beyler okuyanlar şukulasın da ben de öylelikle göreyim amk, saat başı buraya bakamıyorum, şuku gelince anlarım.

En iyi kabiliyetim yazmak, o halde ben bu kıza yazarak açılmalıyım.

O hafta sonuna kadar bir daha Melek gelmedi, Pazar günü işteki ilk ayımı doldurmam sebebiyle maaşımı çektim, Emine ablaya da jest olarak minik bi çiçek almıştım, anlayışından ötürü, yurda dönüp borcumu ödedim, rahatta takılıyorum artık anlayacağınız. Çiçeği verdiğimde gerek olmadığını söylemişti ama böyle şeyler gerekli beyler.. Neyse,

çıkıp bana en yakın avm'nin D&R 'ına giderek, küçük bir zarf aldım.
E tabi o zarfın içine sığacak şekilde de bir kart..
Daha sonra avmden çıktım, bir züccaciyeye giderek anahtar ile kilitlenebilen bir kutu aldım. Yurda döndüm.

http://4.bp.blogspot.com/...Kutular%C4%B1+2014-05.jpg kutu neredeyse bunu aynısı.

http://www.toptanzarf.com...50_max.jpg?rev=1364902256 zarf da buna benzer

http://g02.s.alicdn.com/k...ll-gift-card-envelope.jpg kart da bu.

beyler bir önceki hikayemde hazırladığım hediyeyi de ayrıntılarıyla anlatmışımdır, bu şekilde yapmamın sebebi, bu tür şeylerin sevgilisi olan arkadaşlara falan yardımcı olması.

neyse..

Aldığım karta "bu anahtarı hiçbir zaman kaybetme, çünkü bir gün ihtiyacın olan tek şey bu olacak." yazdım.

kutunun anahtarını ve kartı zarfa koyarak yarın işe gitmek için giyeceğim poların içine koydum.

bugünden sonra yapmam gereken tek şey Melek'in mekana geldiği bi gün Melek'e ve kimseye çaktırmadan bu zarfı onun çantasına, ceketine vs yerleştirmekti..

tabii önce sevgilisi olup olmadığını öğrenmem gerekiyodu.

Pazartesi günü Emre'nin yanına gittim ve..

- "abi bugün erken çıksan da şöyle seninle biraz dertleşsek olur mu ya?"
+ "hayırdır charly bi sıkıntı mı var?"
- "ya yok da, bi konuşsam rahatlıcam.."
+ "tamam ben Erdinç abiye haber vereyim çıkarız.."
- "sağolasın.."

işin ayrıntılarını anlatmıyorum beyler, sadece şunu bilin, artık bir komiden daha çok o işyerinde bi garsondan farksız hareket ediyordum. maaşımla ilgili bi konuşma geçmedi aramda Erdinç abiyle, zaten kazandığım para da benim borçlarımı ödememe ve cebime para atmaya yetmişti, ben de ses etmiyordum.

devam eden günler de elemanlarla tanışma-kaynaşma, işe alışma gibi klagib süreçlerle geçti, ayrıntıya girerek okuyanları boğmak istemiyorum.
Bazen Erdinç abi geç gelir, bazen de erken çıkardı, böyle zamanlarda Emre patron konumundaydı, her şeyle o ilgilenirdi ve Erdinç abiyi bilgilendirirdi.

Böyle olunca da benden yardımını esirgemeyen Emre ile daha yakın olmaya başlamıştım. Sevdiği bi kız varmış, 3,5 sene sevgili kalmışlar, aynı lisedelermiş, sonra kız üni kazanmış, Emre kazanamamış, bi tanıdığının yardımı ile burda bi işe girmiş yine cafeye, dikiş tutturamamış, memlekete döneceği son gün de burada Erdinç abinin mekanına gelmiş, işe başlayınca burda kalmaya devam etmiş. "ben sözünün eri bi insanım, asla verdiğim sözden dışarı çıkmam, ilk geldiğimde 4 ay kadar komilik yaptım, bi ara işler iyi gitmiyodu, Erdinç abi bizi toplayıp paralarınızı bi kaç gün geciktirebilirim, itirazı olan varsa söylesin dedi, benim gibi 4-5 aydır çalışan tecrübeli 2 eleman vardı, bunlar atladı benim paraya acil ihtiyacım var diye, Erdinç abi onların anında parasını verip işten attı, bana da teşekkür etti. O günden sonra beni garson yaptı, sonra da şef garson oldum. O gittiği zaman benden sorumlu buralar" diye anlattı durdu. Ha, kızla nolmuş diyenleri duyuyor gibiyim, araya mesafe girince kopukluk yaşamışlar, kız da bana hiç ilgi göstermiyosun diye trip atıp duruyormuş(adam çalışıyor amk nasıl ilgi göstersin) Emre de hafta sonu atlar gelirim, yüz yüze konuşuruz falan demiş, o gece boyunca kavga etmişler, en sonunda Emre patlamış kıza, ayrılmışlar. Ne Emre yazmış, ne kız..

