karşı komşum bir hayat kadını

hikaye güzelde çok yavaş yazıyon be kardeş

ulan 2 gündür takip ediyorum bitir artık su hikayeyi

reserved

orospo karıdan faydalandın dimi oçe

Dadaşlar işaret almışçasına aynı anda harekete geçti, okuduğum bir kitapta aborjinler de bir kanguruya saldırırken hiç konuşmadan aynı anda harekete geçebiliyordu. Uzun süredir birlikte çalıştıklarını düşündüm yumrukları karnıma doğru yol alırken.

Bir yumruğu tarif etmem gerekirse size, ki inanın böyle bir şey neden gerekli olsun bilmiyorum, vücuda çarptıktan sonra sanki yumruğun silueti bir süre daha yol almaya devam ediyor içerde ve belli bir mesafeyi kat ettikten sonra acıya dönüşüyor. Kısa zaman sonra tekmelerin de aynı mekanizmayla çalıştığını türk eğitim sisteminin yoksun olduğu kalitede pratik bir eğitimle öğrettiler.

Bütün bunlar olup biterken zeynep’in yüzündeki zafer ifadesini seçebiliyordum yüzümü koruduğum parmaklarımın arasından. Kıyafetleri yas tutuyordu benim için, bedeni ise fikri’nin ona doğru attığı her adımda zevkten titriyordu. Yorgunluktan olacak bir ara soluklanmak üzere durakladı eğitmenlerim, böylece fikri ve zeynep’i daha net izleyebildim.

Fikri’nin yanağını okşadığı tarafa doğru eğmişti boynunu Zeynep, tatlı tatlı fısıldaşıyorlardı. Bütün bu olayların benim dayak yemem için kurgulandığı geçti içimden, böylesine önemli bir adam olma ihtimalim için bile bir o kadar daha dayak yerdim. içimden geçen bu dileği duymuş olacak ki warrior’lar sadakatle devam ettiler yarım bıraktıkları işe.

ikinci kez durakladıklarında kendimi tanıdık bir yerde buldum. Fatih’in taksisinde arka koltuktaydım, fulya yanıbaşımda pansuman amacıyla bir şeyler yapıyordu. Gerçek anlamda kan ağladığımı fark ettim, gözyaşlarım yüzümden akan kanlarla karışarak koltukta küçük daireler oluşturuyordu. Tek bir soru vardı şimdi kafamda.

- neden?

Sessizlikleriyle cevap verdi ikisi de. Yüz ifadeleri, bunun olacağı belliydi dostum sen nasıl bir son yazmıştın, şeklinde sanatsal bir sohbete çağırıyordu beni. Biliyorlardı, o çaresizlikleri, o kapana takılmış ayı yavrusu bakışları ancak bu felaketin farkında olup da hiçbir şey yapmayan bir suçluluk ile gerçek bir huurnun çocukları olabilirdi.

Hay amk serefsiz fikret panpa yardıma ihtiyacın olursa beni çağır çorumluyum 1000 adam toplar fikretin amuğa gorum

ulan fikriyi kıskandırmak istemis senide kullanmıs gecmıs olsun panpa gibemedinde amk yazık oldu

huur fikret devam panpa

bakkala gidicem cerez cips alacam birakma sakin amk preserved

Sabah kapının oraya para bıraksaydın iyi huurluk yaptın diye.

evime bıraktılar beni, bu hem bir veda hem de bir özürdü. Bana karşı son görevlerini kusursuzca yaparak günahlarını affetmemi istiyorlardı. Omzumu sıktı fatih sertçe, sen güçlüsün abi atlatırsın, der gibiydi. Kimse o her anlama gelebilecek aptal kelimelerin ortamın büyüsünü bozmasına izin vermiyordu. Fatih’ten Bir çuval devralır gibi fulya geçti sonra karşıma, sıkı sıkı sardı beni. Ağlıyordu, omzuma düşen her bir gözyaşı ve sarsılan bedeninin ortak yanı benden af dilemeleriydi. Yanaklarından tutup geriye aldım onu, yüz yüze bakıyorduk. Bir peder olgunluğuyla vicdanını rahatlattım başparmaklarımla gözyaşlarını silerek.

Veda uzadıkça acısı artıyordu. Taksiye atlatıp geceye karıştılar ve beni yalnızlığımla baş başa bıraktılar, amatör bir şair gibi.

panpa edebiyat yapma amk. direk hızlı anlat

aglamakla olmaz intikam lazım panpa

acayip sardı amk. annem babama nasıl verdi başlığını hesaba katmazsak (o çok ayrı bi seviyede)

1. (bkz: anlatsam mı anlatmasam mı)
2. (bkz: korkunç hikaye anlatıyorum capslerle kanıtlarla)
3. (bkz: karşı komşum bir hayat kadını)

bakalım eğer sıçmazsa ikinciliğe yerleşebilir.

bu mudur yani bittimi oç devam et adresini buldurtma bana

Ağrılarım ve düşüncelerim uyutmuyordu beni. Beynim uğradığım ihaneti mantık çerçevesine oturtup bir nebze olsun kendini rahatlatmak istiyordu, haklıydı da. Zeynep beni kullanmıştı anlayabiliyordum, spontan bir olay değildi bu olanlar, planlı ve sinsi bir aklın ürünüydü. Fakat neden ben? Ayrıca neden bu kadar teferruat, fikri’ye gidip onun huursu olmak istediğini söylemek zor olmamalıydı.

Sorular düşündükçe artıyor, cevaplar ise bulanıklaşıyordu. Düşünmekten vazgeçmiyordum yine de, kısa süren hareketli hayatımın uzatmaları olan bu sorular, yaşadığım lağıma geri dönmemi engelleyen son duraktı. Bir o taraftan tutuyordum sorunu, bir diğer taraftan çekiştiriyordum. Bir süre sonra beynim düşünmekten iflas edip kapattı kendini. Sabah ağrılardan dolayı zorlukla kalktığımda yaşamaya devam edebilmem için aradığım cevapların tek kişide olduğunu kendime itiraf edebildim.

Hüso.

beyler herkes fikriye sövmüş ama asıl suçlu huur zeynep,
ben demiştim bu karıya böbrek lazım diye.

devam et pic meraktan geberiyom

- selamun aleykum.

Olmaya çalıştığım adam olmuştum, her şey bittikten sonra. Gerek üstümdeki kurumuş kanlardan, gerekse de gözümdeki kararlılıktan olacak hüso’nun gözünde korku okudum. Artık hissetiklerimin doğru olup olmadığını irdeleyecek durumda değildim, istediğim şeyleri almaya gelmiştim, alacaktım.

- aleykum selam, abi.
- hüso bir mevzu konuşmuştuk senle.

Adeta ben fikri, hüso ise ben olmuştu.

- doğrudur.
- şimdi onu bir baştan alacağız. Sana birkaç soru soracağım, net cevap ver, zaman kaybetmeyelim.

Cevap vermedi, boyun eğip eğmediğini anlamaya çalışıyord… yo hayır, o devir kapanmıştı şimdilik. Muhtemelen kanalizasyonda yaşayacağım uzun süreler boyunca düşünecektim, şimdi en azından şu son zamanlarımın tadını çıkarmalıydım. Doğaçlamanın, spontaneliğin, yarını düşünmemenin verdiği keyfin…