Ben yavaşça kanepeye doğru giderken, istemsizce yutkunmaya başlamıştım.
Annemlerin bu olayı nasıl öğrenmiş olabilecekleri hakkında en ufak bir fikrim dahi yoktu.
Naciye huursu?
Kafamda daha önce elediğim bir olasılık değil miydi?
Hayır. Sadece kendimi rahatlattığım bir olasılıktı.
En sonunda kanepeye oturdum ve babamın söyleyeceklerini dinlemeye hazırlandım.
"Oğlum bcd, nasıl söylesem... "
Bu her ne kadar hayra alamet bir başlangıç olmasa da, en kötüsünü de savuşturan bir başlangıçtı.
Ben bunu düşünerek rahatlarken babam konuşmaya devam etti.
"Bcd, Meltem teyzen.. Meltem teyzen vefat etmiş."
Meltem teyze eski komşumuzdu.3 sene önce kocasının işi sebebiyle Adana'ya taşınmışlardı. Ailecek sürekli beraber takılırdık.
Ben de çok severdim Meltem teyzeyi ama şuan gibime takmıyordum.
Yine de nezaketen neden öldüğünü vesaire sordum babama.
En son Adana'ya giderek 2-3 gün orda kalacaklarını söyledi babam, sınavların yoksa sende gel dedi. Ama sınavlar bu cuma başlıyacaktı, ben de gibe gibe evde kalıcaktım.
O gün akşamı ne petekten bir mesaj aldım, ne de zuhalden.
Zuhalden zaten baya umudumu kesmiş durumdaydım. Ama unutamıyordum. Hangi erkek ilk gibişini unutabilir ki dıbına koyim?
En son annemlere valiz hazırlamalarında yardım ettim, ardından biraz test çözüp yattım.
Yarın ve önümüzdeki 2 gün daha ev bana aitti, giderken de güzel bir para bıraktılar sağolsun.
Her neyse ertesi gün yine okul vardı geçiyorum buraları. Dershane de yoktu zaten ben de evin yoluna koyuldum.
Bizim sokağa geldiğimde Zuhal mahalledeki diğer kadınlarla beraber oturmuş, ara ara dalarak muhabbetlerine katılmaya çalışıyordu.
Bu ortamı tahmin edebilirsiniz beyler.
Annemler bir kaç gün olmayacağı için hepsi birden çekinme bi ihtiyacın olursa bize gel tarzında laflar edicekti şimdi.
Fakat ben bunu asla samimi bulmuyordum.
Bu huurlar 3 günde bir birbirlerine sövmelerine rağmen hep birarada takılıyodu.
Ben minik bir House of Cards draması olan bu ortamdan hızlıca geçmeye çalışırken Naciye teyze seslendi.
"Bcd"
Döndüğüm gibi koşarak kafasına bir uçan tekme atıp Zuhal'i de kucağıma alarak...
Muhtemel bir senaryoydu.Ama maalesef işler öyle yürümezdi. Zuhal bana bir tokat patlatır, Naciye teyzenin kocası Ekrem abi de av tüfeğiyle ebemi giberdi oracıkta.
"Buyur Naciye teyze?"
Bu esnada oturmuş kadınlara bir göz attım. Zuhal kafasını yere eğmiş, hiç giblemiyor havası veriyordu.
"Bcd evladım burdaki gerkes ailenden sayılır"
Ensestte yapmışız iyi mi?
"Herhangi bir ihtiyacın olursa gelebilirsin. Hiç cekinmene gerek yok."
Naciye teyze sanırım bana iş atıyordu.
Ben bu esnada kafalarını sallayarak onay veren kadınların arasında bir kez daha Zuhal'e baktım. Hala kafası öne eğik.
Benim ona baktığımı ve Zuhalin o durumunu fark eden Naciye teyze,
"Zuhal, öyle değil mi?" dedi.
Ulan kız en azından sizin aksinize yalan söylemiyordu. Ama söyleyecekti. Üzümün üzüme baka baka karardığını bir kez daha görmüştüm.
Zuhal kafasını kaldırıp benimle hiç göz teması kurmadan direkt Naciye teyzeye,
"Hı hı, öyle Naciye teyze"
Ben teşekkür ederek ordan ayrıldım.

Ertesi gün sınavlara girip, eve dönüyordum.
Kadınlar heyeti yine oturmuş aynı şekilde devam ediyordu.
Zuhal de aşağıdaydı.
Kendi isteğiyle mi yoksa Naciye teyzenin mahallede seferberlik istemesinden dolayı mı bilmiyordum.
Ancak hiç konuşmuyor ve kafası devamlı öne eğik duruyor olduğuna göre ikinci seçenek daha muhtemeldi.
Lan bir dakka
Zuhalin yanağı da hafif morluk mu vardı yoksa bana mı öyle geliyordu?
Salih abi dövmüş olabilir miydi?
Ama adam konuşamıyordu. Bi de karısına mı vurucaktı?
Ya vurduysa?
Zuhal her ne kadar gibimde olmasa da bu ihtimal sinirlerimi bozdu.
Karısını döven adamlardan hep tiksinen birisi olmuşumdur.
Kadınlar masum demiyorum.
Ama bunu döverek üzerinizden atmaya çalışırsanız haksız olursunuz.
Ha kimisi durduk yere döver. işte onların dıbına koyim.
Ben Zuhali öyle görünce yanından geçip gidemezdim. Mutlaka sormam lazımdı. Zaten mahalle kadınlarının ortasında beni tersleyecek değildi ya.
"Zuhal abla?"
Kafasını hiç çevirmeden, önüne bakmaya devam ederek,
"Efendim?"
"Yanağında morluk mu var bana mı öyle geliyo?"
"Dün gece karanlıkta kapıya çarptım da."
Klagib bahane dimi beyler?
"Tamam abla geçmiş olsun."
Sağol bile demedi. Sadece kafasını salladı.
Lan bu kadın niye benden iyice tiksiniyor gibi davranıyordu?
Tecavüz etmemiştim sonuçta.
Ama aslında kendisinden tiksiniyor olduğunu sonradan farkettim.
Ben eve geldiğimden beri zuhali düşünüyordum.
Kadının hayalleri vardı be beyler.
Kpss yi kazanıp kocasından kurtulmak istiyordu.
Onu dövmüş kocasından.
Bu adam bunu kursa falan gibsen yollamazdı. Matematikte de iyi gidiyorduk lan halbuki. Yapardı yani.
Bunlar gerçekten vicdanımın sesleti miydi, yoksa küçük eniştenin bahaneleri mi?
Aslında vücudum ortak bir karardaydı.
Zuhal'e yardım et.
O da muhtaçtı zaten bana.
O an'ı unutup tekrar çalışabilirdikte lan.
Olumsuzlukları düşünmek istemiyordum. Zaten en kötüsü sert bir dille tepki verir, olay büyümezdi.
Ben en sonunda telefonumu çıkartarak Zuhal'e mesaj atmaya karar verdim.
"Hala çalışmak istemediğine emin misin?"
Yok yok, bu çok artist duruyordu.
"Zuhal abla istersen çalışmaya devam edebiliriz"
istemediğini söylemişti ya işte? ikna edici olması lazımdı.
"Zuhal abla, özür dilerim. istersen bir kafede de olsa çalışmaya devam edebiliriz."
bence bu yerindeydi.
Hem onlarda çalışmayacaktık. Reddetmesi için bir sebep yoktu ki?
Bu mekan konusuna tekrar aşağılardan itirazlar alsamda umursamıyordum.
Zuhalden gelicek mesajı beklemeye başladım...