi yok edebilirdi. Okuldan çıkarken birkaç kişiyle göz göze geldiğimde gözlerindeki ifadelerin hepsini çözmüştüm. Kimisi acıyarak bakıyor, kimisi de imrenerek. Acıyanlar içimde bir yerde kabrulduğumu bu ifadesizliğimin altında aslında binlerce acı olduğunu bilen yakın arkadaşlarımdı. Evet arkadaşlarımdı diyorum çünkü artık onlarla da arama bir mesafe koymuştum. Ciddi anlamda kendimi yalnız bıraktım, yalnız hissetmeye kendi ayaklarımın üstünde durup güçlenmeye ihtiyacım vardı.

Ne vardı yani dersinde uyuya kaldıysam? O da 80 dakika boyunca tahtaya yazı yazmasaydı eminim ondan daha iyi ingilizce konuşabilirdim. Uykulu gözlerimi gözlerine dikip Hepsini yazacağım diye mırıldandım. Öfkeli bakışlarının yerini muzip bir gülümseme alırken ön sıralara doğru yürümeye başlamıştı.

Ortaköyde oluşan trafik kazası yüzünden trafik felç haldeydi. Sinirle etraftaki arabalara göz gezdirirken önümde asker yeşili renkte arka kapıdaki camların üstünde parmaklıklar bulunan ve tepesinde mavi ışık yanıp sönen hapishane arabası dikkatimi çekmişti. Parmaklıkların arasından etrafa göz gezdiren beyaz tenli delici mavi gözleri olan çocukla bir an göz göze geldik. Zihnimde yine o karanlık gecenin anıları canlanırken dikkatle sadece gözleri gözüken çocuğa baktım. Dağınık siyah saçları, dikkatli bakılınca mavinin en koyu rengi olan gözleride aynı dikkatle beni izliyordu.

Ağır adımlarla arabama yaklaşıp sileceğine sıkıştırılan el ilanına göz attım.Ne işime yayacak bu gibimsonik şey? diye mırıldanırken ilanı elimde buruşturarak az ilerideki çöp konteynırına attım. Ön kapıyı açıp sürücü koltuğuna yerleştikten sonra her sabah bana sakinlik veren şarkılardan birini açtım. Bu sabah kesinlikle sakinliğe ihtiyacım vardı.

Aynada kendime son bir kez baktığımda kahverengi uzun saçlarım dalgalanmıştı, göz altlarım yorgunluktan morarmaya yüz tutmuştu. Defne yaprakları gibi olan yeşil göz rengim iç açıcı o güzelliğini kaybetmiş yerini bulutlu bir grimsi renge bırakmıştı. Hüzünlü ifademin yerini buz gibi bir ifade almasını izledim. Okula gittiğimde, sadece bu şekilde olacaktım. Asla kimsenin önünde ağlamayacaktım, en ufak his kırıntısını yakalayamayacaklardı. Duygularımla diğer insanlar arasına kocaman bir ağaç yerleştirdim. Kocaman bir Defne Ağacı, adını aldığım ağacın etrafına en sağlamlarından bir güç kalkanı. Böylelikle her yaklaşmaya çalışanı uzağa atabilecektim. Zayıflığımı kimse görmeyecekti çünkü; zayıf insanları yok eden insanlar vardı. Ben böyle öğrenmiştim.

Dışardan bakıldığında güçlü biri gibi olsamda içimde bir yerlerde öyle fırtınalar kopuyordu ki. Bu fırtınaları dindirebilecek gücü kendimde bulamıyordum. Kendimde bulamadığım güçten dolayı Aynur anneme sığınıyordum. Ve.. Ve şimdi sığındığım o güçlü insan yoktu.

Sen? Ne yaptın? güçlükle çıkan sesi titremişti. O sırada açık kapıdan içeri yansıyan mavi kırmızı ışıklardan adamın yüzünü az çok seçebilmişti. Keskin yüz hatlarına sahip bu adam ondan belki 4 belki de 5 yaş büyüktü. Hissettiği acı daha da yoğunlaşırken kız dizlerinin üzerine çöktü. Gözleri hala katilin üzerindeydi. Katil ona son bir bakış attı. ifadesinden ne düşündüğü belli değildi ama geri döneceği apaçık ortadaydı.

O son bakışı kızın aklına kazınmıştı. Ve o muzip gülümsemesi de.

Katil kapıdan çekildiğinde zihninde yeni planlar kuruyordu. Karanlık sokakta gülümsemesi yüzüne yayılırken öldüreceği adamı çoktan unutmuş yeni kurbanıyla ilgili düşüncelere yoğunlaşıyordu.Evet dedi zihnindeki şeytan. Evet çok eğlenceli olacak...

Peki neden bu kadın için üzülmüştü?

Aynur anne. Merdivenlerden gelen genç kızın sesi adamın kulaklarını doldurdu. Korku dolu sesin geldiği yöne baktığında adam çoktan az önce masum birini öldürdüğünü unutmuştu. Yüzüne musip bir gülümseme yayıldı. içindeki şeytan avına başka bir masumu daha düşürmüştü. Dikkatle kızı süzerken yeşil gözleri ve kahverengi saçları geçmişinden birini anımsatıyordu. Zevk dolu bir şekilde kızı süzmeye devam etti. Madem diye konuşmaya başladı içindeki şeytan. Madem ondan birini aldım. Pekala onu da alabilirim...

