kanseri siktim attım soruları alayım

panpa bağladın yatma bu gece senin şarkı da sardı yaz dinliyoz

11. sayfayi bitirdim 12. sayfadan başlayacam şimdi uyuyorum panpa . rezerved yani

ayrica eskişehirliyim panpa bende pinonun üzerinde int cafe mi varmış a.q kaç yıl önceydi bu panpiş .

rizörv. ören burhaniye edremit burlar hep benim mekanlardı vay be hatırladım şimdi amk

rezerve

rizorvıd panpam

kanka sukuluk adamsin ya sen kendini biraksan gibtiretsen dunyayi demek o kiz gidicekti sen de kanserken o yataga yatmasan cekip giden kizi goremicektin o kizida kocasi birakmasa gelip seni goremezdi kocasi sevaba mi girdi lan simdi adamin gunahini almisiz amk

ama onun sağlam bi hertakoloji uzmanı olduğunu söyleyebilirim... * güzel gidiyorsun panpa... yanlız biraz hızlı yaz...

güzel gidiyo panpa uzun zamandır bu kadar iyisini okumamıştım

rezerved

yalanına sokayım

devam çaça

panpa izin günün yokmu senin, o gün en azından biraz kademe alsak seni de anlıyoruz bi yandan iş ama valla hayatımda okuduğum en güzel hayat hikayesiydi, ne yalan söyleyeyim...

@477 97- 98 panpa.

iki gün sonra öğlen vakti aradılar beni.ben uyuyordum hala.biz kadıköydeyiz nerde buluşalım felan.ben bi yarım saate gelirim bi yerde oturun isterseniz dedim. tamam çıkınca ara bizi dediler. bende kalktım bi duş aldım. giyindim attım kendimi sokağa. aradım bunları nerdesiniz diye. kafede oturduk çay içiyoruz dediler. zorla da olsa buldum. postanenin sokağında sığınak diye bi yer. apartmanın taa çatı katında.bi yandan çıktım bi yandanda sövdüm. başka bi yermi bulamadılar diye. taktan salaş bi yer ama millet züt züte oturuyo. gördüm bunları selamlaştık öpüştük felan. oturdum bende eğreti bi şekilde. naapıyosunuz nasıl gidiyo felan. biraz sohbet ettikten sonra dilek ya tatlı yiyelim dedi.dur ben gidip karşıdan ekler alayım. krizim tuttu yemezsem olmaz felan çocukça şeyler yapmaya başladı. bende gelin çıkalım daha rahat bi yer var dedim yanda. kalktık hepberaber. indik aşağıya.

orda benimde çok sevdiğim bi pastane var. yolunuz düşerse gidin. baylan diye çok eski bi yer. girdik ben bunlara tramisu söyledim birer tane de kahve aldık. konuşmaya başladık.
- nerde okuyosunuz? bölüm ne?diye geyiğe başladık.
- yıldız teknik te.iktisat dediler.
1.sınıftalarmış. hazırlık okumuşlar geçen sene. pınar konya lı dilek te tekirdağlıymış. burda beraber kalıyorlarmış üç kişi.
- nerde kalıyosunuz peki diye sordum
- üsküdar da dedi. zaten yemeğe gidince görürsün evimizide dedi.
- siz mi yapacaksınız yani?
- evet tabiiki biz yapıcaz dediler.
- iyi dedim naapalım. başa gelen çekilir dedim. gülerek.
- yaa çok kötüsün. valla bak güzel yaparız çok dediler.
- tamam görücez bakalım. dedim.

