kankam beni sattı ibretlik hikaye

tam 19 gün komada kalmışım. beyin kanaması geçirmişim ve 2 bacağım kırılmış.

devam et panpa bizi gibiyosun ama dinliyoruz işte kitap yazsana sen amk kitapın her sayfasına müzik linkleri at süper olur oç

öldü gözüyle bakmışlar resmen.

tamam panpa gözünü seveyim hızlı yaz fena takip ediyorum

ölmemiştim ve öldürmüşmüydüm emin değildim, polisler babamla konuşmuş ama mehmetin davası değil, kimse birşey söylemeyince cesaret buldum ve anne mehmet geldi mi ziyarete dedim. Gelmedi dedi ama mahallede gördüm dedi. Ölmemiş, geçmiş olsun demiş. Ona da tinerciler saldırmış senin intihara teşebbüs ettiğin gece para istemişler vermeyince kafasına şişeyler vurmuşlar dedi. Mehmet sanırım benim yaptığımı anlamış ama kimseye söylememişti, belki de balkondan atladığım için halime acımıştı.

Atlarken duyduğum ezan sesi bir işaretti, artık başıma daha fazla bela almamalı, semayı, mehmeti unutmalı, kendi hayatımı çizmeliydim.

gibim gibi hikaye beyler bana güvenin okumayın

Hastanede 13 gün daha kaldım komadan sonra, songül diye bir hemşire vardı benimle çok ilgilendi, ben de ona elimden geldiğince kibar davranıyordum. Sabahlara kadar uyuyamayan ben, bacağım askıdayken mışıl mışıl uyuyordum. Korkularım azalmıştı. Annemi babamı daha fazla üzmememeli bir baltaya sap olmalıydım. Gündüzleri düşünüyor, planlar yapıyor. Yanlış yaptığım yerleri kafamda düşünüp kendimce çözümler buluyordum. ilaç da almıyordum, serumun içine katıyorlarmıydı, onu da bilmiyorum.

takipteyim up

seri anlat panpa

@17 guldurdun pic.

okumadım sadece şunu söyleyim sana kanka diye birşey yoktur çıkarları için senle takılan insan vardır

seri anlat amk ya çok yavaş

beni eve zütürdüler, yavaş yavaş bakkala çakkala çıkmaya başlamıştım.

Hemşire songüle arada mesajlar atıyordum. Görüşelim bir gün diye yazmıştım. O da olabilir diye dönmüştü.

Birkaç hafta sonra Songülle beşiktaşta buluştuk. Haftasonları çıkabiliyordu kız bende haftasonlarını bekler olmuştuk. Aşık mıydım değildim ama onunla zaman geçirmek beni rahatlatıyordu, ben de ona elimden geldiğinde minnet duyuyor ve iyi davranmaya çalışıyordum.

Üç ya da dördüncü buluşmamızda bir restorana üst kata çıktık oturduk.

Zeynep le nişanlısı da ordaymış. Ben yanlarına gittim. Tebrik ederim, Zeynep de aynı okullarda okuduk, çok doğru karar vermişsin enişte dedim. Zeynep beni gördüğüne çok sevinmedi, nişanlısı bana davetiye verip vermediğini sordu. zeynep zoraki davetiye verdi. bu arada geçmiş olsun dedi. Sema nasıl dedim, iyi seneye okulu bitiyor, herşey güzel yolunda dedi. Kız arkadaşın mı dedi songül ü göstererek, istemsizce yo normal bi arkadaşım dedim. Döndüm yerime oturdum.

Songül benden 3 yaş küçük, ıspartanın bir ilçesinden temiz, iş için istanbula gelmiş, bozulmamış bir anadolu kızıydı. Onunla evlenebileceğimizi düşünüyordum. Düzenli bir iş bulursam ona evlenme teklif edecektim.

Zeynep'in düğününe gitmeyi hiç düşünmemiştim. Mehmetle, Semayla tekrar görüşmek istemiyordum. Hep mahalle dışında, songülle geziyordum. Elimden gelse evimi de taşırdım.

O cumartesi günü semayı son 1 kez görmek umuduyla babamdan arabayı istedim yarım saat 1 saat dolaşıp gelicem baba iyiyim merak etmeyin dedim.

Düğünün yapılacağı otele başlangıcından 15 dakika önce gittim, arabayla gelenleri gözetlemeye başladım. Zeynepler geldi siyah bir mercedesle, yanlarında sema da vardı, turkuaz bir elbise vardı üzerinde ve güzel yüzü bana bakar gibi geldi. Ama mehmet yoktu yanlarında.

Herhalde sonra gelicek dedim, bir saat daha bekledim, gelenler arasında mehmet yoktu ya da gözden kaçırmıştım. Yoksa mehmetle sema ayrılmış mıydı, bunu nasıl öğrenebilirdim.

uğruna ölmeyi, öldürmeyi göze aldığım kızın mı yoksa bütün tedavi süreci boyunca yanımda olan kızın mı peşinden gitmeliydim.

yarın devam edicem binler yoruldum.

bence sema panpa gideri var semanın peşinden git koçum benim

rezerved

rezerved