1. 51.
    0
    adına daha sonra 1980 askeri müdahalesi denecek olan olayın sesleriyle uyandık. ben uyandığımda sesler lemanların evinden geliyordu. hızla terasa çıktım. lemanların evinden askerler çıkıyordu. leman ağlıyordu. askerler kimseye bir şey yapmamış gibi görünüyorlardı. leman ağlıyordu ama. sonra askerler lemanların evindekileri arabaya zütürdüler. diğer askerler başka evlere doğru gittiler. bizim tam karşı komşumuza.
    ···
  2. 52.
    0
    karşı komşuların evini de aradılar ama orada istediklerini bulamamışlardı. sıra bizim eve geldi. babam dedesinden kalma asker sevgisiyle askerleri kapıda karşıladı. askerlerden biri babama tüfeğinin arkasıyla vurdu ve babam arkasındaki koltuğa oturdu. babam olan bitene anlam verememişti. ben ise hırsızlığımın sonucu olarak yapıldığını sanıyordum bunun. her yeri didik didik ettiler. bizim kilitli sandığı açmayı denedi bir asker beceremedi. arabanın yanındakilere seslenerek “burada sandık var kilitli bunu açalım burada olabilir” dedi. hayatımda hiç bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum. babamı çağırdılar.
    ···
  3. 53.
    0
    babam “ burada komünist olmaz boşuna aramayın” dedi. anahtarı ben getirdim babama. “ orasını bize bırak, sen birazdan görürsün neler var buralarda” dedi asker. askerler sandığı açtılar. altlarda sakladığım kitabı buldular.
    ···
  4. 54.
    0
    şu şarkıyı açın alttan bakın daha güzel olacak.

    http://tinyurl.com/347bm9r

    silahlar babama doğrulmuştu. “ alın bunu da” dedi bir ses. anında babama doğru yürüdü askerler. babamı tutmaya çalıştılar, yatak odasında annemin rusça çalışmalarını buldular, annemi de aldılar. babam hem annem hakkında bildiklerinin yalan çıkmasının şokunu, hem de kendi sandığından çıkan kropotkin kitabının şokunu yaşıyordu. hayatında memduh şevket esendal’dan başkasını okumayan adamı kropotkin okumakla suçlayıp zütürüyorlardı.
    ···
  5. 55.
    0
    babam direnmeye çalıştıkça askerlerden dayak yedi. annem karşı koymaya çalıştı, ona da vurdular. ben kapının önünde hareketsiz izliyordum olan her şeyi. annemin “seni polis zütürür” lafı gelmişti aklıma. “ olsun” diye cevaplamıştım. beni değil ama annemleri zütürmüştü. onlar da aslında bir gün başlarına bunun geleceğini bilip “ olsun” demişlerdi. “ olsun” …
    ···
  6. 56.
    0
    bir daha babamı görmedim hiç. annem, babamın işkence gördüğünü söyledi. örgütün bilgilerini vermediği için işkenceyi de her gün arttırmışlar. halbuki babam ne örgütten haberi vardı ne de sandığında çıkan kitaptan. bir sorgulama sırasında işkenceden öldü. devlete göreyse hücresinde kendisini duvara vura vura intahar etti.
    ···
  7. 57.
    0
    o günden beri bir daha hiç “ olsun “ demedim. zaten çocukça hayaller de kurmak yok artık. şimdi arkadaşlarım bana soruyor arada sırada memleket meselelerini. bilmiyorum diyorum. bilmediğimden değil. halk yoksullaştırılıyor, dolandırıcılar başa geçmiş, polis her gün masumları öldürüyor, kömüre, makarnaya muhtaç yaşıyor insanlar, üstelik kimsenin sesi çıkmıyor dediğimde “olsun “ diyorlar. ben “olsun” denmesinden korkuyorum.
    ···
  8. 58.
    0
    okuyan okumayan herkese teşekkürler. hikaye benim yaşadığım hayatı anlatmıyor. ben sadece %25 kurgu %75 gerçek olarak anlattım. aracıyım.
    ···
  9. 59.
    0
    olsun panpa güzeldi
    ···