Köy kahvehanesine yakınlaştığımız anda sokakta bizi bir yaşlı kadın gördü. Vakkasın yüzüne bakarak sessizce “püh senin sıfatına rezil herif” deyip yoluna devam etti. Vakkas bu sesi duyup kızarmaya başlamıştı, bende duymuştum fakat duymamazlıktan geliyordum. Yol boyunca hep bir düşünce içersindeydim. Vakkas acaba ne yapmıştı ki köy ahalisi bize bu derece tepkiliydi. Nihayet köy kahvesine girdik. Soldan 3. Masada hoca tek başına oturmuş çayını içiyordu. Yanına önce ben oturdum, daha sonra yanıma oturmak için Vakkas yan taraftan bir sandalye çekmeye yelteneceği sıra hoca “sen ayakta kal” dedi vakkasa. Vakkas ayakta duruyor bende hocanın ne diyeceğini düşünüyordum. Hoca bana bakarak “keşke bunları duymasaydım aga bey” dedi. “Hayırdır hocam neyi duymasaydınız” dedim. Derin bir iç çekti. “Senin bu oğlun olacak hayvan herif varya ne yapmış bir bilsen küçük dilini yutarsın” dedi. “Allah allah ne yapmış hocam söylede bilek” dedim

Yanına gidip neden burada olduğunu soracaktım fakat benimle göz göze geldiği anda hızlıca ayakkabılarını eline alıp sanki benden kaçıyormuşçasına caminin çıkışına doğru gitmeye başladı. Bende herkesin bana kızgın olduğunu bildiğim için Caferinde kızgın olduğunu düşünüp peşinden gitmedim ve namaz bitişi direk cami hocasının yanına gittim. “Hocam selamun aleykum” dedim. “Aleykum selam bilal aga” diye yanıtladı fakat hala yüzüme bakmıyordu. “Hocam sizle bir şey konuşmak istiyorum başıma gelenleri hiç sormayın neler geldi neler” dedim. Hoca yüzüme baktı buyur bilal aga anlat dinleyelim” dedi.

Vakkas bana baktı ve dedi. “Baba fikreti kapıdan dışarı çıkartıp koşturalım, adamlarda fikreti vakkas sanar ve peşine takılır bizde o ara arka yoldan otluklara çıkarız, tarla yolundan ilçeye kadar yürürüz.” Aslında mantıklı bir fikirdi, fakat eğer dışardakiler silahlıysa fikrete zarar verebilirlerdi. Fikrete “fikret bunu yapabilecekmisin veya yaparmısın” dedim. “Yaparım baba size bir zarar gelmesin ben herşeyi yapmaya hazırım” dedi. Fikrete son kez baktım, Vakkasa baktım, hanıma baktım. Artık ailemiz ciddi şekilde dağılmıştı. Belkide ilk oğlumu kurban ediyordum. Fikreti öptüm “hadi oğlum” dedim. Dediğim anda fikret “aaaaaaaaa” diye bağırarak kapıdan çıkıp tarlalara doğru koşmaya başladı. Sesini duyan köpekler havlıyor, gece fikretin sesi kulaklarımızı çınlatıyordu. Evden birinin çıktığını gören 3 kişi bir anda fikretin peşinden koşmaya başladı. Plan doğru şekilde işliyordu. O anda bizde vakkasla beraber arka taraftan patika yola doğru koşmaya başladık.

Bir 10 dakikalık sessizliğin ardından fikret odaya geldi. “Vakkas abi , baba çıkabilirsiniz” dedi. O boşluktan çıktığım anda içime bir ferahlık, yüzüme bir soğukluk geldi. Sanki tekrardan nefes almışım gibi hissettim. Bu gece bu köyden kaçıp gitmeliydim, kimsenin haberi olmamalıydı. Gece saatlerinde, köpeklerin bile havlamadığı saatlerde vakkas ve ben yürüyerek ilçeye gidip, oradan minibüse binip iLe gidecektik. Fikreti yanıma çağırıp “oğlum bahçeden su almış gibi yap etrafı bi kolaçan et birileri varmı ne olur ne olmaz” diye. Fikret “tamam baba” deyip evden çıktı. Bizde kendimize küçük bir valiz ayarladık, şehir dışında yaşayan akrabaların yanına veya yakınına gidecektik, plan buydu. 2 dakika sonra fikret geldi. “Baba” dedi. “Dışarısı bayağı sarsıntılı, evin yakınlarında 3 tanımadığım kişi var” dedi. Hemen yaşlı kadının söyledikleri aklıma geldi, Vakkasın peşinde 3 kişi vardı, acaba bu 3 kişi bunlarmıydı, düşünüyordum. Nitekim bir plan yapıp onları atlatmak gerekirdi ama nasıl yapacaktım.

