Devam pnpa

6 gün Yelda ile başbaşa olacak her istediğimiz an her istediğimizi yapacaktık. Mutluluktan ikimizde havalara uçuyor bulutlar üzerinde dolaşıyorduk. Benim evime girmiş sevişmeye başlamıştık bile. 2 günün hasretini öyle gideriyorduk ki ilk defa sevişir gibi birbirimizin tenlerinde her santimetresinde parmaklarımızı gezdirirken ateşli bir şekilde öpüşüyorduk. Günler böyle devam ederken 5 gün geçmiş 1 günümüz kalmıştı. 5 günü doyasıya yaşamıştık Yelda ile. Ne bir rahatsız eden olmuştu ne de anormal bir durum. Ya onun evindeydik ya da benim evimde. 5 gün öyle çabuk geçmişti ki kadınımın yanında Orhan geldiğinde yine bizi 2 gün ayıracaktı. 5. Günün sonunda bu hüznü tekrar yaşıyordum. Allah'a yalvarıyordum Orhan gelmesin diye. Nereden bilecektim ki Orhanın gelmeyeceğini.

Orhan 5. Günün akşamında Van'dan Hatay'a hareket etmeden önce bir arkadaşının rakı sofrasında konuğu olmuştu. Alkolü fazla almış ve arkadaşının tüm ısrarlarına rağmen Hatay'a doğru gitmek üzere çalıştırmıştı tırını. Henüz yeni koyulmuştu ki yola Hatay'a daha Km'ler varken gözlerine uyku çökmüştü bile. Kullandığı tır gece saatlerinde otobanda 110 Km hızla giderken Orhan alkolün verdiği uykuyla gözlerini kapatmak zorunda kalmıştı. Direksiyon yavaş yavaş sola çevriliyordu artık. Orhan bir anda gözlerini açtığında tır bariyerlere çarpmak üzereyken direksiyonu hızlı bir şekilde sağa çevirdiğinde içerisinde tonlarca ağırlık olan tırın tüm hakimiyetini kaybetmiş ve kaçınılmaz sona doğru otobanda sağa ve sola doğru birkaç kez yalpaladıktan sonra devrilmişti. Sürüklenmenin etkisiyle ortaya kıvılcımlar saçan tırın şoför kabini paramparça olmuş ve parçalanan sol ayna Orhan'ın boğazından içeriye girmişti.

oha amk neler oldu lan öyle

Yoggdıbına, Devam et bro.

rezz panpa biraz daha seri

Olay yerinde aşırı kan kaybetmesinden dolayı henüz hiç bir sağlık müdahalesi yapılamadan ruhunu teslim etmişti Orhan birkaç dakika içinde. O gece yetkili kolluk kuvvetlerinden gelen bir telefonla uyanan Yelda'ya Orhan'ın kaza yaptığını ve Diyarbakır Devlet Hastanesinde olduğu yalanını söylemişlerdi. Yelda ise Orhan'ın kardeşi Kerim'i arayarak olanları anlatmış ve Diyarbakır'a doğru yola çıkmışlardı Orhan'ın annesi Kerim ve Yelda. Orhan'ın öldüğünü Hastaneye vardıklarında öğrenmişlerdi. Annesi oracıkta düşüp bayılmış kendine zor gelmişti. Kerim inanamıyordu abisinin öldüğüne gözyaşları içerisinde. Yelda ise sadece şaşkındı. Ne bir damla yaş akıyordu gözlerinden ne de yüzünde bir hüzün ifadesi vardı. Sadece artık Orhan hayatta olmadığı için şaşırmıştı.

Kurgu yapmiyon inş aq

Orhan'a yakalanma korkusuyla birbirimizin telefon numaralarını almamıştık. Nasıl olsa Yelda birkaç adım ötemde karşı dairede oturuyordu. Olaylardan habersiz bir şekilde sabah annem gittikten sonra Yelda'nın zilini defalarca kez çalmama rağmen kapı bir türlü açılmamıştı. Uyuduğunu düşünerek tekrar evime dönmüş kahvaltımı hazırlamıştım. 1 saat kadar sonra tekrar zili çaldığımda yine açılmamıştı kapı. Evime tekrar girip beklemeye koyulmuştum ki acılı ağlayışlar apartman boşluğunda yankılanıyordu. Annesi Orhan'ıımmmmm diyerek bağırıyordu. Sadece gözyaşları içinde Orhan'ım diyebiliyordu. Kapıyı açıp baktığımda Yelda kaynanasının koluna girmişti. Arkalarında da yığınla insan vardı ağlayan.

reserved

http://www.incisozluk.com...ızı-hala-unutamıyorum/ dertlesmeye ihtiyacim var buyrun gelin

Rezervatullahisemilaliyilallağm. E

rez saçmalamışın ama devam

dua et orhanın ruhu gelemiyo gelebilse seni giber orda görüyodur karısını nasıl domaltıp gibtiğini

rez panpa çok yavaş yazıyon mk

inşallah kerim zütünden giber seni

devam et oç

Devam bin

Devam et binn

Feryat figan bağrışlar içinde hepsi girdi içeriye. Kapıyı kapatmamışlardı. Yelda'yı görme ümidiyle dışarda sigara içmek için kapıdan adımımı attığımda içeride kaynanasının yanında oturuyordu. Gözgöze geldik 2 saniyeliğine. Çıkıp yanıma gelmesini beklemiyordum elbet ama Orhan'ın nasıl öldüğünü merak ediyordum. Orhan yoktu artık. Belki de cenaze işlerinin bitmesinden sonra Yelda ile çok rahat görüşebilecektik. Üzülmüyordum ölmesine ama içimi çok garip bir duygu kaplamıştı şaşırmıştım. Ölüm çok kötü birşey beyler birgün hepimiz öleceğiz ona göre yaşayın amk. Sigaramı içip içeriye girdim tekrar. Yelda bu defa yerinde oturmuyordu. Günler bu şekilde geçerken ben Yelda ile henüz tek kelime konuşamamıştım. ilk gün sadece annem başsağlığı dilemeye gitmişti. Onu çok özlüyordum ama elden gelen birşey yoktu. Mecburdum beklemeye.