kapı çaldı ve düşündüğüm gibi

kendime verdiğim önceki sözü tutmayacak, şimdi verdiğim sözü tutacaktım o gün.
sarıldım bir anda aşkım dedim.
-atlatacağız bu günleri dedi
-sırtını okşadım ve sessizce ama bi o kadar umutsuzca
-evet atlatacağız dedim
lafı değiştirmek istiyordum artık. çünkü bu meseleyi kafamdan çıkartmam lazımdı.
-karnım acıktı benim.
-aşkım bu mesele bidaha aramızda açılmasın olur mu
-tamam pıtırcığım benim, bence de böylesi daha iyi olur
-akşam konsere gidiyor muyuz?
-tabiki de
dedim gülerek. elinden tuttum mutfağa zütürdüm. yanaklarından öptüm. elleriyle kafamı sıkıştırdı ve bana baktı dudaklarımdan öptü yavaşça.

güldüm hafif bir şekilde. sıkıca bidaha sarıldıktan sonra:
-pıtırcık hanım aşk karın doyurmuyor dedim
-tamam bitanem şimdi ben sana en güzel şeyler hazırlarım dedi
yemeklerimizi yedikten sonra konser için hazırlanmaya başladık
yemek boyunca sanki hiç birşey olmamış gibi davranıyorduk ikimizde
kısaca ikimizde polyanaydık o gün
akşam vakti olmuştu artık ve evden konser alanına doğru gittik. hınca hınç bir kalabalık vardı.o geceyi beraber kutlamak istemiş hiç bir arkadaşa geleceğimizi söylememiştik.
ta ki şebem ferah konser alanına çıkana kadar. çıkınca bir hezeyan oldu ve ortalık tabiri caizse toz duman olmuştu. pıtırcık bir anda bağırdı:
-kim o be omuzumu tutan
arkama baktım ve o şerefsiz arkamızdaydı. bize gülüyor bişeyler söylemeye çalışıyordu.

-siz de mi burdaydınız, hadi gelin hep beraber takılalım dedi
hayatımda onun kadar yüzsüz biri görmemiştim. adeta beni, yanımda olması bile çıldırtıyordu. pıtırcık atıldı:
-biz bugün beraber takılacağız demi biricik sevgilim?
-evet dedim herşeye inat, bugün olanlara inat, geçmişte olanlara inat
-tamam o zaman kendiniz bilirsiniz dedi ve gitti ismail...
birbirimize baktık,ama boş bakışlar değildi bu bakışlar
herşey yoluna girecekti. evet evet!! herşey olacaktı,bu kötü günleri beraber atlatacaktık.
çok değil 10 dk bile olmadan arkadan bir ses boynuma atladı:
-sürprizzzz!! Dedi
arkama döndüm ve:
-bu ne hoş sürpriz böyle pelincim
-yaa hadi ama siz de gelin artık hep beraber takılalım herkes sizi bekliyor dedi
galiba bu akşam yalnız kalmak bizim için zordu. kabul ettik ve pıtırcığın elinden sıkıca tuttum yanlarına doğru gitmeye başladık. herkes ordaydı. pelin ve tayfası, ismail ve sevgilisi, olmazsa olmaz gereksiz yiğit.
bizi ilk gören yiğit olmuştu hemen yüzünü çevirdi, yüzünü sakladı bizden. bizde meraklısı değildik zaten ama çok değil saniyeler sonra beraber aynı ortamda takılacaktık.biz yaklaştıkça yiğitin kendini kasıyor ellerini cebine bir atıyor bir çıkarıyordu telaşlanıyordu.iyi ama bu gereksiz triplerin sebebi ne idi? eski sevgilisini görmüş olması mı ? bence evet ,ya ona göre?

