kapı çaldı ve düşündüğüm gibi

sonuna kadar soluksuz okudum amk gayet iyiydi.

Cok iyiydi amk telefona kilitledi.

ya senin belanı gibiyim. seftali seven banana sana değil di bu. Hikayenin sahibineydi. Yemin ederim ağladım amk

shutter island gibi bitti amk pıtırcık diye isim olmaz zaten anlamalıydım *

5 TEN RESERVE

fena deil şuku

güzelmiş lan

soluksuz okudum çok iyi bence

6. sayfa rezerve

vay amk nefes almadan okudum çok iyiydi lan

gözümü açtığımda babam beni dürtüklüyordu:
-hadi kalk oğlum geldik
-iyi de baba eve gelmedik ki
-artık evimiz burada aslanım dedi.
-anlamadım baba
kapıdan duran güvenlikçiye birşeyler sordu, adam elini kaldırarak biryerleri tarif etti.
annem babama seslendi:
-istersen bi doktoru arayalım, gelmemişse boşuna gitmeyelim dedi
-kartvizit nerde? diye anneme sordu
bikaç yere baktıktan sonra
-heh burda dedi babam
-karvizitte ismi yazıla olan doktorun altında
bölümü:ege üniversitesitesi ruh sağılığı ve hastalıkları
yazıyordu
-baba o kartvizit neyin nesi?

annemler babamlar içeri geldiler eve eşyaları yavaştan toplamaya başladılar. pıtırcığın buraya hemen gelmesi lazımdı. bizimkileri oyalamam lazımdı
-ben çok açım baba dedim
-biz yaptık bizim aslanı unuttuk doğru ya dedi babam anneme
hazırlanmaları bırakıp, kahvaltılık bişeyler almaya gitti babam.
pıtırcığın yanıma geleceğinden hiç haberleri bile yoktu. onlara sürpriz olacaktı bu.
10 dk sonra baba geldi. kahvaltılık birşeyler almıştı. önüme koydu. yavaş yavaş yemeye başladım.bir yandan da bizimkilerin hazırlıları tamamlıyorlardı. pıtırcık bir türlü gelmiyordu.
kahvaltım bitmişti. halbuki o kadar da yavaş yavaş yemiştim. kalkıp üstümü değiştirdim. yolculuk vardı malum.
hastahaneden çıkışı aldıktan sonra arabaya doğru ilerledik.ki karşımda onu gördüm. pıtırcık gelmişti nihayet gelmişti benim sevgilim. sarıldık.annemle babam bize bakıyordu.
babamdan ömrüm boyunca duyamayacağım bir teklif aldım:
-istersen o da gelebilir bizle izmire,ama bikaç günlüğüne sadece. ikimizde kabul etmiştik. pıtırcık final derslerini bütlere bırakacaktı artık o zaman verecekti.bu iyiliği benim için yapmıştı ya ona minnettardım.hem ona hem de babama.
pıtırcıkla biz arkaya bindik. annemle babam önde gidiyorlardı. annem ile babamın ağzını bıçak açmıyordu.ben birşey soruyordum. duymamazlıktan geliyordu. zaten bende yolculuk boyunca pıtırcıkla ilgilendim.

sona yaklaştık beyler hazırmısınız

eve alış-verişler yapıldı.
finallere 2 gün vardı artık ailemle geçirdiğim 3.gündü ve onların kaç gün daha burda kalacağını bilmiyordum. pıtırcık, yeni temiz eşyalarını almak için eve gelmesi lazımdı artık.
babama sordum:
-kaç gün burdasınız siz?
alacağım cevap beni yerle bir edecek, kıvırma durumum olmayacak birşeydi.
-mezuniyet belgeni alıp hep beraber geri döneceğiz
mezuniyet mi? bu imkansızdı çünkü benin güz yarıyılından 8 dersim kalmıştı okul en az yarım dönem uzamıştı ki bu dönemde veremeyecektim bir çoğunu. yani benim mezun olmama daha 1 sene vardı.bu durumu baba açıklamak beni feci sonuçlara sürüklerdi
ama bu durumu mecburen açıklamak zorundaydım çünkü mezuniyet haziran sonundaydı ve bunun için yaklaşık olarak 1 ay bekleyecekleri.ne kadar erken söylersem bu onların yararlarına olacaktı. daha doğrusu benim yararıma olacaktı.

babamın elindeki bavulu hemen aldım içeri odama zütürdüm. koştura koştura içeriye geldim. bana bakıyordu sadece, anneme döndüm:
-sen dün ağlıyordun?
-seni kandırmak içindi oğlum benim
-anne bu nasıl şaka?
-babana sor,o söyledi
babam sadece güldü geçti.
babamı tasvir edeyim biraz:
esmer,175 boylarında, çok olmasa da göbekli, saçlarının yan taraftaları ve bıyıklarının araları beyazdır. şakacı bir insandır.
ama cem yılmazın da dediği gibi bu sefer güldürmedi
beraber yemekler yendi.

başımı kaldırdım. kapı zili çalıyordu.ne ara uyudum hiç hatırlamıyordum bile. hemen saate bakmam gerekti annem inmiş olabilirdi. hemen koşar adımlara kapıyı açmaya giderken, kolumdaki saatin kaç olduğuna bakıyordum ki bi rahatlama gelmişti 1 saat daha vardı.
kapıyı açtım ki karşımda annem ve babam!!
kitlendim kaldım birkaç saniye kadar. şaşırmıştım konuşamıyordum bile:
-ho ho hoşgeldiniz de baba sen de mi gelecektin ?
-içeri almayacaksan gideyim aslan dedi gülerek
içeri geçtiler.

