Hepimiz acılar içindeydik. Selim artık kendini kaybetmiş durumdaydı, Funda deseniz içi yanıyor. En soğuk kanlı ben duruyordum aralarında. Artık o kadar acının üzerine ne kadar soğuk kanlı kalınabilirse.

Cemil abi hala ortalarda görünmüyordu, düşünüyorum da gerçekten gelmedi mi o buraya?

Selim'i ayağa kaldırıp bir hemşireden yardım istiyoruz. Bir oyada zütürüp sakinleşmesini ve uyumasını sağlayacak ilaçlar veriyorlar. Funda, canımın içi, biraz daha sakinleşti, sürekli bana sarılıyor. Biliyor çünkü ölümün acısını, kaybetme korkusunu...

Alıp zütürdüler canımızdan bir parçayı bizden, soğuk, karanlık bir odaya...

Polis geldi, olayla alakalı soruşturma açılmış normal olarak. Hepimizin ifadesini almak istediler ama Selim çoktan ilaçların etkisi altına girmişti. Funda ve ben bildiğimiz ve yaşanan her şeyi anlattık. Aslında sadece yaşanan şeyleri anlattık çünkü olayın neden yaşandığı hakkında kimsenin en ufak bir fikri yoktu. Cemil abi hariç...

Onu düğün salonundan beri görmediğimizi belirttik polislere. Orada bir inceleme ekibi olduğunu, kamera kayıtlarından tutun orada bulunan herkesten bilgiler toplandığını iletti bize. En kısa sürede yakalanmasını istiyorduk bizi koparan insan artığının.

Yorulduk, ayakta durmak ızdırap geliyor. Funda lavaboya gidiyor yüzünü yıkayıp kendine gelmek için, ben Selim'in yanına oturup saçlarını okşuyorum kardeşimin. Üzülme kardeşim, diyemiyorum. Ağla kardeşim, günlerce hatta aylarca ağla. Ağla ki dışına atabilesin acılarını, içinde biriktirme yeter ki. Geçecek kardeşim, her şey geçecek diyemiyorum çünkü geçmeyecek. Sönmeyen asla yüreğinin yangını kardeşim. Yıllar geçse, evlensen, yaşlansan bile her zaman aklında olacak. Bembeyaz yüzünü asla silip atamayacaksın gözlerinin önünden. Her şeyi silip atmak isterdim aklından ama yapamam ki kardeşim. Bu da senin kaderinmiş, senin sınavın, büyük acın... Uyu şimdi kardeşim, uyu ki farkında olma şu zamanın. Uyu ki sadece güzel günlerinizi göresin rüyalarında. Ah be kardeşim, reva mı bu senin yaşadığın...

Funda Cemil abiyi soruyor, Selim'in yanından ayrılıp telefona sarılıyorum, ulaşılamıyor. Haber verip hemen cafeye fırlıyorum, bulamıyorum. Yok oldu adeta tek dayanağımız.

Tekrar hastanedeyim, Funda, gözümün nuru uyumuş kalmış Selim'in baş ucunda. Uyandırıp hadi eve bırakayım seni diyorum istemiyor.

-En azından hızlıca gidelim üzerimizi değiştirelim. Selim daha uyanmaz, görmesin bizi böyle gözlerini açtığında. Zaten biliyor her şeyi ama gelinlik damatlık daha kötü eder onu. Normal bir şeyler giyinip gelelim.

ikna oldu Funda ben böyle söyleyince. Hemen alelacele eve gittik, çıkardık kara gün kıyafetlerimizi fırlattık bir kenara. Bir şeyler yemek içmek kimsenin aklının ucundan geçmiyor zaten.

+Ne kadar korktuğumu anlıyor musun şimdi? Ne kadar üzüldüğümü...
-Hepimiz üzgünüz o nasıl laf öyle Funda?
+Hasta yatağında sen yatarken...
-...
+Yalvarırım bırakma beni böyle bir durumla baş başa. Şimdi sen varsın, buna rağmen zor dayanıyorum Seda'nın gidişine. Sensiz hiç dayanamam ben Can...
-Konuşma böyle, biliyorsun her zaman yanında olacağımı. Aklına dahi gelmesin bensiz bir gün. Tamam mı?

Haklı kız. iyi bile dayandı bunca şeye. Yıllarca acılar içinde yaşa sonra sevdiğin insan ölümle burun buruna gelsin aylarca. Sonra tem her şey düzeldi yaralar sarıldı de, canından bir parça kopsun. Buraya gelmemiş olsam, bu kız bu kadar üzülmeyecekti. Buraya gelmemiş olsam, Seda ölmeyecekti. Bela mıyım yoksa azrail mi?

insanlığa dair umutlarımız da neşemiz ile beraber gitti Seda'nın peşinden...

Artık kimse daha fazla yakamaz canımızı, tekrar bizden birine bir şey olmadığı sürece. Daha güçlü, daha sıkı bağlanmalıyız hayata ve birbirimize. Biz hala biziz, eksildik ama yeniden onarabiliriz kırıklarımızı. Eskisi gibi olmaz asla ama yine de ayakta kalabiliriz. Hala bir aileyiz. Hala en sevdiklerimizle beraberiz. Birimiz ölmüş, birimiz kayıp olsak da...

Hava aydınlanıyor...

