1. 1.
    0
    ilk önce kardeşliğimizin temellerinden bahsetmem gerekirse kod adı erhan'la ilkokul birinci sınıftan beri beraberiz. 8. sınıfa kadar aynı sınıftaydık. daha sonra aynı liseye gittik hazırlıkta aynı sınıftaydık ama 1. sınıfta ayrıldık. zira o eşit ağırlık seçti ben ise sayısal. sınıflarımızın ayrı olması bizi koparmadı. arkadaşlıgımız daha da perçinlendi. gerçekten kanka diyeceğim adam oldu benim için. şimdi ise aynı üniversitede aynı fakültede farklı bölümlerde okuyoruz.(ege üniversitesi) ayrıyeten ev arkadaşıyız erhanla. yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez.

    konuya gelirsem... erhan üniversite 1'de fotoğraf topluluğundan bir kızla tanıştı ve 4 yıldır sevgililer. her gün birlikteler. çok iyi bir ilişkileri var. imrenerek bakıyorum. ta ki kod adı sinemin açığını yakalayana kadar...

    alsancak'ta kıbrıs şehitlerinde kahve bahaneyi bilenler bilir. orada arkadaşlarımla oturuyorum. içiyoruz filan. bir baktım sinem bir elemanın koluna girmiş yürüyor. ilk başta çok şaşırdım ama ihtimal vermedim aldattığına. zira sinem samimi bir kızdır. arkadaşlarının koluna girip yürür. sorun değildir onun için. ama kıllandım tabi. düştüm arkalarına. ilk başta kalabalıkta bulamadım. tam geri dönüyordum ki kitapcının vitrinine bakarken gördüm. bu kez el eleydiler. başımdan aşağıya doğru kaynar sular döküldü beyler.

    hiç bir şey yapamadım. sinem kim bu diyemedim. belki de korktum elemandan dayak yemekten bilmiyorum. erhan'a da durumu anlatamadım. ne yapacağımı bilmiyorum elim kolum bağlı. bu sırla yaşamak gerçekten zor. yüzleşemiyorum erhan'la. sanki sinem'le ben erhan aldatmışım gibi hissediyorum.
    ···