Tabii şu da var, kız Emre'den 1 hafta sonra 3,5 senelik ilişkiyi silip başka biri ile çıkmaya başlamış.. neyse.

işe başlayalı 10-15 gün olmuş, ben düzeni oturtmuştum.. Emre'nin de desteğini almış, arkadaşlığını sevmiştim. Yine bi gün Erdinç abi ortalıkta yoktu, ben de kasada hesap alıyordum. Bi adam gelip Erdinç abiyi sordu, henüz gelmedi dedim, ne zaman gelir diye sorgularken Emre girdi araya, sonra onlar konuşmaya devam etti ben de mutfağa gittim. Aslında Erdinç abi beni kasada görse bi şey demezdi zaten iyice alışmıştı o da bana, benim işe alıştığım kadar.. Her neyse, yine o gün hesap alırken gözüme mekanın önünde duran bi kız ilişti. Daha önce görmemiştim. Mekanın içine doğru yürüdüğünü gördüğüm zaman kalbim hızlanmaya başlamıştı.. Teninin rengini ayın ışığından, saçlarını da güneşten çaldığına dair bahse girerdim beyler. Gözlerini kırpıştırırken bayılcak gibiydi, öyle narin.. ince kaşlarını açık pembe dudakları, minik burnu ve sivri yüz hatları tamamlıyordu. Boyu da, 1.65 civarı falan, şirin bi şey.

Göz göze gelmemize fırsat vermeden önlüğü bırakıp fırladım kasadan, bi müşteriymiş gibi onun geleceği yöne doğru hareket ettim, çarpışsak mı yoksa karşısına mı çıksam falan diye düşünürken o yanındaki masaya çarpar gibi olup sendeledi ve ben de fırsattan istifade lafa atıldım..

- "senin ders saatlerine uygun ancak part time, akşam vakti 5te gelirsen uygun oluyor ama 5'ten sonra çalışmaya başlayacak elemana ihtiyacımız yok. Full timea da uymuyosun okul dolayısıyla, sabah da dersin var.. nasıl yapalım charly?" dedi..

bi an umutlarım kırılmıştı ve dudaklarımdan şu cümleler döküldü..

+ "bu işe ihtiyacım var Erdinç abi, ne şekilde olursa olsun"
- "dur bakalım, bekle beni burda.."

dedi ve mekana ilk girdiğimde beni karşılayan elemanın yanına giderek bir şeyler konuşmaya başladı. bir kaç dakika sonra yanıma döndü ve..

- "charly, açıkçası başka biri gelse buradan eli boş dönerdi ama sen sıcakkanlı bi çocuksun ve açıksözlüsün, sevdim seni.. hafta içi her gün saat 14.00'dan 19.00'a kadar çalışacaksın, cumartesi günleri 13.00'dan 21.00'a kadar, pazar günleri boşsun. bu sana uyuyorsa, 1 aylık maaşın 1200 tl olucak. yalnız, sana şimdi abi gibi yaklaşıyorum, bu mekanın dışında da daima bi abi gibi yaklaşacağım fakat senin iş verenin olduğum zaman disiplinsiz davranış istemem haberin olsun."

+ "tamam Erdinç abi, teşekkür ederim çok. seni pişman etmicem."
- "hadi bakalım hayırlı olsun, 08.30da şu önlüğü tak da hazır ol bakalım, bugün boş geçirme, alıştırma gibi olsun senin için, 5te çıkarsın.."
+ "tamamdır abi."

bu şekilde bir sohbetten sonra belden bağlamalı önlüğümü takarak hazır bi vaziyete geçtim. işim masadaki boşları almak ve mutfaktakilere yardım etmekti, siparişleri alan ve mutfakta siparişleri hazırlayan yeterince insan vardı zaten. ilk gün güler yüzlü çalışanların bana işin inceliklerini öğretme çabalarıyla geçiyordu, asıl şef olan ve beni karşılayıp Erdinç abinin yanına getiren elemanın adı Emre, benden 2-3 yaş büyük ve burda komi olarak başlamış, şimdi şef. Esmer bi eleman, 1.77 falan boy, biraz kalın bi ses ve sürekli gülümsüyormuş gibi bi surat..

bi ara sohbet ettik, bana Erdinç abinin sevmediği şeylerden bahsetti, tembel olma, onu kandırmaya çalışma, işten kaytarma, seni işten çıkarmaz ama gözünden düştüğün zaman yerine bi eleman bulursa siler seni falan gibi şeyler söyledi.

öğlen 3 gibi ayaklarım ağrımaya başlamıştı, mutfak ile masalar arasında mekik dokumaktan..
ama çalışmayı bırakmadım, ilk günden insanların gözünde tembel olmak istemedim.

böyle böyle tamamladım ilk günü, saat 5te iki çalışan daha geldi, biri kız biri erkek. benimle birlikte 1 kişi çıktı, ben selam verdim, Erdinç abiye teşekkür ettim ve yurda döndüm.