Allah rahmet eylesin kardeşim başın sağolsun..

Basın sagolsun panpam

Başın sağolsun kardeşim mekanı cennet olsun nurlar içinde yatsın

Başan sağolsun Allah rahmet eylesin panpa mekanı cennet olsun inşaAllah babanın

Allah rahmet eylesin

Calmasaana kardesim bu hikayeyi kac kere farkli yerlerde okudum aq

Üzdün pnp başın sağolsun

Ama bu yazının özeti şu olsun:

Hayat kestirilebilir bir şey değil. Onun için hiçbir şeyi ertelememeye çalışın. Plan yapmayın. Planların tutması mucizevi bir şey. Tutanlar da aklınızı çelmesin sakın. Zira bir planın bozulması için milyonlarca sebep / ihtimal var. Hayatınızı mucizelere bağlamayın. Olduğu gibi yaşayın. Her şeye hazırlıklı olmaya çalışın. Kanser, ama özellikle pankreas kanseri; ve özellikle bazı pankreas kanseri türleri sapasağlam görünen birini birkaç hafta içinde eritip bitirebiliyor. Bunu kabullenmeye çalışın. Her şeye hazırlıklı olun. Hastanızın kalan ömrünün günlerle kısıtlı olduğunu sakın unutmayın.Ölüm kimi zaman, kimi hastalarda yaşama tercih edilir hale gelebiliyor. Yaşamasını istediğiniz insanların yerine kendinizi koymayı deneyin. O haldeyken sizin dileğiniz ne olurdu düşünün. Özellikle kurtuluş, geri dönüş şansı yoksa…Hepimiz bir gün öleceğiz ama ‘sıralı ölüm‘ denilen şey önemli. Sıra bozulunca tahammül etmek zorlaşıyor.Bir vefatın ardından yapılabilecek en iyi şey onun için dua etmek ve geride kalanlar olarak elimizdekilerle yaşamanın kıymetini bilmek, şükretmek.

Planlar, küçük molalar

cuma günü sabah fizik tedavi seansım o kadar acılı geçti ki ağlamamak için kendimi zor tuttum. Kafamı dağıtmak için kendimi biraz şımartmak istedim. Ağrılar içinde önce istiklal Caddesi’ndeki Garanti SALT’taki iki galeriyi, sonra Tepebaşı’ndaki Sahaf Festivali‘ni gezdim. Ardından dakikalarca boş taksi bulamayınca elimdeki kitapların da koluma yüklediği ekstra acıyla Şişhane’den metroya bineyim dedim. Yolumun üstündeki iKSV dükkanına biraz göz attım, ufak tefek bir şeyler aldım. Tam o esnada uzun zamandır görüşemediğim bir arkadaşım aradı. Tünel’deymiş. Haydi dedik buluşalım; birkaç adım ötedeki restoranda oturduk. Güzel bir sipariş verdik.

Nispeten hafiflemiş acımı unutmak üzereydim. Güzel bir gün geçirmiştim. Gece de ağrıdan uyuyamamış, epey uykusuzdum. Biraz sonra evde mışıl mışıl uyuyacaktım. Ama motor kazam sayesinde aldığım en büyük dersi unutmuştum: hayatta en saçma şey plan yapmaktı.

Siparişler masaya geldikten birkaç dakika sonra eşim aradı. Babamızın damar yolunda problem vardı ve ne yapabileceğimizi soruyordu. Birkaç dakika sonra tekrar aradığında fenalaştığını ve yanına gideceğini söyledi. Yemeği yarıda bırakıp taksi bulmak için sokağa fırladım. Taksiye bindiğimde tekrar telefonum çaldı. Eşimin çığlıklarından söylediği anlaşılmıyordu ama ne olduğunu anlamıştım.

Babam o dakika son nefesini vermişti…

Berbat bir Nişantaşı trafiğinden çıkardığımız aracımızla bitmeyecek gibi gelen bir yolun ardından eve ulaştık. Babam hayatının son günlerini geçirdiği yatağının hemen yanında, halının üstünde, beyaz bir çarşafın altında yatıyordu. Sağlık ekiplerinin çabaları işe yaramamış.

Çenesi bağlı yüzünü açtılar. O kadar huzurlu görünüyordu ki üzülemedim. ‘Huzur içinde yatsın’ dedikleri oydu işte. Bir insanın yaşayabileceği en büyük dönüşümü geçirdiği iki ayın ardından artık eski günlerindeki kadar huzurluydu.

Reserved

Kardesim dün babam bir arkadaşının yanına gitti adamda pankreas kanseriydi adam uyducu mu belki aynı kişidir

Allah rahmet eylesin çok zor bir şey bu Allah göstermesin kimseye

Allah rahmet eylesin kardesim ayni hastaliktan babaannemi kaybettik 2 sene once

Rez anlat

Fotoyu penis sandim

özet: trend çabası.

Özet: adam kanser

Allah Rahmet Eylesin

Allah rahmet eylesin

Geçmiş olsun kardeşim allah sabır versin