Merhaba beyler ben istanbul'da yaşayan 23 yaşında bir panpanızım.
Geçen gün işten dönüyorum beyler, istanbul da kar yağıyor haliyle hava çok soğuk. kağıt plastik toplayan bir çocuk 17 18 yaşında falan boş bir arazide oturmuş topladığı şeyleri yakarak ısınıyor.
Beyler baktım ayağında ayakkabi yok terlikle duruyor yaklaştım iyi akşamlar birader dedim.
Eyvallah abi sanada dedi.
Dedim ne oldu birader niye yakıyorsun topladıklarını, çok üşüyorum dedi yakıcak bişey bulamadım en sonunda bunlari yaktım dedi iyi ısıtıyor.
Dedim kardeşim gel sana sıcak bir içecek ısmarlıyım bunuda bırak burda gelir alırsın sonra.
Üstü başı kapkara birazda kötü kokuyordu ama aldırmadım.
Güzel bir mekana girdik bütün millet o gibtiğim önyargılı bakışlarıyla bizi kesiyordu.
Geçtim buyrun hoşgeldiniz dedi garson 2 tane sütlü kahve istedim.
Mekan sıcaktı çocuk bana teşekkür etti ve ekledi, buraya kız arkadaşımla gelmiştim 3 sene oldu dedi.
3 sene önce bu sıralar bende bu insanlar gibi bakıyordum benim gibilere dedi.
Nasıl geldin bu hale dedim.
Masaya gelen sıcak kahvesinden bir yudum alarak.
Annemi Babamı kaybettim öldüler dedi.
Diksiyonu güzel bir çocuktu.
Neden düzgün bir iş bulup çalışmadın akrabağ falan yokmu senin dedim.
Burada kimsem yok dedi Yozgat'ta amcalarım var dedi ama beni istemiyorlar.
Düzgün bir iş ise buldum fakat aksilikler peşimi bırakmadı kalacak yer bulamadım aksilikler beni buraya kadar getirdi dedi.
Acıdım lan olum bizde böyle hallere düşebiliriz kim bilir dedim.
Aldım çocuğuda güzel 1 çift bot ve sıcak tutacak bir mont aldım.
isyeri adresimi verdim eğer bişeye ihtiyacın olursa gel dedim.
Teşekkür etti. Ve yanımdan ayrıldı.

Beyler siz siz olun hayatınızda ne yaşarsanız yaşayın şükredin unutmayin sizden daha kötü durumda olanlarda var.