Akrabalarıma giderken ormanın gerisinde bırakan taksiciye arkasından çok kötü sövüyordum. Uzun ve karanlık yolu nasıl yürüyeceğimi düşünürken çantamdan el fenerini çıkardım, yürümeye başladım. Arkama bile bakmadan karanlık yolda yürümeye devam ettim, yanından geçtiğim ormana baktım ve bir anlık huzursuzluk kapladı içimi.

Çok korkuyordum ama korku, bu yolu yürümem gerektiği gerçeğini değiştirmiyordu. , o sırada durdum ve ormandan gelen hafif mırıldanma sesiyle dikkatimi o yöne verdim. Ellerim şimdiden titremeye başlamıştı bile. El fenerini sesin geldiği yöne çevirdim ve gördüğüm manzara karşısında donakaldım. Adamın yanındaki cesede bakıp birşeyler mırıldanması Ben'ı yeterince korkutmuştu bile , çantamı dahil herşeyimi bırakarak hızla koşmaya başladım. Ben'ı fark eden adam hemen ayağa kalkıp koşmaya başladı.

Edit1 ; Bu benim 3 yıl içindeki 2.hikaye girişimim , beni feres sananlara inat devam edicem. (bkz: lexaa)

Edit2 ; Hikaye Bitmiştir Şuku atan elleriniz dert görmesin.

Gözlerimi açtığımda bir sandalyede ellerim ve ayaklarım bağlı bir şekilde oturmuştum. Kıpırdıyamıyordum. Başım çok feci bir halde ağrıyor ve başımdan akan kanların boynumda kuruduğunu hissedebiliyordum. Nerede olduğum hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bir an iplerden kurtulmak için zorladım kendimi ama başarılı olamadım. Çok sıkıydı, ellerimi yeterince hareket ettiremiyordum. Birden kapı aniden açıldı. Çok korkmuştum ama kapıdan içeriye giren küçük kızı gördüğümde bir anlık huzur çökmüştü üzerime.

Küçük kızdan sessizce yardım istedim. Fakat ufaklık oralı bile olmadı ve odadan bir oyuncak alıp kapıyı üzerime kilitlemeden gitti. Bana kaçmam için bir fırsat mı veriyordu yoksa? Önce iplerden kurtulmalıydım. Biraz karanlık olduğu için pek birşey göremiyordum ama kafamı çevirdiğimde masanın üstünde duran makası farkettim. Sanki herşey kurgulanmış gibiydi. Bu bir oyun olabilir miydi? Yine de şansımı denemeliydim. Burada öylece ölümümü beklemek çok aptalca olurdu.

Hemen ufaktan zıplayarak masaya doğru ilerlemeye çalıştım. Çok iyi gidiyordum. "Hadi biraz daha, hadi az kaldı" derken masaya ulaşmıştım. Biraz zor olsa da makası alıp ilk olarak elimdeki iplerden kurtulmaya çalıştım ve sonrada ayaklarımdaki iplere yönelecektim. Kendime bir an şaşırmıştım çünkü iplerden kurtulmuştum. Bunu yapabilceğimi sanmıyordum fakat başarmıştım. Kapıyı sessizce araladım ve koridoru büyük bir dikkatle yürümeye başladım.

Bir odanın yanından geçerken beni kovalayan adamın uyuduğunu farkettim. Onu oracıkta öldürebilirdim fakat öldürmek yerine kaçmayı tercih ettim. Aşağı doğru yöneldim. Merdivenlerden büyük bir sessizlikle iniyordum. Herşey çok iyi gidiyordu. Kaçacağıma ben bile inanmıştım artık. Çünkü kapı hemen merdivenlerin bitişinde duruyordu. Merdiveni bitirip büyük bir sevinçle kapıyı açacaktım ve hızla koşarak buradan uzaklaşacaktım...

