kardak krizinde yaşananları anlatıyorum

liseliler bilmez 1996'da Yunanistan ile savaşın kıyısından döndük. genç bir teğmen iken kardak denilen kayalıklarda tsk'nın yaptığı başarılı bir operasyon ile Yunanistan'ı nasıl dize getirdiğimizi anlatıcam.

tsk'da zorunlu hizmetim bitti ve olayın üzerinden çok zaman geçtiği için artık bazı şeyleri anlatmanın zamanı geldi.

eskiden askeri okullar 6.sınıftan başlardı. şimdi değişti liseden itibaren başlıyor. 13 yaşından beri giyiyorum lan be üniformayı. askeri lisede ve harp okulunda aslında derslerim iyiydi. çok parlak bir öğrenci değildim ama çokda salak sayılmazdım. ama biraz asiydim işte. çok fazlada arkadaşım yoktu. ergenlik işte tek başıma ve asi olarak dolaşıyodum ortalarda.

askeri okullarda şöyle bir şey vardır panpalar her işlediğiniz suç için size bir ceza puanı verilir. ehliyette olduğu gibi. eğer bu puanlar belirli bir barajı geçerse sıçtınız demektir. mezuniyetten sonra tsk'daki en saçma sapan görevlere sizi verirler. doğru düzgün rütbe alamazsınız. ben daha harp okulu 2. sınıfta bu barajı geçmiştim.

yani önümde gibtiri taktan bir kariyer vardı. en saçma sapan görevlere verilecek en boş işleri yapacaktım. daha o zaman kararımı verdim işte. bu durumdan kurtulmanın tek yolu özel kuvvetlere girmekti. en azından yaptığım işin bir anlamı olurdu. ne kadar zor olursa olsun kararımı vermiştim ve yapacaktım.

3. sınıf ve 4. sınıf full vücut çalıştım. hergün kilometrelerce koştum. kusana kadar koştum. en önemli şey budur bu işlerde kondisyon ve koşu. çünkü bazen 24 saat uyumadan intikal yaparsınız. 15 dk. lık bir çatışma için. eğer kondisyonunuz iyi değilse yorgunsanız çatışmadan zaten sağ çıkmazsınız.

2 yılda iyi işler yaptım panpalar. aslında bu işler tam bana göreydi. kimseyle uğraşmıyorsun. seni zorlayan kendi sınırların. mezuniyetten sonra beklediğim oldu gibtiri taktan bir yer ve boş bir görev aldım. hemen dilekçemi verdim özel kuvvetlere girmek istiyorum diye. cevap geldi 3 ay sonra sınavlar var hazırlan diye.

ben zaten hazırdım. yani sınava girene kadar en azından öyle olduğunu sanıyodum. sınavda ağzımıza sıçtılar. 1 hafta boyunca etap etap gibtiler bizi. sınava girenlerin %90 ı son aşamaya gelemedi bile. benimse son bir etabım kalmıştı onuda verirsem fiziki sınavı geçecektim. ama en zoru oydu.
helikoptere bindik. gözümüzü bağladılar. daha önce böyle bir etap daha yapmıştık. ama bu sefer gözümüzün yanısıra burnumuzuda tıkaçla tıkadılar. aslında anlamam lazımdı ama benim jeton düşmedi işte. o zamana kadar ki tüm etaplar kardaydı. ben bunuda karada olacak sanıyordum. bir yere geldik atla dediler atladım. ben karaya atlayacağımı sandığım için en fazla 2 m filan düşerim sanıyodum. ama düştükçe düşüyodum. sonunda cup suya. panik oldum beklemiyodum böyle bi şey. zaten etabın başında panik olduğum hemen fark edilmiş. fiziki mülakatlardan sonraki yüz yüze mülakatlara çağrılmadım.

yılların emeği gitmişti. gibtiri taktan bir hayat beni bekliyordu. ama 6 ay sonra işler değişti. benim hedefimde hep bordo bereli olmak varı sat ve ya sas olmayı hiç düşünmemiştim. Görev yaptığım yerdeki komutanım beni birgün odasına çağırdı. bak dedi sat-sas larda kadro artışı olacakmış yazı geldi istersen fiziki sınava girmeden sadece mülakatlara girerek sat-sas olabilirsin dedi. düşüneyim dedim. sonra kararımı verdim. mülakatlara gidecektim.

ilk iki gün yok yabancı dil sınavları yok mantık sınavları gibi saçma sapan sınavlarla geçti. sonra ise esas önemli olan yüz yüze mülakata geldi. mülakatta sordular neden okulda hep disiplin suçu aldın dediler anlattım. neden buraya girmek istiyosun dediler anlattım. sınavda neden panik yaptın dediler anlattım. ailenden vazgeçeceksin bunu yapabilir misin dediler anlattım. sonra başladılar sen kim komando olmak kim. senden bi gibim olmaz. beni sinirlendirmeye çalışıyolar. ben bunu mülakatın bir parçası olduğunu bildiğim için soğuk kanlılığımı korudum. tabi işin sonunda beni süründürerek odadan çıkardılar ama olsun.

bir hafta sonra sonuç geldi. eğitime kabul edilmiştim. 1 ay sonra eğitim başlayacak deniliyordu. memlekete gittim. beni biriyle tanıştırırken bak bu benim erkek arkadaşım dedikten sonra ikinci cümlesi kendisi subay demek olan Kezban yengenize tekmeyi koydum. yıllarımı boşuna heba etmişim huuryla. anamdan ve kardeşimden helallik aldım ve eğitime katılmak için yola koyuldum.