-hadi ben gideyim artık dedi
çantasını aldı. kapıya doğru beraber gittik. dudağıma ufak bir öpücük kondurdu.
aklıma önceki günlerim geldi. pıtırcığın hayatımda olmadığı evde tek kaldığım zamanları. kapının zili çalsın diye 4 gözle beklediğim günleri hatırladım. eskiden de tıpkı böyleydi, yalnızlıktan bunaldıkça annemi, babamı çağırır 3-4 gün kalırlardı yanımda. onlar da bu durumun farkındaydı ancak lafını bile açmazlardı hiç.
annemin bu zamansız gelişi aslında hiç iyi olmamıştı.tam da finaller öncesi. benim artık 1 yıl uzaması kesindi ama pıtırcığın uzatıp uzatmaması yalnızca vizesi düşük olan dersine bağlıydı.

-benden güzel mi bakayım?
-yok beee! tüm gün makyajlı makyajlı gezer
(aşkım ben öyle miyim, çirkin miyim yani ben? hıh)
(yok be aşkım anneme öyle söylüyormuşum)
(hee tmam o zaman)
-çağırda tanışalı o zaman
-tamam anne uygun ortamı bulunca sizi tanıştırırım
yanıma geldi pıtırcık:
-aslan sevgilim benim dedi
sarıldı, kulağıma doğru yaklaştırdı dudaklarını
-seni çok seviyorum, senden hiç bir zaman vazgeçemem ben bunu hiç bir zaman unutma tamam mı dedi
öyle güzel bir ortam vardı ki o an.biz her ne kadar bazen sorunlu şeyler yaşasak, aramızda soğuk diyaloklar geçse de bir anda ona karşı bazen haksızlık yaptığımı düşünüyordum. artık geçmişi bırakacaktım. benden önce kiminle yattığının veya ilk kiminle yaptığının ne önemi vardı ki? isterse ismaille olsun ister yiğitle olsun yada başka biriyle, sonuç her ne olursa olsun bu olay olmuştu ve pıtırcık bu durumdan pişmandı. gerçekten seviyordu beni. bunu duygularını en samimi bir şekilde ifade etmesinden anlayabiliyordum

annem aradığında yaklaşık olarak saat öğleden sonra 1 di.6 saat süren yolcuk sonunda akşam 7 civarlarında otogarda olurdu. sabırsız bekleyiş başlamıştı artık benim için.
pıtırcık beni sürekli sakinleştirmeye çalışıyordu. ters birşey olduğunda onu araramamı tembihliyordu sık sık. ayağa kalktı birden.iki elini de beline koydu. başını hafiften yukarı kaldırdı. eliyle 'kalk-kalk' işareti yaptı.
-ne oluyo lan sana ne bu tavırlar armut? dedim gülerek
-şimdi ben senin annenmişim tamam mı
-he dıbınagoyim he dedim umursamaz bir tavırla
-yaa ama aşkım hadiii, lütfen.. prova yapcaz dedi
tamam dedim gülerek ve ayağa kalktım. başladı konuşmaya:
-aman oğlum benim, canım oğlum benim,ben geldim
-hoşgeldin anne
-senin sevgilin mi var yoksa, içerde kadın parfümü kokusu var da
-evet var anne, malın önde gideni hemde
(yaa aşkım öyle demek yok amaa dedi çok şirince)
-evet anne var dünyalar güzeli hemde dedim
(çok sevinmişti aşkımmmm dedi. bir adım atıp yanıma geldi, yanağımdan öptü. geri yerini aldı)

kahvaltı boyunca bugün neler yapamamız gerektiğini düşünüyordum. ailem beni tek başıma kalıyor biliyordu ki bunu saklayamazdım. çünkü pıtırcığın birsürü eşyası vardı.tek yapmamız gerekenler onları bir odaya doldurup kilit vurmaktı. annem babam sorunca da arkdaşımın eşyaları var ondan kilitli diyecektim.
kahvaltıdan sonra ilk iş pıtırcığın eşyalarını toplamakla başladık. yerleri süpürdük, kötü görüntü yaratan herşeyi ortadan kaldırdık. pıtırcığın eşyalarının olduğu odayı kapısını kitledik. artık ev hazırdı annemin gelmesi için.
annem telefondan aradı:
-oğlum yola çıktım ben haberin olsun.
-tamam anne, yükün ağır mı ? ona göre taksi tutarız
-yok yok bi çantayla geldim
-tamam otogara yaklaşınca haber ver ben seni alırım, kendin gelmeye çalışma eve
-tamam güzel oğlum benim