Yaşlı kadın ve Vakkas daha sonra gözlerini birbirinden ayırdı ve yaşlı kadın “bana bak bilal ağa sizin üzerinizde büyü falan yok, bereketsizlik Allahın hikmeti, yaşadıklarınız Allahın yazgısı ve duvara yağ sürme işi sizi korkutmak için yapılan bir hareket. Sana söylüyorum vakkasın peşinde 3 kanlısı var, 3 kişi vakkası tırım tırım arıyor ne yap ne et vakkası bu köyden kaçır, uzaklaştır” dedi. O an kilitlendim kaldım, vakkas suçluydu fakat büyü ile hiçbir alakamız yoktu ve bu köye boşuna gelmiştik. Büyü yapıldığını söyleyen kişi hoca idi, şaşırdım ve ne yapacağımı bilemez halde yaşlı kadına “Allah razı olsun” deyip o evden uzaklaştık. Aslında ben bir nevi rahatlamıştım en azından bilinmeyen, görünmeyen varlıklar yerine canlı, kanlı insanlarla uğraşacaktık. Vakkası buradan kaçırıp modern bir şehire zütürmeliydim, onu orada bırakıp geri dönmeliydim ve vakkasın öldüğüne dair haberleri köyde yaymalıydım, ama nasıl yapacaktım.

Beyler cidden entryleri bozmaya çalışan bir herif yüzünden çok sıkıldım. Allah rızası için bakın lütfen hikayelerin arasına girmeyin. Bakın ben size karşı daima saygılı davrandım. Sizdende aynı naifliği bekliyorum. Hikayemi yazıyorum, ızdırapmı çekiyorum inan ki bilmiyorum.

O günü akşam zorlada olsa, yolumuzu kaybederekte olsa bir şekilde eve döndük. Bizi gören eşim ve çocuğum “hiçbir şey konuşmadı belli ki onlara çoktan haber uçmuştu, fikret ve eşim vakkasa bakarak surat ekşiltiyorlardı fakat olayları daha tam olarak bilmiyorlardı. Tüm aileyi karşıma aldım ve bugün yaşadıklarımızı, kadının her dediğini tek tek söyledim herkes şaşkınlık içerisinde beni dinliyordu. Ev ahalisi düşünme yetisini kaybetmişti. Sadece ben konuşuyordum ve ne yapacağımızı ben söylüyordum. Sözlerime cesaretli şekilde ekledim. “vakkas yanlış yapabilir fakat vakkas benim evladım ben vakkası yem edemem, onların eline veremem ne yapıp ne edip vakkası buradan kaçıracağım ve öldü diye köye yayacağım” dedim. Bunları dediğim sırada evin kapısı şiddetli şekilde çalmaya başladı. Kapının önünden büyük bir topluluk uğultusu sesi geliyordu, biraz telaşlandım yavaşça kapıya doğru yaklaştım.

“Noluyor lan hayt, huyt” tarzıyla etrafıma bakınca elimde gördüğüm şey beni çok ürpetti simyah bir yılan kocaman yavaş yavaş elime doğru sarılıyor. Sağa sola vurucam, vuracak yer yok. Direk sol elimle kolumda ki yılanın kafasını tuttum, boyun kısmından sıkmaya başladım. Tuttuğum anda yılan kendini kolumdan aşağıya doğru saldı ve ben yılanı tutup çevirmeye başladım, 3 tur,4 tur çevirdikten sonra sert şekilde yere vurdum ve yılan yerde hareketsiz kalmıştı. Bu olaydan sonra biraz korktum ve yılanı orada bırakıp direk tekrardan evime doğru yola çıktım. Ama kalbim “güm güm güm” atıyor, ölecekmişim gibi hissettim. Her geçtiğim yolda köpekler bana doğru bakıp “huaavvvğğğ” diye sinirli şekilde havlıyor. Nihayet evimin önüne geldim fakat tüm gaz lambaları kapalıydı. Camdan belli oluyordu.

