Güzel bir uykudan sonra akşamüstü uyandık. Saat 17 sularıydı. Daha doğrusu ben yeni uyanmıştım. Diğerleri çoktan kalkmıştı. Alinin ablası gelmiş yemek yapıyor ve kızlarla sohbet ediyordu. Ali de bir kenarda oturuyor arada bir ablasına laf atıyor, kızlara takılıyordu. Furkan ve Fatih ortalıklarda yoktu. Aliye sordum, çevrede dolaşacaklarını söylediler. Çölün ortasında Karunun hazinesinin kalanını bulacak herhalde pekekentler dedi. Bu pekekent lafından sonra eliyle ağzını kapatsa da iş işten geçmişti. Kızlar ve ablası duymuştu. Ali hafiften kızardı bozardı, ablası ile Canan sırıtıyordu, Nurcan alinin utanmasını fırsat bilip kahkahayı patlattı. Ali daha çok mahçup oldu. Ben de pis pis sırıtıyordum. Bana gözüyle işaret etti. biz de dışarı çıkalım diyordu. Üstümü giyindim dışarı çıktık. Ali, pek bir şey bulamazsın buralarda ama sakindir, kafanı dinlersin. Uzun uzun düşünecek vaktin olur dedi. etraf gerçekten de çok sakindi. alabildiğine bozkır, sıcak ufuk noktasında serap gibi buğulu görüntüler yansıtıyordu. evin arkasına doğru yürüdük. köye ilk girişimizdeki mezarlık diye tahmin ettiğim yer gerçekten de mezarlıktı. gel, dedi. dedeme bi fatiha okuruz. ince patikadan yavaş yavaş yürüdük mezarlığa doğru indik. Selvilerin altında neredeyse birbirine geçmiş onlarca mezar vardı. hemen mezarlığın başında bir mezarın önüne geldik. Dedemin mezarı burası dedi. Mezarın önüne dikilmiş bir kaya parçası vardı. Üstüne de beyaz boyayla, elle yazıldığı belli olan derme çatma bir yazıyla Hüvel Baki, Hacı Abdullah oğlu Mehmet yazıyordu. Yanındaki mezarı gösterdi, burada da babaannem yatıyor. dedi. Ama onun üstünde sadece Hüvel Baki yazıyordu. Bizim buralarda kadınların isimleri mezar taşlarına yazılmaz. Kadınlar kocalarının yanına gömülürler dedi. E hiç evlenmemişlerse dedim. O zaman da babalarının yanına defnedilirler dedi. Sonra mezarlarına rasında dolaştık biraz. Buradakilerin hepsi akrabamdır dedi. biz yüz elli yıldır bu köyde yaşarız. daha önce de urfa tarafında kalıyormuş bizimkiler. Ama bazı olaylar olunca zorunlu göç etmişiz. dedi.. Nasıl olaylar dedim ben, bir yandan da yürüyerek. Babamlar bana pek bir şeyden bahsetmezler. sorduğumda kan davası deyip geçiştirdiler hep ama ben hiçbir zaman ikna olmadım tabi. Fazla soru da soramadım. Büyükler bir şeyi noktalarsa bizde devam etmek ayıptır.
Bir süre mezarların arasında gezdik sonra eve doğru döndük. O ara mezarlığın dışında tek bir mezar gördüm. Oldukça eski duruyordu. merakıma yenildim, sordum bu mezar neden dışarıda diğerlerine göre?
Alinin gözü daldı biraz. sanki içinden diyeceklerini toparladı. Mimiklerinden aklından söyleyeceklerini planladığını ,bir hesap yaptığını fark ettim. sonra kendi kendine kafasını salladı ve planını bozdu, döndü bana ve,
Biz buraya gelmeden önce oradaymış o mezar dedi, kimdir nedir biz de bilmeyiz.