yanlarına gittik kısa süren selamlaşmanın ardından, ismail lafa atıldı:
-biz çağırınca gelmeyin, pelin çağırınca gelin oh ne güzel
ismail sevdiğim bir arkadaşımdı ama pıtırcığın ilki olduğunu öğrendikten sonra onun her davrnışları, sözleri sanki bana batıyordu. hepsinin altından bir bit yeniği arıyordum.
içimden konuşmaya başlamıştım yine:
-bu gibtiğiminin çocuğu da ne yüzsüz çıktı amk.ne bu rahat davranışlar sanki kızı gibtiğinden haberi yok.
ama gerçekten de öyleydi, ismail o kadar rahat davranıyordu ki sanki daha önceden aralarında hiç birşey geçmemiş gibi,ama yanı başımda duran yiğit tripten triplere giriyor. ağzını açsa bile alçak bir ses tonuyla konuşuyordu.
yalan mı söylemişti yoksa pıtırcık bana ? yok daha neler. kız yeminler etti karşımda ağladı

ben bunları içimden düşünürken, reelde pıtırcık ismaille dersler hakkında konuşıyor, mezun olunca neler yapacakları hakkın birbirlerine görüş bildiriyorlardı.
kıskanmıyordum açıkcası. çünkü pıtırcık beni seviyordu.her ne kadar önceden ismaile güvenecek kadar bakireliğini verse de o geçmişte kalmıştı. benim için bugün neler yaptı.. sevmeyen birisi böyle birşey yapar mı ? hayır bence. bu yüzden rahatsız değildim ismaille yada yiğitle konuşmasından,bu rahatlık biraz uzun sürmüş olacak ki bende o konuşmanın içinde buldum kendimi.
birçoğunuzun aklında yiğit var sanırım. bunları olurken o ne yapıyordu?

yiğit sürekli olarak konserden sıkıldığını söylüyor bugün içmesini gerektiğini söylüyordu. aslında herkes biliyordu neden içmesi gerektiğini herkes anlamıştı ama kimse neden demiyor polyanacılık oynuyorduk yine.o oyunu ismail bozdu hemde beni derin düşüncelere sevk ederek:
-olum ne çıkıtınlık 2 saattir otur oturduğun yerde
-ismail sen benim yerimde olsan ne yapardın?
benim yerimde olsan mı? nasıl ya? zaten onun yerinde değil mi? hatta daha fazlası değil mi?
ismail yiğitin yanına geldi elini omuzuna attı:
-zamanla geçer merak etme dedi
noluyoruz arkadaş? kimin eli kiminde zütünde belli değil.ama ortada bir ekgib vardı ama hangisi?
1-pıtırcık bana yalan söyledi
2-yiğit ismaille pıtırcık arasında geçenleri bilmiyor
3-ismail pıtırcığı gerçekten unuttu
bu 3 sorunun cevabını ilerleyen zamanlarda öğrenecektim.

bir kaç arkdaş daha sıkılmış olacak ki ortam ve konserden onlar da dışarıda biyerde içmek için teklif sundular. pıtırcık ortaya bir öneri attı:
-bu kadar kişi barda yer bulamayız, bulsak bile hesap çok gelir. onun yerine gidelim bizde içelim.
yiğit bu teklifi kabul edebilir miydi? bence hayır, eski anıları canlanacaktı ve bu durum onun daha da depresyon takılmasına sebep olacaktı.
kimseden evet cümlesi çıkmadı ama onaylayan cinsten bir kafa salladı herkes yana doğru. aklınız yiğitte kalmasın o da kabul etti.
yol boyunca şakalar, espriler, dalga geçmeler sürdü ama bir kişi hariç:yiğit
nihayetinde eve geldik ellerde bir dünya alkoller, cipsler, çerezler...
ismail elini yüzünü yıkamak için içeriye gidecekken yiğitte kalktı yerinden ismaille beraber gitti. ikisi de sessiz bir şekilde hızlı hızlı adımlarla banyoya gittiler.
sanki aralarında birşey konuşacaklardı önemsemedim hiç beni ilgilendiren bir mesele olmasa gerek dedim. pıtırcık seslendi:
-aşkım bana su getirir misin ?
tamam dedim. salondan çıkıncı eğer sağa doğru giderseniz mutfak antrenin sonunda, eğer sola doğru giderseniz biraz ilerde banyo var.tam sağa dönecektim ki ismailin o her ne kadar sessiz olsa da sinirlenmiş konuşmasını duydum. kaşlarını çatmış kafasını eğmişti. yiğitin pazusundan sıkıca tutmuş sanki birşeyler tembihliyordu ona.
-o kız üniversiteye gelmeden önce patlakmış zaten burda da huurluk yapıyo ona buna.sen de gide gide o kıza mı ...
beni gördü, sinirlerim tepeme çıkmıştı. ismaille konuşmam şarttı. çünkü benim sevgilime kendi evimizde huur diyordu korkusuzca.ama peki ya önceden söyledikleri? üniversiteye gelmeden önce ilişki yaşamış lafı ne olacaktı? bu pıtırcığı yansıtmıyordu ki.çünkü pıtırcık ilk ismaille yapmıştı bu hatayı.