onlarla aramda nerden baksan 7-8 yaş vardı.ve bunca yaşanmışlıklardan sonra çocuk gibi görüyordum onları. ikisi de çok güzel kızlardı ama belliki istanbula yeni gelenlerin yaşadığı o kültür erezyonuna uğramışlardı.bir anda farklı bir dünya. ailenin yanından kopunca o hissettikleri özgürlük hissi. sonra kahvelerimizi bitirdik kalktık. yürürken bi onlara bakıyordum bir de kendime.. kendimi çok yaşlı hissediyordum.yok bu olgunluk felan değildi. bayaa bayaa 50 yaşında gibiydim sanki.ama belliki onlar beni öyle görmüyorlardı. sonra hadi gidelim bize dediler. anca hazırlarız felan. tamam dedim. yürüdük dolmuşa atladık. doğancılardan yokuştan aşağıya inince köşede indik. sağ tarafa yukar doğru yürüdük biraz. vergi dairesini geçtikten sonra yokuşa doğru yol üzerinde bi apartmana girdik.bir kat çıktıktan sonra kapıyı çaldılar. kapıyı kırmızı kafalı mavi kadife eşofmanlı belliki yataktan yeni kalkmış bi kız açtı. hiç umursamadan siz miydiniz diyip girdi içeri. kızlar daldı içeri sonra dönüp hadi gelsene niye orda duruyosun dedi. girdim içeri bende.

meme kanseri terk

bildiğiniz öğrenci evi. salonun ortasında orantısız bi kilim.iki tane çekyat. plastik sandalye masa. erkeklerden tek farkı daha derli toplu olmasıydı ama sadece salon böyleydi. tuvalet diye dileğin odasına girdiğimde oha amk. insan kendini kaybeder bu incinlıkta dedim. neyse geçtim oturdum ben koltuğa. pınarda geldi oturdu. sonra ev arkadaşları da geldi yanıma. uzattı elini ben hatice dedi. memnun oldum dedim elini sıktım. geçti oturdu o da kenara. sonra seslendi içeri dileek.bi çay yapsana hazır mutfaktayken dedi. dün gece nöbetçiydim uykusuzluktan ölüyorum. kusura bakma dedi. bende içimden hassktr yoksa bu da mı? dedim.sordum ne iş yapıyosun diye. akbankın çağrı merkezindeymiş.ben senide öğrenci sandım dedim. güldü.geçen sene bitti benim daha doğrusu sayılır dedi.iki dersten bekliyoruz işte dedi.bi yandan da esniyordu konuşurken. nerden peki dedim elimle pınarı işaret ettim. dilek te bizim ordan dedi. tekirdağlıyım bende dedi. komşuyuz onunla oda istanbulu kazanınca benim yanıma taşındı. pınar da onun okul arkadaşı beraber geldiler yanıma geçen sene. cariyelerim şimdi bunlar benim diyip güldü.sen? diye sordu. bende kadıköydeyim barda çalışıyorum dedim.ha yok onu biliyorum sen okuyo musun diye sordu. güldüm bende.yok ya dedim.ben bitireli 5 sene oldu dedim. hadi yaa dedi şaşırmış gibiydi.

gecmis olsun kanka

panpa bu gece de bitti deme piliz

- nooldu dedim?
- iyi bakmışsın kendine. dedi..
- bastım kahkahayı. uykusuzluktan öyle görüyosundur dedim.
- bana geçen olanları anlattılar. inanki sana çok imrendim. dedi.
- hayırdır. niye?diye sordum
sigara yaktı bitana sonra bi nefes çekip kafasını yukarı kaldırıp üfledi. pınara bakarak.
- pınarın dişlerini dökmüşsün. bende hep yapmak istemiştim bunu diyip güldü.
pınarda burnunu yukarı kaldırıp ha ha ha aman ne komik. dedi.sonra tekrar ona dönüp. aman da nası kızarmış benim yavrum diyip. uzanıp yanağından makas aldı. sonra bana dönüp. bakma sen bunlar çok iyi kızlardır ama işte öğrenecekler daha akılları bi karış havada dedi. sonra dilek girdi içeri. pınar hadi biz çıkıp bişeyler alalım dedi. kalktı pınar da.biz geliriz birazdan bak sen keyfine dedi. sonra kapıdan çıkarken dilek seslendi. hatice ben çayı demledim bi zahmet sen doldurursun artık diyip çıktılar dışarı.