Ömer efendi sesli şekilde bağırdı “Bak fiko kapıyı açmassanız kıracağız içeri girip babanı, vakkası alıp gideceğiz dahada size göstermeyeceğiz” dedi. Fikret yaşı küçük olması nedeniyle biraz korkmuştu, sanki kapıyı açma eğiliminde gibi sessiz kalmıştı. Vakkas “baba gel çıkalım gidelim gözünü seveyim anama, kardeşime zarar gelmesin” dedi. Vakkasın çaresizliğine bakıyordum, kendi çaresizliğime bakıyordum. “Ulan vakkas çıkarsak 4ümüzüde öldürürler bırak kapıyı kırsınlar zaten bizi bulamayacaklar” dedim. Dediğim anda kapı “çaatt” sesiyle kırıldı. O sırada hanımın ağlayış sesini duydum, fikretin “durun lan şerefsizler” sesini duyuyordum fakat hiç biri fikrete ve eşime bir şey yapamazdı fikret yaman çocuktu, koruyup kollardı. Yaklaşık bir 15-20 saniye sonra evimde farklı adamların seslerini duyuyordum. Ulan koskoca ağayım, bir oğlum yüzünden ne hallere düşmüştüm. Her deliği tek tek arıyorlardı hissediyordum. En sonunda bizim saklandığımız odaya ömer efendi geldi, bir o kadar sinsi bir o kadar kurnaz olan ömer efendi odada saklanacak her yere bakıyordu, bizi bulması an meselesiydi.

içimde bir his vardı ve benim eve patika yoldan gitmem gerektiğini oranın daha güzel olduğunu beynime kazır gibiydi. Fakat biliyordum şuan yürüyen beden ben değildim ve kararlarımı ben vermiyordum. Zorda olsa evin yolundan şaşmadım eve gittiğim anda Vakkas ve Fikreti uyandırdım. iki oğlumuda aldım karşıma sözlerime devam ettim. “Evladım bakın eğer aranızda biri birşeylere bulaştıysa ve korktuğu için söylemiyorsa asla hakkımı helal etmeyeceğim. Ben hocayla konuştum, bizim ailemize büyü yapıldığını söyledi. Siz elinizi vicdanınıza koyun, düşmanınız olmadığına kimseye bir yanlış yapmadığınıza yemin edin.” Dedim. Fikret elini kalbine koydu “babam ben Allahtan korkarım senin yüzünü kızartacak hiçbir şey yapmadım” dedi. Fakat Vakkasa elini kalbine koymakta tereddüt etmişti daha sonradan elini kalbine koydu ve Fikretin dediklerinin aynılarını söyledi. Vakkasın yüzü epey kızarmıştı, bir şey olmuştu ama hayırdır inşallah deyip bekliyordum. Bugün hocayla konuşmaya gidecektim ve yanıma Vakkasıda zütürecektim.

Etrafa biraz göz gezdirmeye başladık. 4-5 dakika boş yürüyüşün ardından tarif edilen evin tam dibine geldik. Biraz geç farketsekte Vakkas bana bakıp “baba burası” dedi. Çok heyecanlı ve umutlu söylemişti. Yol boyunca hiç konuşmayan vakkas sanki herşeyi unutmuştu ve dillenmişti. Öyle bir izlenim verdi. Vakkastan bahsedeyim biraz size. Deli dolu bir çocuktur, gözlüklü, biraz uzun boylu, o zamanlar saçları hafiften dökülüyordu. Neyse devam edeyim. Eve vardık, gecekondunun dış kapısını açtığım anda “tırrank” diye bir ses çıktı ve o ses sanki kulağımın en dibine kadar işledi. O sesten sonra yavaşça bahçeye girdik, bahçeye girdiğimiz anda kapı açıldı ve bir yaşlı teyze bizim gözlerimize baktı. 10 saniyelik bir bakış sonrası “Aleyküm selam” dedi. Ben henüz selam vermemiştim fakat bana bakıp selam almıştı. Yaşlı kadın sözlerine devam etti. “Hocamın selamı için Allah razı olsun. Vakkas sen bahçede bekle, Bilal aga sen benimle içeri gel” dedi.

