0
Gençler belki inanmayacaksınız ama size şuan anlatacaklarım tamamiyle gerçektir.Ki şu an bile hala arkadaşlarıma anlatırım yani. Şunu da söyleyeyim ileride anlatılacak çok hikayem var. Çünkü ben geçen aya kadar bunlarla haftada en az dört kez karşılaşırdım. Şuan pek olmuyor nedenini bilmiyorum. Hemen başlayayım anlatmaya. Yine yaz tatilindeyiz. Gece üç buçuk civarı yatıyorum.O gün de bir arkadaşla konuşuyorum whatsappta uzadı bayağı iş. Saat üç kırk civarı falan artık yatayım dedim girdim yatağa. Gece üç civarı yatmadan önce bunları ne zaman düşünsem mutlaka ama mutlaka gelirdi. Yine dedim gelecek bunlar kesin. Alışık oldugumdan da uyudum kolayca zaten gözümden uyku akıyor.Tam uykuya dalacakken gözümü bişey aldı, kamaştı yani gözüm. Uyandım baktım ışık açık yine.Aha dedim bu sefer kesin geldiler yani sıçtım.Ama rüyada gibi de olmuyo beyler. Hiç rüya gibi gelmiyor bana. Yine perde havalandı. Annem yok bu sefer. Kalktım yerimden yatağımın diğer ucuna gittim. Annemlere seslenmeye çalıştım. Sesimi yine duyuramıyordum. Sesimi kendim bile duyamıyordum ki.işte o anda karanlık üzerime çöktü. Beni boğmaya başladı. Ağlicam ağlayamıyorum bağırıcam bağıramıyorum hiçbir şey yapamıyordum. Aniden korkuyla bunun karabasan olduğunu anladım ve anlayınca her şey kesildi. Uyandım.Saate bakmaya çalışmıştım. Dediğim gibi üç kırkta uyumuştum. Saate bakacak gücü kendimde bulamadım.Ama aniden yanı başımdaki telefonu aldım arkadaşa tekrar mesaj attım. Saat daha üç kırk beşti. Hepsi beş dakika içinde gerçekleşmişti. Uykusuzluktan gözümü açacak hali kendimde bulamadığım için tekrar uyudum. Yine aynı şeyler oldu. Saat dörde kadar sürekli aynı şeyler tekrarlandı. işte kabusumu da o zaman gördüm. Beyler cidden görülebilecek en korkunç kabustu bence.
Kendi kendime anlatıyorum bu arada. isteyen üç kişi bile olsa anlatıcam. Sağlıcakla kalın