pıtırcığa suyu getirdim ama aklım hala ordaydı. çok safça bir plan kurdum. yanlarına gittim ben de ve onlara:
-beyler bi sorun mu var? ama cümleyi tavır yapar gibi değil merak edermiş gibi sordum
-salak yiğit kızın birine kafayı takmış
-eee?
-kız huur lan bildiğin ama illa onu istiyorum ben diyo
-kimmiş bakalım bu kız?
duraksadı bana bakdı
-sen tanımazsın dedi
içim rahatlamıştı çünkü onun pıtırcık olabileceğinden o kadar şüphelenmiştim ki hatta ismaille o yüzden kavga edecektim.
içeriye gittim
pıtırcık bana baktı gülümsedi:
-ne konuştunuz bu kadar bakıyım içerde fısır fısır?
-ne olacak işte yiğit kızın birine aşık olmuş da onu konuştuk
-hmm kimmiş bakalım o kız?
-ismail,o kız hakkında huur diyodu valla bilmiyorum dedim gülerek
kahkaha atarak konuştu
-ne huurya mı aşık olmuş?
içerden yiğitle ismail geldi,bu kahkanın üzerine. yiğit bir anda lafa atıldı
pıtırcığın gözlerine bakarak konuşuyordu, çünkü o dalga geçmişti ve onun kahkasını duymuştu. giderek ses tonu yükselterek:
-evet bir huurya aşık oldum herkes duysun,ama o huur şimdi başka birinin kollarında dedi.

-nerdensin bilyosun gönlünün sende olmadığını dedi alaycı bir şekilde
-doğrudur olabilir pıtırcık, huurnun ne yapcağı belli olmaz dedi
ben sadece onları izliyordum. yapabileceğim yada söyleyebileceğim birşeyde yoktu aslında çünkü beni yada pıtırcığı ilgilendiren bir mesele değildi.
eline aldı birayı kaldırdı, herkesin de kaldırmasını istedi ve bağırdı:
-benim güzel huur sevdiceğime gelsin, ah meltem ah yaktın beni dedi
hep bir ağızdan
-meltem mi? o da kim?
-eğitim fakültesinde okuyo 3.sınıf dedi sessizi azalarak
onu anlatmaya başladı:
-o kadar güzel ki, sapsarı saçları var bembeyaz yüzü,tam bir melek o tam bir melek
giderek sesi titiriyordu ve ses tonu azalaıyor duymakta güçlü çekiyorduk, birden dizlerinin üzerinin çöktü
-ama o şimdi başkasının ellerini tutuyor başkasına seni seviyorum diyor, offf allahım ne yapacağım ben

genç bir ergen gibi ağlamaya başladı. onun haline aslında acıyordum eğer pıtırcık da benim hayatımdan gitseydi ben de onun gibi olurdum bunu farkındaydım. yiğite artık bu yüzden olsa gerek acıyarak baktım kalan kısacık hayatı boyunca.
teselli etmeye çalışşak da o da biliyordu biz de biliyorduk ki o iş olmazdı ve olmayacaktı. anlattığında göre kızın bir sevgilisi vardı ve bu ilişki ileriye dönüktü.1-2 saat kadar yiğitin aşk acısını dinledikten sonra misafirler yavaştan evlerine gitmeye başladılar.

