zuhal abla mutfağa gitti gitmesine ama, eski bcd nin sahip olduğu o bakış açısı da baya bir gitmişti. bir an önce eve giderek işimi halletmeyi planlıyordum ben zuhal abla mutfağa giderken.
mutfağa gittiği gibi bana seslenmesi bir oldu.
"bcd!!"
"efendim abla?"
"ya kolum sıkıştı da lavaboya"
tabii ki de bu şekilde gelişmedi olaylar. ne karşımda julia ann var sonuçta, ne de ben o kadar şanslıyım.
"ya salih abin nescafeleri en yukardaki rafa koymuş. ben alamıyorum da bir yardım etsen?"
"tamam abla geliyorum. "
gittim mutfağa, nescafeler cidden kadının boyundan çok yukarıda.
uzandım, aldım nescafeleri.
"sağol bcd, uyku bastırdı aniden de dedim bari biraz nescafe yapıyım. içer misin sende?"
"içerim valla abla"
neyse yaptı nescafeleri, geçtik salona.
sohbet ediyoruz biraz, o sırada telefona bir mesaj geldi. baktım petekten gelmiş. tahmin ettiğim gibi soru atmıştı. zuhal ablayla muhabbetime ara verip, peteğin sorusunun çözümünü bir kağıda yazmaya başladım. o sırada telefon ekranıma bakan zuhal abla,
"oo petek ha? kimmiş bakalım bu kız"
"dershaneden bir arkadaş işte abla ya, soru atmışta bakıyım dedim."
soruyu çözüp çözümünü attım ben peteğe, sonra kapattım telefonun ekranını.
"ee bcd hala yok mu bir kız arkadaşın?"
"yok abla ya"
"eğer bi hoşlantı durumu falan varsa söyle yardımcı olurum bak ben"
"vay zuhal abla tecrübelisin galiba bu konularda:)"
utana sıkıla
"hayır be çok değilim de oldu 4-5 defa bir kaç şey işt, ama salih abin duymasın bak"
"niye ki ?"
"ya haberi yok onun, boşver gereksiz yere huzurumuz bozulmasın şimdi evde, zaten bozuk"
"nasıl yani abla? ne sıkıntınız var ki?"
"boşver ya kafanı meşgul etmiyim senin gereksiz şeylerle"
"ne demek zuhal abla, ablam sayılırsın sen benim"
bu cümleyi dökerken aşağılardan adeta itiraz mektupları alıyordum.
"ya salih abin son zamanlarda eskisi gibi değil bcd. içkiye başladı, son bir kaç gündür eve geç geliyor falan. olmuyor yani evlilikte bu tarz şeyler."
hafiften suratı asılmıştı. konuşmaya devam etti.
"atta sırf bu yüzden tekrar kpss çalışmaya başladım bcd. bir işim olsun istiyorum artık, biraz özgürlük kazanmak istiyorum yani."
"kazanıcaksın inşallah zuhal abla, dert etme sen. matematikte gayet başarılı gidiyorsun bana göre şuana kadar"
dedim.
morali gerçekten düzelmişti. kadın resmen hayatını buna bağlamıştı.
hiç beklemediğim bir şekilde sarıldı bana
"iyi ki varsın bcd, valla sen olmasam nasıl toparlardım matematiği bilmiyorum. nasıl hakkını öderim senin ben?"
"lafı bile olmaz abla. sende beni tarih çalıştırıcaksın ya zaten, ödeşmiş oluruz bak"
bir kez daha mutlu oldu.
biraz daha ders çalıştık. ben ayağa kalktım, gitmeye niyetleniyordum.
"ya bcd bak ne diycem sana"
"buyur abla?"
"ya saat daha pek geç değil aslında. bizde kalsan da biraz takılsak, kafa dağıtsak? biliyosun pek dışarı çıkmam ben. evde canım sıkılıyor."
"tamam abla uyar bana. ama salih abi gelince kızmasın?"
"ya bırak sen onu şimdi, zaten 3 ten aşağı gelmez o eve."
"tamam o zaman" diyerek kitapları toplamayı bıraktım.

Ben yavaşça kanepeye doğru giderken, istemsizce yutkunmaya başlamıştım.
