1. 1.
    0
    annesi beni küçüklükten beri tanır ve oğlu kadar çok severdi. arada bir ikimizi kıyaslar ve oğluna beni örnek almasını söylerdi. ben hep iyi çalışkan, zeki, çapkın ve yakışıklı tarafındaydım ama kankam bana özendiği için hep benim gibi olmaya çalıştı. eskiler bilir önceden bu kadar çok binalar yoktu gecekonduydu her yer ve o dozerler bizim mahallemizede girmişti. girmesiyle çocukluk hatıralarımızı yıkmaya başladı. o yıkmaya başladıkca tabi ayrılıklar oluştu herkes yoluna ayrı devam etmek zorunda kaldı. ama ona rağmen hep arayı sıcak tutmaya çalışmışımdır ama ne yazık ki 15 seney sonra buluşabilmiştik kankamla.
    ···
  2. 2.
    0
    beyler dinleyen varsa devam edecem.
    ···
  3. 3.
    0
    eğer @2 gibmiş cartmuş curtmuş laflarına girecekseniz ne siz yorulun ne ben.
    ···
  4. 4.
    0
    @17 evet panpa yaşanmış bi olay
    ···
  5. 5.
    0
    beyler şuan morlaim çok bozuk ve günlerdir gözüme bir bilgi yüzünden uyku girmiyor. kafamı dağıtmak için başka olaylarla ilgileniyorum. hikaye tamamen gerçek. anlatıyorum.

    15 sene sonra telefonunu kaybettiğim izini yolunu utnuttuğum arkadaşımı facebooktan kaydettim. 5 dk sonra arkadaşlık isteğinizi kabul etti yazısıyla sohbete başladık ve herşey onun beni evlerine davet etmesiyle başladı.
    ···
  6. 6.
    0
    peki dedim ve evlerine doğru yola koyuldum. onu ve annesini uzun zaman sonra göreceğim için sabırsızlanıyordum. gerçekten ne durumdalar maddi durumları nasıl yardıma ihtiyaçları var mı diye kafamda bin türlü soru vardı. çünkü ben 15 sene içinde gayet varlıklı duruma gelmiştim ve onları fakir halde görmek beni üzerdi onlara hertürlü maddi ve manevi desteği sağlamak için kendimi şartlamıştım. kankardeşimdi o benim. ilk kolumu kesip kanlarımızı birleştirdiğimiz arkadaşımdı.
    ···