biricik sevdiceğim pıtırcığımla başbaşa kaldık.o bana bakıyor ben ona bakıyordum. ayağa kaldırdım, bana birşeyler ima ederek bakıyordu, anlamamazlıktan geliyordum bilerek ama o da ısrarla bana birşeyler anlatmaya çalışıyordu
gülerek
-aptalsın sen dedi
elimi tuttu ve önden beni çekerek yatak odasına doğru zütürdü. artık tecrübesiz değildim 2.sefer için hazırdım ve en önemlisi kafam da birkaç seyin dışında hiçbir soru işareti yoktu.

güzel geçen gecenin ardından ikimizin de yüzünde gereksiz mutluluk vardı. kahvaltılık malzeme alamak için pastaneye gittim. geldiğimde benim güzel sevgilim geri yatmıştı. uyandırmaya gidiyordum ki telefon açıldı döndüm salona telefona bakmaya. arayan annemdi ağlamaklı sesiyle:
-güzel oğlum akşama ordayım
-sana da günaydın anne de,hayırdır? ne bu ses tonu ? ne bu ani karar?
-öyle olması gerek gelince anlatırım
-tamam anne sen bi sakinkeş ben seni sonra arayacağım,git bi elini yüzünü yıka
kapattım telefonu.ama kapanan sadece telefondu. benim aklım hala ordaydı. anlatması için ısrar edemezdim çünkü o da iyi durumda değildi.

-noldu canımın içi? dedi pıtırcık
aramızda geçen konuşmayı aynen ona da anlattım büyük bir şaşkınlıkla. annemin bu derece ani karar almasını sağlayan şeyi gerçekten çok merak ediyordum.
kahvaltıya geçtik.bir yandan aklım annemde ,bir yandan burda dün gece konser alanında ismailin ettiği laftaydı. pıtırcık elimden tuttu:
-aşkım annenle bu şekilde tanışmam uygun olmaz,ben bu gece arkdaşlara gideyim.
-aşkım gerek yok gitmene
-saçmala herşeyin bir adabı usulü var. burda ahlak nedir bilen insanlarız sonuçta dedi
kabul ettim, aslında %100 haklıydı, çünkü annemle konuşacağımız özel şeyler olabilirdi.

@129 az kaldi panpa bitmek uzere

@135 hele bi sonunu gör sen

kahvaltı boyunca bugün neler yapamamız gerektiğini düşünüyordum. ailem beni tek başıma kalıyor biliyordu ki bunu saklayamazdım. çünkü pıtırcığın birsürü eşyası vardı.tek yapmamız gerekenler onları bir odaya doldurup kilit vurmaktı. annem babam sorunca da arkdaşımın eşyaları var ondan kilitli diyecektim.
kahvaltıdan sonra ilk iş pıtırcığın eşyalarını toplamakla başladık. yerleri süpürdük, kötü görüntü yaratan herşeyi ortadan kaldırdık. pıtırcığın eşyalarının olduğu odayı kapısını kitledik. artık ev hazırdı annemin gelmesi için.
annem telefondan aradı:
-oğlum yola çıktım ben haberin olsun.
-tamam anne, yükün ağır mı ? ona göre taksi tutarız
-yok yok bi çantayla geldim
-tamam otogara yaklaşınca haber ver ben seni alırım, kendin gelmeye çalışma eve
-tamam güzel oğlum benim

