kalbim cok acıyor beyler

birbirimizi cok severken ayrıldık. başka şehirdeydi benim için buralara geldi ankara yı kazandı ben onun için askere gitmedim tekrar okumaya karar verdim onunla aynı şeyleri paylaşabilelim diye onun için gece klubü kumar içki işlerimi bıraktım mütevazı bi yerde hem calıştım hem okudum sevgimiz için karşılıklı fedakarlıklar yapıp bütün engelleri aştık.
bunca şeyden sonra benden ayrıldı durduk yerde geçen gece yıkıldım resmen beşevlerden esat a yürüyerek gittim nası yürüdüm bende anlamadım ayakta duracak halim yoktu dermanım kalmadı duvarlara yaslana yaslana yürüdüm. anlamadım ben onu bebeğim gibi sevip korurken herşeyimi ona adamışken maddi manevi hiç bi desteğimi esirgemedim. ankaraya gelmeden önce manisaya gidiyordum yanına o kadar yol cekiyordum akşam 7 de gideceğim derdi demezdim ki ben ankaralardan gelmişim ta benim için biraz daha dur demezdim ailesine karşı güvenini kaybetmesin diye hep onu düşündüm özledim bi sürü strese katlandım kaç zaman sabrettim bu mu yani bunların karşılığı binler?
ama ben inanıyorum ki bana dönecek en son gece sarıldığımda kalbi başka atıyordu hissettim.. gözleri parlıyordu gözlerinin içi gidiyordu onu son bi kez öptüğümde içi gidiyordu hissettim bunları ..
bu acıyı yaşayan bilen arkadaşlar yok mu bunun tesellisi söyleyin.
hayatta ki her güzel şey bitmek zorunda mı?

ayrıca geri bana dönerse birlikte olursak tekrar hepinize baklava ısmarlıcam lan

gibseler okumam geber bin