Bu cevap da beni tatmin etmemişti. Eve doğru yöneldik, dedesinin evi bir başka heybetli duruyordu. köy, tepenin yamacına yapılmıştı ve hafiften yükseliyordu. dedesinin evi ise en alçaktaydı. buna rağmen en heybetli duran oydu. sanki bir şeyleri koruyor gibiydi. dedesinin mezarının önüne tekrar döndük. eve gidebilmek için oradan geçmemiz lazımdı. Ali mezarın başına çöktü. Mezardan bir avuç toprak aldı ve karşıdaki eve baktı. toprağı avucundan kum gibi mezara savururken parmağıyla evi gösterdi. Alt kattaki pencereyi görüyor musun dedi.
Evet dedim.
Dedem her gün sabah ve gece o camın önüne oturur bu mezarın olduğu yere bakardı. Sürekli dua ederdi. Düşünsene mezarının yeri bile yıllar öncesinden belli.
Zor bir pgibolojik durum olmalı dedim.
Dedem sağlam adamdı dedi.
o pencere benim o an kaldığım odanın penceresiydi.
Eve doğru yöneldik tekrar...

Isin ciddiyetini anlayinca ruya gordum dedim. Ben de korkmustum cunku. Gordugum seyin ruya olmadiginin farkindaydim neticede.
Konu burada kapanmis gibi gorunse de aslinda benim acimdan kapanmamisti. Bilakis meraklanmistim.
Gectigimiz birkac gin boyunca ali bize civari gezdirdi. Aslinda corak gorunen bu topraklarin kendine has bir dokusu ve kokusu vardi. Bu yerlesim yeri insani icine cekiyordu. Fatih ve furkan isin eglencesindeydi. Bazen onlarin hacivat ve karagoz oldugunu dusunup gulumsuyordum. Canan iyi bir fotografciydi. Bolgeyi cok guzel fotografliyordu. Nurcan ise bolge hakkinda oldukca merakliydi.. ozellikle yasli insanlarla bolca konusuyor bolgeyle ilgili tum efsaneleri dinliyordu. Aliyle ben de bolca geziyorduk. Zaman zaman yalniz kaliyorduk. Ali bildigi her ayrintiyi bana anlatiyordu. Cografya d acok. ilgincti. genis duzluklerin ortasinda birden vaha gibi bir agaclik beliriveriyordu. Sık sık koyunlarini otlatan yalniz cobanlara rastliuorduk. Birkac yerde de ucurumlar vardi. Bazen kayalarin uzerind eyalniz basimiza oturuyorduk. Gunes tepeye ciktiginda dinlenecek magra onu veya agac alti buluyorduk. Sorun suydu ki geleli yaklagib on bes gun. olmasina ragmen raporumuza dair elimizde hicbir sey yoktu. Elimizde rapor haricinde birkac tane de tarihi eser niteliginde esyaya ihtiyacimiz vardi. Benim aklima bir fikir geldi. Sohbet edip cay ictigimiz bir aksam konuyu actim. Gunlerdir bir yerleri kaziyorduk ama elimizde hicbir sey yoktu. Koyde birkac evin onunde asili garip sekilli esyalar gordum bunlardan birkacini alsak baya eski duruyorlar kazida bulmusuz gibi belgelesek ve rapor yazsak ne olur. Elimizde bir suru hikaye efsane var. Uydururuz bir seyler dedim. Onerim digerleri tarafindan kabul gorse de ali itiraz etti. Aslinda gosterdigi tepkisizlikle bunun imkansiz oldugunu gosterdi. O sekil dediklerinin hepsi bir cesit tilsim dedi. Buradaki insanlar asla vermez onlari dedi. Evlerini korumak istiyorlar o konuyu gecelim dedi. Nurcanin ilgisini cekmisti birden. Gunlerdir efsaneleri dinliyorum. Bircogu anadolunun herhangi bir yerinde duyulabilecek. tarzdan dedi. Bu tilsim meselesini hic duymadim.
