kapı çaldı ve düşündüğüm gibi

pelinin tayfasından meral diye bir kız vardı.eve her gün gelen gidenlerin arasında o da vardı ki onla vakit geçirmeyi çok severdim. Dinlediğimiz müziklerler olsun, film zevklerimiz, eğlence tarzlarımız aynı denebilcek birisi. Kısaca ruh ikizim. galiba şuan ona ihtiyacım vardı. merali eve çağırdım ama gelemeyeceğini, ders çalışması gerektiğini söyledi. anlayışla karşıladım.
şimdi kimi çağırsam herkes ders çalışmam gerek diyecek olumsuz cevap vercekti. ismaillerin kutlama yaptığı bar bizim sık sık takıldığımız damsız girilmeyen, elit sayılabilecek bir mekandı. güvenlikçisi olsun sahibi olsun ahbap olmuştuk zamanla. yanımda her ne kadar kız olmasa da tek gidince bi sorun çıkmazdı içeri rahatça girerdim. Bara gittim ve dediğim gibi de oldu içeri girdim. içerde normalden az insan vardı. Mekanın o zaman ki sahibi sayılabilecek selami abinin yanına gittim.
S-owww!! adamım tek gelmişin
B-tek çıkmam ama dedim ufak bi gülüşmelerin ardından
beni aldı gel bakalım seni bizimkilerle tanıştırayım dedi
(selami abinin bizimkiler dediğine bakmayın amk 2 gün önce tanıdığı insanlarmış zaten)
tanıştırdı beni, 4-5 kişi vardı masada.3 kız 2 erkek mi 3 kız 1 erkek mi tam hatırlamıyorum ama kızlar fazla sayıdaydı. tanıştık masaya oturmak için izin aldım. adamlar arkadaşlarıyla gelmişler amk ben sadece dinliyorum. Barda ezik ezik sadece bira içip olana olmayana sırıtan bi tip vardır ya ulan yeminle o tip bendim o akşam o gün. sıkıcı geçen gecenin ardından tek girdiğim bardan tek çıktım, eve geldim. Pıtırcığa baktım evde mi diye. kitaplarla beraber yatakta uzanmış yatıyo. ufak bi umursamazlığın ardından geçtim içeriye yattım.
sabah erkenden kaltım otobüse bincektim malum. eşyalarımı hazırladım yavaşca.her ne kadar ses çıkartmayım diye uğraşşam da pıtırcık kalktı geldi odama:
P-günaydın canım
B-günaydın pıtırcık
P-demek bugün gidiyosun.Dur ben sana bi güzel kahvaltı hazırlayayım
neyin nesi bu şimdi? pıtırcığın hafızayı biri formatlamış gibiydi. aslında imkansız olan bişeydi bu dün o kadar kavga eden bizdik! o kadar diyalog geçti aramızda neden böyle davransın ki?
kız unutmuş gitmiş hatasının farkına varmış, sormanın deşiştirmenin takunu çıkartmanın mantığı yok diye düşündükten sonra. eşyalarımı toparladım. burnuma öyle güzel kokular geliyordu ki insan hayallese olsun dese ancak bu kadar güzel koku olurdu. poğaçalar geldi galiba diye fırladım mutfağa. pıtırcık gelmişti elinde poğaçalar bana gülen yüzüyle.
-domates, salatalık dilde bişeye benzesin dedi.
kahvaltımızı yapıp. evden çıktık. garaja doğru gidiyoruz beraber. içim öyle bir mutlu ki anlatamam size. onun yanımda olması bana öyle huzur öyle özgüven veriyoki. onsuz bir hiçim sanki.en basit örneği bardaki pısırık halim. garaja vardık beraber. otobüsün kalkmasına 5 dk vardı. bana öyle bir sarıldı ki keşke gitmesem dedim keşke burda kalsam dedim içimden. bende ona sıkıca sarıldım. herkes bize bakıyordu o an.utanmadım değil o an.zaten onun etkisiyle ondan elimi çektim.o kadar masumdu ki kulağıma yanaştı beni aramayı unutma dedi. küçük bir çocuk misali gülümsedim sadece. otobüse bindim cam kenarından ona sürekli el sallıyordum.

6 saat sürecek yola koyulmuştuk. Giderken üzüntü vardı içimde. Nedenini anlayamıyordum bir türlü, yalnızca ev arkdaşımdı benim için aslında. evet farklı bir arkdaştı ama beni ona bu kadar bağlayan neydi? ona bağırıp çağırsam bile bu kızgınlık 5 dk sürüyor sonrasında pişman oluyordum yaptıklarım için.6 saat boyunca bu düşünceler eşliğinde eve geldim. babam görünce sarılıp kucaklamak yerine
-aslanım bu halin ne böyle?
-ne var ki baba halimde?
-üstün başın kir pas içinde
-temizlenir baba dert ettiğin şeye bak...
aslında üstüm başımda temizdi. aileleri bilirsiniz kendi temizlemezse ona göre herşey kirlidir.bir kaç gün boyunca özlem giderildisahalara kadar boş muhabbetler yapıldı. sabah babam yanıma geldi yatağımın başucunda aynen şu konuşmayı yaptı:
-güzel oğlum benim,sen bizim herşeyimizsin biliyorsun demi? annenin ve benim tüm emeklerimiz senin için senin için harcıyoruz. akşam biyere çıkma senle bişey konuşacağız annenle.
nedenini sormadım hiç, zaten yarı uykulu dinlemiştim. akşam üzerine doğru, kalktıktan sonra bikaç bişey atıştırdım. çok geçmeden de zaten eve babam geldi elinde poşetlerle. çocuk gibi içine baktım hemen. atıştırmalık bişey var mı diye. içinde bi dünya alkol, meze olan bi poşet düşünün. akşam şenlik vardı evde belli.
eğlenceğe odamız sayılabilecek balkon, kış olduğu için kullanılmaz vaziyette. içerde soğan, patates çuvalları, yerde mermere yapışmış kirler... odaya geçtik o yüzden, masa kuruldu annem ,babam ve ben herşeyi hazırladık. mutlu bir aile tablosu vardı resmen. bana gösterilen bu ilgiyi bi türlü anlıyamıyordum. Babam durduk yere neden benle konuşmak istesin ki?
rakılar yavaş yavaş yudumlanmaya başladı, babama döndüm:
-ee ne konuşcaksınız bakalım benle? kız falan mı buldunuz yoksa bana dedim
annem güldü, senin zaten kız arkdaşın yok mu oğlum öyle söylemiştin bize dedi. geçiştirmeye çalıştım hemen. babam lafa atıldı günün konuşmasını yapmak için dubleden bi yudum aldı. bana baktı uzun uzun. yapacağı konuşmayı basit bişey sansamda bende ciddi şoklar yaratacak, pıtırcıkla ilgili düşüncelerimi değiştirecek bi konuşma olacaktı.