kanka ayağından sevgili olanlardan nef

ret ederim, ama. önceden söyleyeyim, lise 3'teyim "gibtir git zaa liseli"ye bağlıycaksanız güzelce başlığı terkedin, buraya gececi panpalarıma akıl danışmaya geldim.

beyler giblenmeyeceğim belki 5 up atıp yatıcam.

liseye geçtiğimde hayatım sıçtı. sevgilimden ayrıldım, arkadaşlarımdan ayrıldım ki çocuklu? arkadaşlarımdı. gibik bir ortama düşmüştüm. huur çocukları kol geziyodu okulda. arkadaş bulamadım. bunlar belki bazılarınısa tanıdık gelecektir.

sınıfımda çok eskiden tanıdığım insanlar var fakat hepsi de bir selamı çok gördüler bana. ilk iki yıl sadece bir adam bulabildim, adamın hasıdır kendisi. (selam olsun sana kardeşim)

bu yıl kızlardan biriyle bir yakınlaşma kurdum. lanet olsun ki kıza bir kere kanka dedim yanlışlıkla. başta önemli değildi aslında kızdan bi elektrik almamıştım, ne güzel ne ciksi bir kız. benim böyle bir huyum var kızı tanımadan aşık olmuyorum. kızla kanka panpa bacı abi yeğen olmaya başladık ki kızdan hoşlanmaya başladım. aşkımdan ölmüyorum tamam ama onun yanında olmadığım her dakika bana batıyor, ona baktığımda kalbim coşuyor onunla konuşurken ellerim titriyor karnımda kelebekler uçuşuyor.

hoş güzel böyle hissediyosan git konuş, demi. hayır. beyler ya benimle bir daha konuşmazsa, ya arkadaşlığımız da elden giderse. yapamam ben onsuz: ayrıca, benim çok saydığım ikimizin de tanıdığı bir arkadaşım kesinlikle karşı çıkacak. onu da ezme uğruna konuşsam mı kızla? bu da geçer mi beyler, bırakayım gitsin mi?