Bulunduğum kampüsün kantini küçük olduğu için, gittiğim her ders arasında korkunç kuyruklar oluşurdu. Çay alıp sigara içene kadar derse geç kalırdım, yine böyle bir gün kantine gidip çay almak için sıraya koyuldum. 5-6 dakika sırada bekledikten sonra sıra bana geldi. Tam çay siparişi vereceğim anda, arkamda sıra bekleyen iki kız önüme geçmeye çalıştı. Bunları engelleyip siparişimi verdim.

B:Ben, K:Kantinci, KB:Kızlardan Biri

B:Bi çay alabilirmiyim?

Kantinci kızlara bakarak,

K:Hanım kızların kini alayım sonra senin kini alırım olur mu?

O arada kızlardan biri kantinciye dönerek,

KB: Ay çok kibarsınız?

Kızın kezbansı sesine gıcık olduğum için kantinciye ayar verme ihtiyacı doğdu, kantinciye hitaben,

B: Kızların kini al eyvallahta, benim ki biraz büyük nasıl alacan?

Bu sözden sonra 2 saniyelik sessizlik oluştu, daha sonra sıradakiler üstlerini çıkarıp Apaçi dansına başladı, arkamda ki kızlar kantin masasına twerk yaparak kalça kemiğini kırdı. Kantinci çay ocağını zütüne sokup intihar etti.

Son olarak Sirkan gelip bana Nobel Ayar Ödülünü verdi.

Buda Böyle Bir Anımdır.