bu gün ilk kez gördüm seni karakuru. klozetin kenarında farkettim . ne kadar çirkin ve gereksiz göründün gözüme bilsen . kim bilir kimin eseriydin . koca bir boşluğun ortasında kendini kenetlemiş , ne kadar istikrarlı ve hırslı bakıyordun gözüme gözüme . üzgünüm , seni yok etmeye çalıştım defalarca . sifonu çekmemin ardından sudan cıkmış balık gibi o mağrur fakat bir o kadarda asil duruşun , fıskiyenin en tayzikli moduna bile yavrusunu koruyan dişi bir aslan misali karşı gelişin. hayattan bezdiriyordun beni başta . nasıl kaldın o köşede karakurutak ? seni neden kabul etmedi şehir hayatı ? yada belki , sen reddettin bir metropol kentinin kanalizasyonlarında dolaşmayı . tuvalete her girişimde o tutkulu tutunuşuna hayran kalıyorum karakuru . ne düşünüyorsun acaba ? yas tutuyor musun, her su girdabının ardından sonsuzluğa karışan arkadaşların için ? yoksa koca bir gibtiret mi çekiyorsun bütün olasılıklara . klozeti kucaklamış zifir kusarken üzerine üzerine , bazen o kadar çekici geliyorsun ki bana , dudaklarına yapışıp sabaha kadar öpmekten korkuyorum seni karakurutak . söz bir daha su dahi vurmayacağım oksitlenmiş bedenine .dilediğin kadar yaşa klozetimde . sanırım sen benim eserimsin kara kuru ? gözlerini benden almışsın çünkü .

neden bu kadar anlam yüklüyorsun kendine ? bir tak parçasısın en nihayetinde . neden ortasındasın bu düzmeceler silsilesinin . gardını her düşürdüğünde senden bir parça koparan tak sineklerinin kirli konferanslarının ? yaşama bağlayan ne seni tak ? ne gibi bir hayalin olabilir ? ne tür mutlu anlar yaşabilirsin ki , bir klozet tepesinde yaşam muhasebesi yaparken ? yo yo , üzgünüm .
sanırım çok aşşağıladım seni . sen benim bir parçamsın kara kuru tak . yoketmek için kalbimi parçaladığım , fakat yinede bir selpak ile silip atamadığım . sanırım sana bir isim koymayı düşünüyorum . o kadar suskunsun ve anlayışlısınki , bir tek sana dökebiliyorum içimi . hep hayatımda ol kara kuru tak . sanırım sen benim en yakın dostumsun-

bu gün kızlar gelcek evi temizlemeye karakuru . üzgünüm klozetimde silme bir şekilde kurumuş siyah tak parçasını temizlemeyin sakın diyemedim onlara . ilişkimizi gizli tutmamız lazım tak . çünkü öğrenirlerse korkarlar bizden . bilirsin tak , onlar birbirlerini yaftalamaya bayılır . buldukları her fırsatta eleştirir , kalp kırar ve nefret kusar kendi türlerine . kendim için değil , ben alışığım o tarz bakışlara . anla işte tak , ben hep kaldırımlara bakarak yürüdüm onların içinde . ötekileşmiş bir zihnin özgürlüğünü ve yalnızlığını yaşıyordum tak . sadeleşmiş düşüncelerini analiz etmeye çalışırken insanoğlunun , birden en derin boşluğun içinde buldum kendimi . nasıl anlatayım , ava giderken avlandım gibi bir şey . üzgünüm tak , bu günkü temizlik kıyametinden ben kurtaramam seni . hep direndiğin gibi diren onlarada . bırak aklamaya çalışsınlar seni , bırak türlü kimyevi maddeler döksünler üzerine , bırak sana nerde , nasıl olman gerektiğini söyleyip belalar okusunlar tak . ne olursun biraz daha diren . o beyaz klozetin üzerindeki siyah nokta olarak kalmaya devam et . yarın sabah seni hala orda görürsem , bir sırrımı açıklıyacağım sana . belki bu son görüşmemizdi tak , seni seviyorum

hiç bir şey yeteri kadar iyi değil tak . bir düzmecenin içindeyim . sende gittin hem . nasıl becerdiler o sürtükler seni , bir hiçmişsin gibi söküp atmayı ? bir daha görebilmek için bedenini , saatlerce anlamsızca bakmak için siyahlığına , ve işlemek için asaletinin en uç noktalarını beynime tek tek , ne kadar ıkındım bilemezsin , bir sen daha yaratabilmek umuduyla . ama olmadı tak . beceremedim , hayallerimde tekrar şekillendiremedim seni . ne kadar tak yapıştıysa klozetin en ücra kenarına , bir su dalgasından sonra terkettiler beni . sözünü tutamadın kara kuru , ve bende tutamadım verdiğim sözü . sana bir sır verecektim , misafirim olabilseydin eğer bir gün daha . hiç kimseyi koyamıyorum yerine tak , seni çok özlüyorum .