annem aradığında yaklaşık olarak saat öğleden sonra 1 di.6 saat süren yolcuk sonunda akşam 7 civarlarında otogarda olurdu. sabırsız bekleyiş başlamıştı artık benim için.
pıtırcık beni sürekli sakinleştirmeye çalışıyordu. ters birşey olduğunda onu araramamı tembihliyordu sık sık. ayağa kalktı birden.iki elini de beline koydu. başını hafiften yukarı kaldırdı. eliyle 'kalk-kalk' işareti yaptı.
-ne oluyo lan sana ne bu tavırlar armut? dedim gülerek
-şimdi ben senin annenmişim tamam mı
-he dıbınagoyim he dedim umursamaz bir tavırla
-yaa ama aşkım hadiii, lütfen.. prova yapcaz dedi
tamam dedim gülerek ve ayağa kalktım. başladı konuşmaya:
-aman oğlum benim, canım oğlum benim,ben geldim
-hoşgeldin anne
-senin sevgilin mi var yoksa, içerde kadın parfümü kokusu var da
-evet var anne, malın önde gideni hemde
(yaa aşkım öyle demek yok amaa dedi çok şirince)
-evet anne var dünyalar güzeli hemde dedim
(çok sevinmişti aşkımmmm dedi. bir adım atıp yanıma geldi, yanağımdan öptü. geri yerini aldı)

-benden güzel mi bakayım?
-yok beee! tüm gün makyajlı makyajlı gezer
(aşkım ben öyle miyim, çirkin miyim yani ben? hıh)
(yok be aşkım anneme öyle söylüyormuşum)
(hee tmam o zaman)
-çağırda tanışalı o zaman
-tamam anne uygun ortamı bulunca sizi tanıştırırım
yanıma geldi pıtırcık:
-aslan sevgilim benim dedi
sarıldı, kulağıma doğru yaklaştırdı dudaklarını
-seni çok seviyorum, senden hiç bir zaman vazgeçemem ben bunu hiç bir zaman unutma tamam mı dedi
öyle güzel bir ortam vardı ki o an.biz her ne kadar bazen sorunlu şeyler yaşasak, aramızda soğuk diyaloklar geçse de bir anda ona karşı bazen haksızlık yaptığımı düşünüyordum. artık geçmişi bırakacaktım. benden önce kiminle yattığının veya ilk kiminle yaptığının ne önemi vardı ki? isterse ismaille olsun ister yiğitle olsun yada başka biriyle, sonuç her ne olursa olsun bu olay olmuştu ve pıtırcık bu durumdan pişmandı. gerçekten seviyordu beni. bunu duygularını en samimi bir şekilde ifade etmesinden anlayabiliyordum

-hadi ben gideyim artık dedi
çantasını aldı. kapıya doğru beraber gittik. dudağıma ufak bir öpücük kondurdu.
aklıma önceki günlerim geldi. pıtırcığın hayatımda olmadığı evde tek kaldığım zamanları. kapının zili çalsın diye 4 gözle beklediğim günleri hatırladım. eskiden de tıpkı böyleydi, yalnızlıktan bunaldıkça annemi, babamı çağırır 3-4 gün kalırlardı yanımda. onlar da bu durumun farkındaydı ancak lafını bile açmazlardı hiç.
annemin bu zamansız gelişi aslında hiç iyi olmamıştı.tam da finaller öncesi. benim artık 1 yıl uzaması kesindi ama pıtırcığın uzatıp uzatmaması yalnızca vizesi düşük olan dersine bağlıydı.

başımı kaldırdım. kapı zili çalıyordu.ne ara uyudum hiç hatırlamıyordum bile. hemen saate bakmam gerekti annem inmiş olabilirdi. hemen koşar adımlara kapıyı açmaya giderken, kolumdaki saatin kaç olduğuna bakıyordum ki bi rahatlama gelmişti 1 saat daha vardı.
kapıyı açtım ki karşımda annem ve babam!!
kitlendim kaldım birkaç saniye kadar. şaşırmıştım konuşamıyordum bile:
-ho ho hoşgeldiniz de baba sen de mi gelecektin ?
-içeri almayacaksan gideyim aslan dedi gülerek
içeri geçtiler.