Yine benden önce uyanan çükümü sıvazladım. Çorabımın teki ayağımdan yarım çıkmış, diğer ayağımın baş parmağı ile tamamen çıkardım sonra diğer çorabımı da çıkartıp yastığı kafamın üzerine aldım. Vücudum karıncalanıyor, başım ufak ufak ağrıyordu. Annem sanırım patates kızartmış, kokusu burnuma geliyor. Yataktan kalktım ve sessizce pencereden dışarı baktım. Kardeşim pencerenin önünde bahçenin güllerini suluyor, üzerlerinde ki kurtları temizliyordu. Elini bir başka gülün yaprağında ki kurtu almak için zütürdüğünde birden bağırdım, çığlık atarak gerisin geri düşen kardeşim korkuyla bana doğru baktı, benim yüzümde ki o hunharca gülüşü görünce

-Yaaa abi gerçekten çok kötüsün. Bir gün senin yüzünden korkudan ölücem
-Tamam tamam hadi git elini yüzünü yıka, annem sanırım patates kızartmış gidelim de yiyelim.

Geceliğimin üzerine kapşonlumu aldım ve elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa geçtim. Zaten odamla mutfağın arasında pek bir mesafe olduğu da söylenemez

-Anne benim çayımı bu sefer açık koyar mısın?
-Oğlum babanla konuştun mu?
-Hangi konuyu sultanım?
-Yazlığa gideceğiz sana söylemedi mi?
-Yoo bana bir şey söylemedi. Hayrola beni burada bırakmaya mı karar verdini? (dalga geçercesine güldüm)
-Saçmalama be oğlum (çayımı bana uzatarak) demek ki unutmuştur. Hazırlanda akşma yola çıkacağız. Kızım ketçap dökme demedim mi sana?! Zararlı işte yeme şunları!

Annemle kardeşimin ufak sağlıklı besin kavgasını gülerek izledim. Ardından kahvaltıdan sonra kendime bir çay daha doldurdum, paşa çayı derler Erzurum bardağında ufak tek içimliktir benim çayım. Sigaramı yakıp bahçeye doğru ufak ufak yürüdüm. O sıra da telefonum çaldı. Arayan Burcuydu.

-Eeefendim güzellik
-Oooo paşam, günaydınlar olsun. Neden hiç sesin çıkmıyor? Dünden beri mesaj atmanızı bekliyoruz efendim.
-Valla güzellik senin o yaptığından sonra devam etmemiz imkansız biliyorsun. Sadece bundan sonra eskisi kadar samimi olmasak benim için yeterli.
-Öyle mi Mert bey? Emin misiniz?
-Emin değilim sende dedin Mert'im (alay edercesine güldüm)
-Gerizekalı

Telefonu suratıma kapattı birden. Umrumda olmadığını bir bilse aslında çok güzel olacak ancak sanırım kendisi de henüz bunun farkına varamadı. Olsun sonunda öğrenecek öyle ya da böyle farkına varacak. Çok da umursayacak değilim şuan Burcuyu çünkü şubatta ne yazlığı onu anlayabilmiş değilim. Gerçi hoş bu sene pek kar da olmadı. Sanırım babam kardeşim için karne hediyesi alamayınca böyle bir karar verdi, hem kendi de sıkkındı hepimiz için iyi olur belki de

Gece saat 12 de yola çıktık. Annem ve kız kardeşim arka koltukta ben ise babamın yanında şoför koltuğunun yanında oturuyordum. Ankara'dan Balıkesir'e uzanan yolcuğumuz için harika bir şarkı açmıştım. 'Cem Karaca-Çok Yorgunum' şarkısı ile yolculuğumuza başladık. Kardeşim gecenin cazibesine daha fazla dayanamayıp uykunun huzurlu kollarına kendini bıraktığında annem dışarıyı dikkatlice izliyor, tedirgin bir şekilde parmaklarını çenesinde gezdiriyordu. Babamın suratı her zaman olduğu gibi beş karıştı. Sanki tatile değilde cenazeye gidiyor gibiydik. Yanımıza sadece 2 haftalık değil daha fazla orada kalacakmışız gibi kıyafet aldık. Annemle babam arabanın dikiz aynasında göz göze geldi, kısa bir süre bakıştılar ve tekrar babam yola, annemse camdan dışarıya doğru bakmaya başladı.

Bu sürede ben de elimde telefonum instagramda geziniyordum. Şarjım iyice azaldığı için babama döndüm ve ;

-Benzinlikte köşeye çekebilir misin? Hem içecek bir şeyler alırız hemde şarj aletimi çantadan almam lazım
-Tamam benzinliğe geldiğimiz zaman haber veririm. Uyu istersen biraz. Daha çok var çünkü.

Ankara'yı daha yeni çıkmıştık.