Kapının önünde tahmin ettiğim gibi köy ahalisinin çakır gençleri vardı ama nasıl kızgınlar, nasıl sinirliler onlarada haber uçmuş vakkas için gelmişler. Hemen vakkasla beraber evimizin içerisinde bir odada, minderlerin arkasında küçük bir boşluk vardı, oraya sığındık. Eşime ve fikrete tembih ettim, “kapıyı açmayacaksınız bilal aga ve vakkas ile gitti diyeceksiniz “diye. Hemen vakkası alıp boşluğa girdim, sesli şekildede söyleniyorum “bak vakkas yaptığını gördünmü şerefsiz seni” gibisinden. Neyse bir şekilde o boşluğa sığdık. Kapının dışındaki sesleri zorda olsa duyuyoruz.
Kapı yumruklanarak çalınıyor.
Önce fikret “buyur agam kimsin” diye seslendi. Ardından dışarıdan sert bir ses geldi. “Ben ömer efendi bilal ağayla konuşmaya geldim.”
Ömer efendi denilen kişi karşı köyde sözü geçen gençlik yıllarını mapusta geçirmiş bir kişiydi. Fikret sert bir sesle “babam ve vakkas abim evde değildir, ilçeye gitti” diye devam etti. O sırada dışardan Ömer efendinin gaz verişlerini bile duyuyordum. Ömer efendi sinsi şekilde arkasında ki 10-15 kişiye gaz veriyordu. “Yalan söylüyor, evde saklanıyor” tarzı birşeyler söylüyordu.

Fikretin “aaaaaaa” seslerini duyuyoruz ve vakkasla beraber ayaklarımız zütümüze değinceye dek koşuyoruz. Artık nefes nefese kalmıştım, vakkas hala koşabliyordu. Ağaydım fakat ağalıktan hiçbir eserim yoktu. Yaklaşık 5-6 dakika aralıksız koştuktan sonra derin bir silah sesi duydum ve ardına fikretin bağırışları kesildi. Silah sesinin ardından sadece arkama baktım, kapkaranlık bir köy görüyordum. O köye 1 kurbanımı vermiştim, 1 canımı o köye vermiştim. Eğer tahmin ettiğim şey olduysa Fikreti durdurmak için vurmuşlardı. Sonradan öğrendim, “vuran kişiler vakkası öldürdük zannedip 3 gün vakkası öldürdük diye ortada gezmişler.” Fikret artık varmıydı, yokmuydu bilmiyordum. Fakat boşluğa doğru vakkasla beraber koşuyorduk. Nihayetinde otluklardan yola inmeyi başardık. Artık her yere sessizlik hakimdi.

Beyler artık sıkıldım bu hikayeyide yarım bırakmayacağım. Normalde bu hikaye yarın sabaha bitecekti ve gececi tayfa ile beraber sabaha kadar yazacaktım. Fakat nasip değilmiş. Şuan ciddi şekilde küfür ediyorlar ve hikayeyi bozuyorlar, ağlama noktasına geldim.
FiNAL
“Olayların sonunda Bilal aga ve Vakkas, Gaziantepe gidiyor. Orada kalamaya başlıyor. Gaziantepte 1 defa 3 kişiyle karşılaşıyorlar fakat bir şekilde onları atlatıyorlar. Daha sonra köye dönme kararı alıyorlar fakat döndüklerinde evlerini yıkık buluyorlar. Hanımıda vefat etmiş. Daha sonra baba-oğul hayatları devam ediyorlar. Vakkas sonunda öldürülüyor. Bilal aga yerini yurdunu terk edip Çanakkaleye yerleşiyor.”

Beyler ben hiçbir hikayemi kopyala-yapıştır mantığıyla yapmadım. istediğiniz yerden araştırabilirsiniz. Hepsini belirli insanların ağızlarından dinleyip Word formatında part-part yazıyorum, yazdığım an inciye atıp mesajlarımı okuyorum, yanıt veriyorum, tekrardan partları yazmaya devam ediyorum. Artık uzun bir süre hikaye yazmayacağım. Hakkınızı helal edin. Benim size hakkım helal olsun. Amacım prim değil, sizlere güzel anlar katabilmekti. Hoşçakalın.

DEVAM BEYLER..

Beni feresin özentisi olarak gösterenler var. Arkadaşlar feres ile tanışıyorum ve onu tanıyorum. Feres incinin gelmiş, geçmiş en iyi yazarıdır ve dahası yaş olarak, yaşanmışlık olarak benden kat ve kat büyük. hikayecipanpa998 ve feres dışında iyi bir yazar bu sözlüğe gelmedi. Ben dahil bu iki yazardan iyi değilim hatta yanlarından bile geçemem. Saygılar.

Daha sonra ayağımızdaki ipleri belimden çıkardığım ufak bıçağımla kestik Varmı okuyan devammı panpalar? Çok seri yazarım...

Okuyan var

Ana goddikleyen hakli amk suku verin huur cocuklugu yapmayin amk o kadar rez diyonuz bi suku vermiyonuz

huur çocuğu vakkas senin zevkine fiko öldü mutlumusun oçe