Cesetlerin çürüyüşünü izlmeye başladım. Hoşuma gitmeye başlamıştı. Evet artık kafayı yemiştim. Gittikçede çıldırıcaktım. Bugün bile ogünleri hatırladıkça kendime acırım. 3. Günün gün doğduktan bi kaç saat sonra araba sesi duydum. inanın bana bunca zamandır duyduğum en güzel sesti. Okadar hızlı koşturdum ki yukarıya doğru. Kapıyı açar açmaz heryaraf bembeyaz oldu hiç biyeri göremedim. Gün ışığını 3 gündür görmüyordum. Tenime vuran güneşin sıcaklığını hissetmek bile başkaydı. Jandarmaydı. O an allah vesilesi ile ordan geçiyorlardı. Hertarım kan içinde perişan bi halde durdurdum arabayı. Yardım edin diye bağırdım. Ağlayarak arabaya bindim. Bana ne olduğu soruyolar ben ağlıyordum jandarmalardan biri eve girdi evde sadece iki ceset olduğunu söyledi çıkınca bana kızarak bağırarak ne oldu diye sorup durdular. Ben ise ağlıyordum. Benim ellerime kelepçeyi vurup jandarma komutanlığına doğru zütürdüler. Sorgu odasına soktular. Komutan girdi içeri ve sen naptın dedi. Ben ise ağlayarak birşey yapmadım onlar yaptı dedim. Bağırarak bana onlar kim dedi. Söyleyemedim. inanmıyacaklardı. Biliyordum. O yerde ne işin vardı diye yine bağırdı. Hoca zütürdü bizi dedim. Hoca kim dedi. Söyledim herşeyi anlattım birbir anlattım. inanmıycağını düşünmüştüm. Korktuğunu görmüştüm. Ailenin numarasını ver dedi ailemi aradılar. Söylediler diğer burhanın mahmutun ailesinede haber verdiler. Korkuyordum herşeyden. Kim bana inanıcaktıki. Hapsemi giricektim. Komutan içeri girince niye işkence ettin onlara diğer arkadaşın nerde dedi. Yeminler ettim yalvardım yakardım. Tam 9 saat beyler 9 saat bu şekilde konuştuk. Burhanın mahmutun benim ailem dışardaydı. Seni bekliyorlar dedi. Gidicek yüzüm yoktu. Burhan ölmüştü onların ailesine nasıl bakardım. Dışarı adım attığımda burhanın annesi niye yaptın diye bana bakarak ağladı mahmutın ailesi ise mahmuta ne yaptın söyle diye yalvardı. Ben şse suçsuzluğumu ispat edemiyceğimi düşündüm. Ailemin yanına gittim annem üzgün babam üzgün. Sarıldım onlara belkide son sarılmamdı. 3 aileyide topladım olan herşeyi anlattım. Ve mahmutun annesi ağlamayı kesip bir anda sinirli şekilde üzgün şekilde bana baktı. Ve çantasından kitap çıkardı. Kitapta arapça yazılar vardı. Burhanın babası okudğunda ise şok olmuş herşeyin mahmutun yaptığını anlamıştı. Başımıza gelen herşeyin büyüsücinlerşe konuşup iletişim kurabilmenin büyüsü o kitapta varmış. Annesi ise o kitabı mahmutun yatağının içinden bulmuş. Benim masum olduğum ailem tarafından anlaşılmıştı ama komutan beni içerimi atıcaktı. Her aileyi sorguya çektiker. Komutanın neden öyle bişey yaptığını anlamadım ancak seni burda görmedik sen orda değildin bunu diğer ailelerde kabul etti hemen evine git dedi. Şaşırmıştım. içimde üzüntü ile gittim. Eve geldiğimde şehrime geldiğimde herşey değişik gelmeye başladı. 1 yıl pgibolojik tedavi gördüm. iş bulmuş işe başlamıştım. Herşey çok iyi gidiyordu. Ancak otobüsle tekrar o yerin önünden geçtiğim güne kadar.