kasiyer kız bana güldü

2 gün yemek yemedim. alışveriş vakti gelmişti. hava da güzel güneşli falan dedim dışarı çıkayım artık.
pantolonumu giydim belimden düşüyordu. iyice zayıflamışım.
ne alacağıma kara verdim. düşündüm ki bunlar anca alışveriş merkezindeki el sepetleriyle taşınır.
ben de hiç sevmem onları. hayatımda bir kere dahi kullanmadım. geleneği bozmayayım diyerek bir çözüm buldum.
ceketimi de giyeyim de konserveleri cebime sokarım diye düşündüm.
gittim, alma işini tamamladım. kasanın önüne vardım. kasiyer kız da sanki evvel zamanlarda benle ilgileniyor gibiydi.
ne bileyim ben öyle hissediyordum. kasa haricinde de görüyordum.
sonraaaa zaman geçince bu düşüncemden vazgeçtim. çünkü bana eskisi gibi bakmıyordu he he.
"hahahahaahha salak! önüne gelen senden hoşlanıyor değil mi ? amk salağı" diye kendimi azarladım.

neyse lafı çok uzatıyorum.
önce hoş geldiniz zart zurt. ekmekleri falan koydum. sonra attım elleri cebe 1-2-3 kombo şeklinde çıkardım konserveleri.
kızı gülme krizi tuttu. benim suratıma bakıyor ara sıra ama ben de çok ciddiyim.
bir insanı 2-3 yıl tanımıyorsam ona karşı çok soğuğumdur. arkadaşlarımın yanında ise çocuk gibiyim. yaşım 25.
çocuksu bir ruhum var. ama dediğim gibi yeni insanlara karşı benim tenimden önce duvarlarım var.
kız gülüyor işte ben de ciddi bir vaziyette "tamam gülme" dedim. niye böyle dedim bilmiyorum.
günde en fazla 5-6 cümle kurduğumdan konuşma yetimi yitirdim.
sonra parayı verdim, alet edevatı poşete attım. kızın suratına baktım. kırmızı :(

böyle iğrenç bir anı işte.
ne yapayım asosyalin anısı da böyle olur.