karımdan nasıl boşandım

öncelikle herkese selamlar beyler. beni çoğunuz tanımazsınız çünkü eskilerdenim. ama eskilerden olanınız varsa aranızda belki hatırlarsınız beni yıllar önce bi hikaye yazmıştım lise dönemimde aşık olmam evden kaçmam ve evlenmem ile ilgili. baya da tutmuştu başlık. önce başlığı verelim

(bkz: nasıl 35dk karı gibebiliyorum)

aradan geçmiş 3 yıl hala mesaj kutuma gelir bu hikaye ile ilgili mesajlar. eminim 3 yıl önce hikayeyi takip edenlerin şimdi çok farklı hayatı vardır ee dile kolay 3 yıl. bikaç ayda bi girerim sözlüğe gelen mesajları okur duygulanırım. biraz önce dedim kendi kendime ben niye hayatımı yazmaya devam etmiyorum. içimde eski hatıralara karşı çok büyük özlemler var kim bilir yaş ilerledi biraz da duygusallaştım. burda yazmak inanın onca yaşadığım şeyden sonra yine de güzel geliyor, ruhumu dinlendiriyor.

lafı uzatmadan eski hikayemi kaldığı yerden devam ettirmek, başımdan geçen olayları size anlatmak isterim. vakit ayırıp okumanız bile inanın benim için yeterli olur.

artık başlayalım ha incisözlük?

biraz toplanın beyler hadi

reserved

reserved

ama anlat dinliyom ben

bunlarin modasi gecti panpa

ilk bir yılımız büyük zorluklarla geçti. aslı da önemli bi puan alamamıştı sınavdan. ama olsun çok da önemli değildi bizim için. birbirimize olan sevgimiz herhangi bir okulun herhangi bir dersinde öğretilebilir miydi ki? aylar geçtikçe garsonluk yaptığım dönerci el değiştirmiş ve dükkan daha da büyütülmüştü. restorant yapmışlardı eski dönerci salonunu. yeni işverenim ismail abi de sağolsun atmamıştı beni işten hatta maaşımı bile biraz arttırmıştı. e tabi şimdiki halime göre artan maaş az gözükebilir ama o anki maddi durumumuza göre baya büyük fark yaratmıştı yaşantımızda. aylar birbirini kovaladı. ben çalışmaya para kazanmaya devam ederken aslı da üniversite sınavına tekrar hazırlanıyordu. artık daha istekliydi ve yeni hayatımıza artık daha çok alışmıştık. bu sefer güzel şeyler olacağından ikimizin de kuşkusu yoktu.

aksarayda 1+1 bi eve yerleşmiştik kaçtıktan sonra. ben garsonluk yapıyodum aslı üniversite sınavına hazırlanıyodu. çok şeyimiz ekgibti ama mutluyduk. ailelerimiz konuşmuyordu bizlerle. koskoca dünyada tutunacak bir dalımız vardı o da birbirimiz. kimi gün balık yerdik kimi gün peynir ekmek. hala hatırlarım da ilk senemiz çok ağır geçmişti. bazı haftalar gaz almaya paramız yetmezdi odaya kapanıp bi yorganın altında birbirimize sarılarak saatlerce otururduk. binamızdakiler durumumuzu öğrendikten sonra sağolsunlar bize yardım etmeye başladılar. alt katımızda kocası vefat etmiş hayriye teyze vardı. allah ondan razı olsun sık sık yemek yapar bir tencere de bize getirirdi. hayırsız evlatları kadıncağızı bırakıp gitmiş bir daha da uğramamıştı. kadıncağız da bizi kendi evlatları gibi görür hep yardım etmeye çalışırdı. bizim annemiz gibi olmuştu hayriye teyze.

3 yıl önce yazdığım hikayeyi okumayanlar için kısa bi özet geçeyim. lisede aşık olmuştum adı aslıydı. ilk kız arkadaşım, sevgilim ve karımdı o benim. hayata bakış açımı 180 derece değiştirmişti onu ilk görüşüm. hala düşünürüm eğer onu hiç tanımasaydım nası olurdu acaba hayatım. o yaşta evden kaçmıştık birbirimize olan sevgimizden. aksaraya gitmiştik. oraya yerleşmiştik yuva kurmuştuk. ama tabi insanoğlu bulduğuyla yetinmiyor. bi yolunu bulup mutluluklarını mutsuzluğa çeviriyor her zaman. işte biz böyle bi lanetli türüz.

reserved

vaktim yok özet geç

karına vurdum öldü.

rezerved önlerden