Çığlık üzerine yaklaşan siren sesleri adamı daha da öfkelendirdi. Hiç tereddüt etmeden kadının alnına tek el ateş etti. Kadının pörtlemiş kahverengi gözlerinde gördüğü ifade adamın afallamasına neden olmuştu. ilk defa masum birini öldürüyordu, böyle bir etkisi olduğunu tahmin bile etmemişti. Elinde o kadar çok kan vardı ki yeni birisinin eklenmesi umrunda bile değildi.

edit: okuyan varsa ses versin beyler

Sokak lambalarından içeri giren ışıkta adamın yüzü görünmüyordu fakat incin saçı , ıslak siyah tişörtü ve siyah kot pantolonuyla tam bir kaçak gibi görünüyordu. Kız korkuyla yerde yatan üvey annesine baktığında gözüne dolan yaşlara engel olamadı. Hissettiği acı ve korkuyla ağzı açılırken, dolmuş gözlerinden bir damla yaş süzüldü. Yerde süzülen kanı görmemek için başını hafifçe kaldırıp karşısında duran katile baktı...

Mesaim bittiğinde saat gece yarısına yaklaşıyordu. Hantal adımlarla bordo renkli ford fiesta'ma doğru yaklaştım.Üvey annemden kalan ev ve arabada olmasa kesinlikle ölmüştüm. diye aklımdan geçirirken daha bir hafta öncesinde evin girişinde bir katil tarafından öldürülmesi zihnime tekrar hücum etti. Gözümün önüne gelen kan, hematofobimi tetiklemişti. Anahtar olan elimi arabanın kapısına dayayarak başımı boşluğa sarkıttım. Düşüncelerimin boşluğa aktığını hissederken bedenimi saran başka bir ürpertiyi farkettim.

Buz mavisi gözler, ışıklandırmayla parlıyordu ama ışıklar direk gözlerine vurmadığında o renginn parlament mavisine ya da şimşek mavisine dönüşeceğine adım gibi emindim, o derece koyu ve karanlıktı gözleri.

Bir an buz tutmuş gibi hissettim. Hapishane arabasında gördüğüm gözlere o kadar çok benziyordu ki.
Bir an afallayarak kalakaldım. iç sesim işte ifadesizliğin buraya kadar Defne diye seslenirken çocuğa bakmayı hala sürdürüyordum.

Zaman durmuş gibiydi. Gözlerimi hızla başka bi yere çekerken zihnimde onun gözleri, gülümsemesi yankılanıyordu. Korkuyla boş bulduğum yollardan birine saparken aklımdan bu düşünceleri atmaya çalışıyordum. Neydi benim derdim? Evden çıkmadan önce duygularımı bir güç alanın arkasına saklamamış mıydım? iç sesim sandığın kadar güçlü değilsin diyerek duygularımı gün yüzüne çıkartmaya çalışırken dikiz aynasından gözlerime baktım.Aslında düşündüğümden daha güçlüyüm. diye mırıldandım. Yüzüm tekrar ifadesizleşirken ne kadar ceza alacağımı umursamadan yolun kenarındaki boşluktan hızla Ortaköy'e ilerlemeye koyuldum.

not:duvarla yazşma keyf

Evimin sokağından ayrılırken köşe başında nöbet değiştirmekte olan polislere yapmacık bir gülümsemeyle selam verip ana caddeye doğru sürmeye başladım.

Tedbir amacıyla aynaları kontrol edip, emniyet kemerini de taktıktan sonra anahtarı çevirdim. Motordan çıkan uğultunun üstüne gaza basınca eklenen o cıyaklama sesi hep hoşuma gitmiştir, sıkıntıyla arabayı sürmeye başladığımda her zamanki gibi okulumun yolunu tuttum. Cenazeden sonra okuldan gönderilen devamsızlık mektubu, bende taziye etkisi yaratmıştı. işte lisenin en nefret ettiğim yanı; seni umursayan bir öğretmen yoktu karşında. Maaş almak için bize ihtiyaçları vardı ve bu yüzden acılarımızı görmezden geliyorlardı.

Cengiz'in hazırladığı çizburger ve kahveyi servis tepsisine yerleştirirkenDeniz, masa 9 için bunlar.diye seslendim. Deniz'de benimle aynı yaşta lise son sınıf öğrencisi -ki ben lise 3 e gidiyorum- benim aksime çok sıcak kanlı bir kız olmasına rağmen hep bir panik halindedir sanırım tek kusuruda o diyebiliriz.

Müşterilere yalandan gülümsemek için arabada alıştırmalar yapmama rağmen dudaklarımın kenarlarının aşağı sarktığını hissedebiliyordum. Patronum aksi bir bakış attıktan sonra kıyafetlerimi değiştirmemi emreden bir bakış daha attı. Başımı aşağı yukarı sallayıp hızlı adımlarla cafenin arkasındaki giyinme odasına geçip siyah taytımı ve üstüne geçirdiğim siyah hırkamı çıkarıp yerine siyah etek ve siyah v yakalı tişörtü üstüme geçirdim.