eğitim dediğiniz öyle 3 5 ay değil. tam 3 buçuk sene. ama bu 3 buçuk yılın hepsi ölümüne savaş eğitimleri ile geçmiyor. zaten son 1 buçuk yıl görevli oluyorsunuz. bir nevi staj gibi sayılabilir. burda temel esas şudur. size sürekli sen bi taka yaramazsın, gibtirgit, sen bu işi yapamazsın, başarısızsın gibi telkinlerle baskı altına alıyorlar. amaçları sana eğitimi bıraktırmak. 100 den fazla farklı konuda eğitim alıyorsun zaten elbette bazılarından başarısız olduğun oluyor. ama esas nokta yılmamak. sabretmek. başarısızda olsan yarı yolda kalmamak.

ilk altı ay ağzımıza sıçtılar. bi çok kişinin arabayla giderken sıkıldığı yerlere intikal yapıyosun. günlerce bitmiyor. kilometrelerce yüzüyorsun ölümüne. zütün yiyorsa yarıl yolda kal kimse dönüp arkasına bakmaz. eğitim zayiatı yazıp geçerler. sat-sas dendiğine bakmayın paraşütle bile atlatıyolar. ilk altı ay hiç odada yatmadım. sonra artık teorik eğitimler başladı. taktanda olsa bir binadaydık.

tamam lan kardağa geçiyorum. ama öncesinde bir anekdot vereyim. eğitimin son zamanları bosnadaydım. dünya üzerinde hiç bir huur çocukluğu masum insanları savaşa bulaştırmak kadar korkunç olamaz. heriflerin keskin nişancıları çatılara çıkmış kafasına göre istediğine ateş ediyor. düşünsene lan anne ve çocuğu yolda giderken bin kurusu annesini vuruyor. annesine yardıma giden biri olursa onuda vuruyor. çocuk saatlerce o halde annesinin başında ağlıyor. daha neler neler. bizim yapmayı aklımaza getirince kendimizden tiksindiğimiz şeyleri o huur çocukları o insanlara yaptı. işte türk milleti bu yüzden büyüktür.

bunların kuyruk acısı çok öncelere dayanır. bi ara kıta sahanlığını 6 mil den 12 mile çıkarmak istediler. bu şu demekti Yunanistan'ın izni olmadan bir türk gemisi marmara'dan akdeniz'e inemeyecekti. türkiye bunu kabul etmedi ve savaş sebebi sayacağını söyledi. bunlarında zütü yemedi bunu yapmaya. çünkü yaptıkları hem hukuka aykırıydı hemde zütleri yemedi o tarihte türkiye ile savaşmaya. o tarihten sonra hep türkiye aleyhinde işler yaptılar. pkk yı destekledier yunanistanda pkk kampları vardı. istihbarat faaliyetleri yürüttüler. tabi bunları tek başlarına yapmıyolardı. arkalarında Avrupa vardı.

herşey bir geminin karaya oturmasıyla başladı. yunanlar dedi burası bizim bölgemiz gemiyi biz kurtarıcaz bizimkiler dedi yok burası bizim biz kurtarıcaz. ama bu muallakler sanki yıllardır böyle bir olay bekliyomuş gibi hemen adayı ablukaya aldılar. bölge askeri olarak onların kontrolündeydi. önce bir papaz ve beraberinde bir kaç kişiyi adaya çıkartıp dua filan yaptılar. ama olayın kopması ve tsk teyakkuza geçmesi adaya asker çıkardıklarında oldu. olayın askeri boyutuna baktığın zaman bu bir savaş hazırlığıydı. ya savaşa girmek istiyolardı yada Türkiye'yi sıkıştırıp belkide kıta sahanlığını 12 mile çıkarmak.

tsk her zaman savaşa hazırdır panpalarım. bunu nutuk çekmek için söylemiyorum. bu böyledir. aktif savunma konsepti diye bir şey vardır. israil arapları domalttıktan sonra çıktı bu ortaya. israil bunlara ani baskını bir koydu uçaklarını havalandıramadan ordularını harekete geçiremeden yenildiler. işte böyle ani bir baskın yememek için kullanılan bir stratejidir bu. yani uçaklarınız her zaman havadadır, gemileriniz her zaman yüzer kara birlikleriniz statik değil dinamiktir. biz zaten savaşa hazırdık. sadece birlikler uyarıldı.

türk ordusu savaş pozisyonu almıştı. savaş pozisyonunu tüm birlikleri oraya yığmak şeklinde anlamayın. tüm birliklerini ege hattı boyunca yaydı. çok yoğun bir askeri faaliyet içinde girmiştik. keşifler, istihbarat toplama, düşman hareketlerini gözleme gibi. orda şunu anladım ki savaş çok yakındı.

bize olaydan 2 gün önce yarın kıbrıs'a gidiyosunuz denildi. olası bir savaş durumunda Yunanistan Kıbrıs üzerinden Akdeniz'de yeni bir cephe açabilirdi. bunun için gideceksiniz denildi. helikoptere bindik görev yeriniz değişti kriz bölgesine gidiyoruz dendi. bunun tsk'da tek bir açıklaması vardır. görev yerinizi şimdiye kadar gizli tuttuk ve işte şimdi sizi en pis göreve zütürüyoruz.

kriz bölgesine gittik. bizim kalacağımız yer küçük bir yerdi. bir karakol büyüklüğünde anca vardı. bizim timimiz 13 kişiden oluşuyordu ve bizim gibi 3 tim vardı. tsk o sırada 24 saat aktif olduğu için vardı bu. bir tim kriz bölgesine gidince diğer iki tim dinleniyordu. ama belliydi bu timlerden biri artık kim seçilirse veya kime denk gelirse o çok önemli bir göreve gidecekti. burada dışarıyla hiç bir bağlantımız yoktu. o sırada evde televizyon izleyen biri bile bizden çok şey biliyordu. çünkü gündemi takip edebiliyordu ama biz bilmiyorduk.