Annemlerin bu olayı nasıl öğrenmiş olabilecekleri hakkında en ufak bir fikrim dahi yoktu.
Naciye huursu?
Kafamda daha önce elediğim bir olasılık değil miydi?
Hayır. Sadece kendimi rahatlattığım bir olasılıktı.
En sonunda kanepeye oturdum ve babamın söyleyeceklerini dinlemeye hazırlandım.
"Oğlum bcd, nasıl söylesem... "
Bu her ne kadar hayra alamet bir başlangıç olmasa da, en kötüsünü de savuşturan bir başlangıçtı.
Ben bunu düşünerek rahatlarken babam konuşmaya devam etti.
"Bcd, Meltem teyzen.. Meltem teyzen vefat etmiş."
Meltem teyze eski komşumuzdu.3 sene önce kocasının işi sebebiyle Adana'ya taşınmışlardı. Ailecek sürekli beraber takılırdık.
Ben de çok severdim Meltem teyzeyi ama şuan gibime takmıyordum.
Yine de nezaketen neden öldüğünü vesaire sordum babama.
En son Adana'ya giderek 2-3 gün orda kalacaklarını söyledi babam, sınavların yoksa sende gel dedi. Ama sınavlar bu cuma başlıyacaktı, ben de gibe gibe evde kalıcaktım.
O gün akşamı ne petekten bir mesaj aldım, ne de zuhalden.
Zuhalden zaten baya umudumu kesmiş durumdaydım. Ama unutamıyordum. Hangi erkek ilk gibişini unutabilir ki dıbına koyim?
En son annemlere valiz hazırlamalarında yardım ettim, ardından biraz test çözüp yattım.
Yarın ve önümüzdeki 2 gün daha ev bana aitti, giderken de güzel bir para bıraktılar sağolsun.
Her neyse ertesi gün yine okul vardı geçiyorum buraları. Dershane de yoktu zaten ben de evin yoluna koyuldum.
Bizim sokağa geldiğimde Zuhal mahalledeki diğer kadınlarla beraber oturmuş, ara ara dalarak muhabbetlerine katılmaya çalışıyordu.
Bu ortamı tahmin edebilirsiniz beyler.
Annemler bir kaç gün olmayacağı için hepsi birden çekinme bi ihtiyacın olursa bize gel tarzında laflar edicekti şimdi.
Fakat ben bunu asla samimi bulmuyordum.
Bu huurlar 3 günde bir birbirlerine sövmelerine rağmen hep birarada takılıyodu.
Ben minik bir House of Cards draması olan bu ortamdan hızlıca geçmeye çalışırken Naciye teyze seslendi.
"Bcd"
Döndüğüm gibi koşarak kafasına bir uçan tekme atıp Zuhal'i de kucağıma alarak...
Muhtemel bir senaryoydu.Ama maalesef işler öyle yürümezdi. Zuhal bana bir tokat patlatır, Naciye teyzenin kocası Ekrem abi de av tüfeğiyle ebemi giberdi oracıkta.
"Buyur Naciye teyze?"
Bu esnada oturmuş kadınlara bir göz attım. Zuhal kafasını yere eğmiş, hiç giblemiyor havası veriyordu.
"Bcd evladım burdaki gerkes ailenden sayılır"
Ensestte yapmışız iyi mi?
"Herhangi bir ihtiyacın olursa gelebilirsin. Hiç cekinmene gerek yok."
Naciye teyze sanırım bana iş atıyordu.
Ben bu esnada kafalarını sallayarak onay veren kadınların arasında bir kez daha Zuhal'e baktım. Hala kafası öne eğik.
Benim ona baktığımı ve Zuhalin o durumunu fark eden Naciye teyze,
"Zuhal, öyle değil mi?" dedi.
Ulan kız en azından sizin aksinize yalan söylemiyordu. Ama söyleyecekti. Üzümün üzüme baka baka karardığını bir kez daha görmüştüm.
Zuhal kafasını kaldırıp benimle hiç göz teması kurmadan direkt Naciye teyzeye,
"Hı hı, öyle Naciye teyze"
Ben teşekkür ederek ordan ayrıldım.