kalksan nefes alamıyorsun yatsan uyku haram

lan olum son yazdığın aynı ben la. ikimiz de aynı derece malmışız kardeşim bravo.

@5

bunca yaşadığımız mutsuzluktan, tartışmalardan,hatalardan sonra hala sana gelmek istediğimi, seni aynı sevdiğimi mi düşünüyorsun ? hep gelmek isterdim sana. irili ufaklı her ayrılığımızda, küskünlüğümüzde. bu kez istemiyorum. bu kez seni unutmak istiyorum. sana dair her şeyden kaçıyorum. tüm anılarını kutulayıp kaldırıyorum. sensiz daha mutluyum. öyle olacak, biliyorum. bu kez kararlıyım. hiç böylesine kararlı olduğumu sen de görmedin. bitti. kabullen sen de. her birliktelik başladığı gibi bitebilir. biz başladık ve bittik. daha fazla arama beni, yazma.

tek bir kez olsun bakmıyor mutlu, neşeli,birlikte vakitlerimize. hep üzgün hep yorgun anlar zihninde. hep bizden olmaz,ben mutsuz olacağım düşüncesi. allah şahit ya ömrümü verirdim. hala da veririm,ona yanıyorum. ne gurur ne onur ne erkeklik kaldı. kendine ihanet etmesi, kişiliğini ezmesi ne büyük kayıpmış insanın.

bunca şeye rağmen en büyük acı ise vicdan azabı. ayrılığa senin sebep olduğun fikrinin katılığı. istenileni senin veremeyişin. bir hatan ile sonlanması birlikteliğin. düzeltebileceğini bilmen ama asla kabul görmemen. yaptığın onca iyiliğe, fedakarlığa rağmen senin bile külliyen kabullenmen kendin yüzünden en büyük acıları çekiyor olduğun düşüncesi. sana, bilinçaltına onun tarafından zerk edilen ve bir süre sonra seni de esir alan bu düşünceler. ne yani bunca acıya, böylesine ölüm arzusunun sebebine kapı açan kendim miyim ? al canımı allah'ım..

insana en çok koyan da " seni eskisi gibi sevmiyorum, benim kararım kesin ve daha fazla zorlama olur"

Bir günü ayrı geçirmezsin, gözünden sakınırsın, hala da toz konduramazsın terkedilen olsan bile. Saat sabaha karşı 4-5 bi telefon gelir, ev de elektrikler gitti korkuyorum gelir misin diye, üşenmeyi bırak bana ihtiyacı var diye mutlu olarak gidersin. Her ay hasta olur bir dakika başından ayrılmazsın, gözünü üstünden ayırmazsın, her gün üşenmeden o okuldan geliyor benim işim yok diye yemek hazırlarsın ama her gün. Sonunda ne olur biliyor musun? Beni bir gün dışarıda yemeğe zütürmedin, beni bir gün Reina'ya zütürmedin, eğlendirmedin beni olur.

Kızlar böyledir. Evet genel konuşuyorum böyledir. insan 24 yaşında, ilk sevgilisinden terkedilince öyle güzel anlıyor ki.

kötü olduğunu söyler geçip karşına. aslında iyi olmadığını.. ben öyle göremiyorum dersin. canım çıkıyor dersin. görünenin bir de arka yüzü var der. e o halde dersin ? neden ? madem olan bu değil. neden dünya ile güneş kadar uzağız. neden yazlarım kış oldu artık ısıtmıyorsun beni ? nasıl olur..
tükettik. bitti. bir daha olacağına dair umut taşıma içinde,der sonra. daha kaç kere öleceğim ?

nasıl kabullenilir ? nasıl el telefona gitmez, göz ondan uzak durmaya çalışır ? nasıl olur da sen ona gitmeye çalıştıkça, karşısına çıktıkça, sesini duymak için telefona sarılınca her şey daha kötüye gider de sarpa sarar. verdiği karar kuvvetlenir, karşında daha dik durur. oğlum allah aşkına biri çıksın desin bana insan ecel beklemeden gitme arzusundan nasıl kurtulur ?

mezarını gibeyim onun.

allah aşkına bu nasıl bir acıdır bu nasıl bir gam, kederdir. ömrüm dediğin, tüm benliğini uğruna fedai ettiğin sana bir milyar yıl kadar uzak olmuş. sana ihtiyacım var yoksa bir bardak su bir derin nefes dışında bir hayat süremiyorum, ölüm telaşı yaşıyorum derken en ufak bir taviz vermeden hayatında artık öyle birisinin bulunmayacağını işitmek nasıl bir vurgundur. özlemleri, hayalleri,sevdası olduğunu bilirken, hatta kendisinden duymuşken, tüm bunlara rağmen senden vazgeçilmesi ve unutulmak istenmen nasıl bir bozgundur. senli günleri yad ederek saatlerce yağmurun altında adımlayarak yorgan döşek yataklara düşen insan, nasıl olur da üç gün sonra tüm filmin bittiğini ve asla bir daha o beyaz perdeye yansıtılmayacağını söyler.

tükendim artık.