Ablasi alinin gozune bakiyordu. Ali bir seylere inanmiyr gibi gozukse de icinde bir yerlerde anlatmaya pek de hevesli degildi. Bu konular beni asar dedi. Yarin sizi birinin yanina goturecegim. Size anlatirsa bir tek o anlatir dedi. Gulhayat abla bu konularin desilmesini pek. istemiyor gibiydi. Memnuniyetsizligi gozunden okunsa da bir sey demedi. Birkac saat havadan sudan konustuktan sonra yattik.

Gece on bir gibi yattik. Aslinda gece gec saatlere kadar oturup konusuyor sohbet ediyorduk. Evde eski bir radyodan baska bir sey yoktu. Dolayisiyla biz bize kaliyorduk genelde. Gaz lambasinin isiginda herkes bir bir dokuluyordu butun anilarini hayallerini. Mesela fatihin derme catma bir gecekonduda buyudugunu bilmiyordum. Nurcan babasiz buyumustu. Babasina dair birkac ani kirintisini anlatti geceler boyu. Oylesine dinledik hic bolmedik. Goz yaslari suzuldu inceden inceden. Furkanin anne babasi pek ilgili degilmis. Bu firlamaligin sebebi belli oluyordu az cok. Aralarinda en normali ben gibiydim. Benim de asker olma hayalim vardi. Deli gibi hem de. Kimseye anlatamadim derdimi. Karsi gelemedim hic evdekilere. Bilselwrdi icimdeki yangini yemezler icmezler ugrasirlardi. Defalarca ölmek istemistim oysa. Hatta bir defasinda denemistim de. Son anda yetistirdiler hastaneye. Birkac dakika kalbim bile durmus. Sonrasi malum. Birkac adli sorusturma sonrasi o bomtak siradanliga devam iste. Uzerinde uniforma olan 5 yasindaki cocuklari bile kiskanarak.
...
Gece on bir gibi yatmistik
Yuzumde bir serinlik hissiyle. gozlerim bugulu karanligin ortasinda ilerliyordum. Kaldigim evi gorebiliyordum ama uzaktan. Buradan en net gordugum sey ise mezarlikti. Her ayrintisiyla. Ilk gun mezarligin disinda gordugum.o.mezari da gorebiliyordum. Yanı basinda beyaz ve parlak kiyafetli nasil desem sanki fosfor gibi parliyordu bir adam. vardi. aslinda tek gordgum de o degildi. Mezarligin dort bir basinda ve az disinda da aynisindan vardi. Sanki o parlak kiyafetli dort kisi mezarligi koruyordu. Icim urperdi. Buraya nasil geldigim. hakkinda en ufak bir fikrim dahi yoktu. Hareket etmek istedim.ama nefesim kesildi. Put gibi dikilmis vaziyette köyü izliyordum. Bulundugum yer cevreye hakim bir tepeydi. Ama etrafim bombostu. Ipissiz bir sessizlik. Karanlik geceyi yutuyordu ama sadece koy aydinlkti. Bir de mezarligin basindaki dort kisi. Sonra o dortluden uci bir yildirim gibi cakti ve bir anda bir araya geldiler. Korkuyordum. Bir sure sonra hareket etmeye basladilar. Kesinlikle yurumuyorlardi. Sanki suzuluyirlardi. Yonleri ise bana dogruydu. Ayaklarimin titredigini nefesimin kesildigini ve ses cikaramadigimi fark ettim. Bogazim bagirmaya calismaktan agriyordu ama ben kendimi kastikca bogazima. kramp giriyordu. Bir kabustan uyanmaya calismak gibi. Ama bir turlu uyanamiyorum. Git gide yaklasiyorlardi. O an arkamda bir citirti hissettim. Arkama donmeye korkuyordum ama ne olacaksa olsun dedim. Citirti bana dogru yaklasiyordu hissediyordum. Arkama dondum ve...