Ayak seslerini duyuyordum. Gerçekten son nefesime kadar koşmayı düşünürken bile aklımdan ölümü geçiriyordum. Düşünmeden edemiyordum. Birden nefesim kesilir gibi oldu ve durmak zorunda kaldım , ama arkamdan koşan adamı gördüğümde tükenen nefesimi düşünemedim bile koşmaya devam ettim. Yoldan gelen arabayı fark ettim. Durması için kendimi arabanın önüne attım. Arabayı Güç Bela Olsada durdurabilmiştim. Şöförden nefes nefese yardım istedim.

Arabadan inen adama arkamdan koşan katili tam gösterecekken kafama inen sopayla kendimi yerde buldum . Kanlar içinde yerde kıvranırken biraz önce arkamdan koşan katilin bana doğru yürüdüğünü fark ettim ve bir daha yediğim odun darbesiyle gözlerim o zifiri ve şerr'siz karanlığa büründü.

gibtir seni huur çocuğu

Yürümeye başladı ve ona eşlik etmemi istedi. Kabul ettim ve yürümeye başladık ama köpekler nedense bizi izlemeyi kesmişti. Biraz uzaklaştıktan sonra aklımdan onu öldürüp buradan sonsuza kadar uzaklaşmak geçti. Ona başımdan geçenleri anlattığımda bana gülümsedi. Neden gülümsediğini anlamamıştım ama olanları bildiğinin farkındaydım. Ağaçlıkları geçip yola çıktığımızda bana git buradan ve bir daha gelme diye söylendi. Şaşırmıştım bana neden yardım ettiği konusunda en ufak bir fikrim yoktu.

Devamlı arkama bakarak yolda yavaşça koşmaya başladım... Uzun bir yol yürüdüm fakat nerede olduğumu bilmiyordum. Tek düşündüğüm o kadının bana neden yardım ettiğiydi. Düşünmeden edemiyordum. Kimdi? Neyin nesiydi? Kim olursa olsun ona hayatımı borçluydum. Bunları düşünerek yürümeye devam ettim. Sonunda kasabanın ışıklarını görmüştüm. içimi kaplayan mutlulukla kasabaya doğru hızla koşmaya başladım. Sonunda kurtulmuştum...

Artık kapıya ulaşmam için önümde hiçbir engel görünmüyordu. Bir kaç adım daha attım ve sonunda kapıya ulaştım. Kapının kolunu indirceğim sırada arkamdan yükselen çığlıkla birlikte kendimi kaybeder gibi oldum. Çok korkmuştum, arkamı dönmemle tekrar gördüğüm ufak kızın ağzını tutmam bir oldu. Hemen kapı kolunu indirdim fakat kilitli olduğunu fark ettiğimde başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

Kızı bir kenara attım ve hızlıca pencerelerden birine yöneldim. Pencere açılmayınca aldığım bir vazoyla pencereyi kırdım. Herşey çok ani olmuştu. Pencereden indiğimde az önce uyuyan adamın beni gördüğünü farkettim ve hemen koşmaya başladım. Koşarken arkamdan gelen köpekleri gördüm ve istemeden de olsa ağlamaya başladım. Köpeklerin bana yaklaştığını hissetmemek elde değildi. Köpekler delirmiş gibi bana koşarken, önüme aniden çıkan bir bayanın tek bir kelimesi köpekleri durdurmaya yetti. Kadın bana dönüp baktı ve yanına yaklaşmamı istedi. istediğini yapmazsam köpekleri üzerime salacağının farkındaydım. Bana adımı sordu ve titreyen sesimle "Lexaa" dedim.

Ayak sesi duyan kulağını gibeyim

ooooo cinli alırım bi dal

hikaye bitmiştir

Güzel gidiyor devamm

burda hikayemi biter huur

Rez aldim okicam

Lexaa ananı gibeyim

hewalinyo rez

Hay amk gene başladık

Kesin tutar amj

Laftan anlamıyorlar.

lexaa var feres şüphesi var tutar şimdi amk deli gibi cügüleyin escortun çocuğunu

bREZzers