Selamun Aleyküm beyler ben asosyal biri değilim ama bazı olayları herkese anlatamam ama sözlüğe girdiğim anda farklı birşeymiş gibi hissediyorum. Benim kardeşimde otizim hastalığı var yani bir çoğunuz anlıyacağı şekilde engelli , bir miktar konuşma bozukluğu sinirlenince kendini bir yere atıp vurmlar başkasına vurmak bağırmak gibi sorunları oluyor. Birde bunun için özel eğitime gidiyor. Eğitime gittiğim zaman gerçetken halime şükrediyorum çünkü daha kötülerinin olduğunuda görüyorum . 3 yaşından tutun 16-17 yaşlarına kadar hala sorunu olan birçok insan var onları tanımıyorum ama o ailelerle ortak yanımız var ve bu insanların hepsi evladlarının iyiliği için uğraşıyor. Annem arada anlatır sen doğduğunda 3 saat sonra bana geldin diye sarıldın sarıldın sonra yüzüme bakıp öyle bir iç çektinki kendi kendime güvendiğini ve hep güveneceğini anladım derdi ama kardeşimin durumunu öğrendikten sonra herşey değişti kardşeim şuan 4 yaşında ve sırf onun gelişimi içim bazen kendimden ödün veriyorum birşey istiyorsa oyun olsun ders olsun o anda yaptığım şey bazen başımdan savıyorum ama içim yanıyor bazende dayanamıyorum onunla oynamaya gidiyorum arabaları uçuruyoruz sırtıma biniyor at oluyorum geziyoruz. Maddi durumumuzda o kadar iyi değil orta düzeyde aç uyuduğumuz gün yok Alllaha şükür ama bu dert olunca boğazımdan lokma geçirmek gelmiyor bazen. Bunu yazmamım amacı kardeşiniz varsa ve sizden küçükse değerini bilin ailenizle bol vakit geçirin ne olursa olsun onlara güvenebilirsiniz beyler prim yapıyor diyenler varsada kendi görüşünü kendine saklasın ben burayı ailem gibi gördüğüm burda eğlenip duygalandığım için yazmak istedim.