Güneş ilk defa bu kadar karanlık doğuyor. Işığını kaybetmiş gibi sanki...

Uyan kardeşim, ailesi geldi Seda'nın...

Nasıl bakabilirim yüzlerine onların ben şimdi? Gecenin bir yarısı arayıp kızınız öldü derken ciğerim dağlandı, şimdi nasıl gidip karşılarında benim düğünümde vurdular kızınızı diyebilirim söyler misiniz? Siz olsanız, kendinizi benim yerime koysanız yerin dibine girmek istemez miydiniz?

Yürekleri dağlıyor annesinin ağlayışları, Funda destek olmaya çalışıyor. Babası bahçede sessiz sessiz bir köşede sigarasını içiyor, kızını kaybetti kolay değil. Baba bu, dağ gibidir, içi erise de dışı güçlü görünmek zorundadır, çökemez, bırakamaz kendini boşluklara. Görüyorum, gözlerinden akıyor yaşlar, kimseye göstermeden siliyor hemen. Sigarasına damlıyor bazen de göz yaşları, tekrar bir nefes alıyor dumanından. Gözleri beni görüyor, "Gel" diyor el işaretiyle. Korkuyorum, utanıyorum. Görmeseydin beni be, demeseydin keşke gel diye. Ayaklarım geri gitmek istiyor be adam, bakamam ki senin yüzüne... Elleri nasırlı, yüzü kırışmış artık kederden. Neler yaşadın şimdiye kadar Allah bilir. Bir de biz dert ekledik şimdi yüreğine. Dayanabilecek misin peki evlat acısına? Hala dağ gibi sapasağlam ayakta kalabilecek misin söyle bana...

+Sıkma canını.
-...
+Çekinme oğul, üzülme. Dert etme kendine. Alın yazısı bu, o ister, olur... Karşı koymak, ağlamak, sızlamak onun kararına saygısızlık değil de nedir? Toparlan hadi, al karını da gidin evinize. Dinlenin, uyuyun biraz. Seda sizi böyle göre üzülmez miydi? Üzme kızımı oğul.

Neden öyle dedin ki şimdi. Neden koparıp attın ciğerimi ateşlere. Öldürdün beni be adam, olduğum yerde öldürdün beni...

-Funda...
+Efendim.
-Hadi gidelim, yoruldun sen de, dinlen biraz.
+Ama Seda?
-Üzme Seda'yı Funda'm. Beni de daha fazla öldürme, hadi gidelim.

Gözlerimde ki mahçup ölümü anlamış olacak ki, ısrar etmedi kalmak için daha fazla. Selim'e bakındık haber vermek için, bulamadık. Buralardadır deyip, kısa sürede geleceğimizi söyleyip çıktık hastaneden.

Hiç sevdiğiniz birini kaybettiğiniz oldu mu?

Anneniz, babanız, kardeşiniz yada sevgiliniz. Köpeğiniz de olabilir bu, yanınızdan ayırmadığınız büyük anısı olsan ufacık bir eşya da. Hepsinin hissettirdiği şey aynıdır dimi?

"ACI"

Sadece dozu farklıdır bu duygunun. Azı çoğu yoktur acının ama insan üzerinde bıraktığı etkidir onu farklı kılan. Ağladınız dimi onların arkalarından? Yalvardınız mesela Allah'a, neden aldın onu benden diye. Geri dönmeyeceğini bile bile her yolu denediniz dimi gecelerce. içinizde yanıp duran ama sizi öldürmeyen ateşi hissettiniz dimi?

Cehennemi yaşıyoruz. Cehennemde yanıyoruz. Alevler içerisinde dünya...

Fazla zaman geçmeden tekrar hastaneye gittik, cansız bedenini uğurlamamız gerekiyor prensesimin, melekler diyarına. Annesi bir gecede çökmüş adeta, babasının dizleri titriyor ayakta dururken. Memleketi Bursa'ya zütüreceklermiş beraberlerinde. Orada gerçekleşecek dedi defin işleri. Demek güzelliğin buradan geliyordu be prenses, Bursadan... Cennet bahçeleriyle dolu şehirde biz nasıl bırakacaktık topraklar altında? Demezler miydi bize, yazık değil mi bu kıza? Derler ya, öyle bir derler ki tokat gibi çarpar suratımıza hemde.

Selim geliyor koridorun diğer ucundan, elinde demet demet kır çiçekleri...

+Çok severdi Seda...

Severdi tabi. Bahar koksun her yer der, doldururdu cafenin her yerini kır çiçekleri ile. Renk renk, minik minik çiçekler... Hiç üşenmez, her sabah sularını verir, biz etrafı hazırlarken onlarda sohbet ederdi. Çok severdi Seda kır çiçeklerini, saçlarına taç yaptığı zamanlarda...

-Gidelim mi kardeşim?
+Nereye?
-Seda'yı zütürüyor annesi babası, Bursa'ya, memleketlerine.
+Göremem ki ben onu o zaman bir daha... Çiçeklerini veremem ki ama bir daha. Uzak kalırım be Can, zütürmesinler nolur. Kalsın burada sevdiğim. zütürmesinler Can nolur...
-Sen ne zaman istersen ben seni ona zütürürüm. Söz. Erkek adam sözü lan.
+Söz mü? zütürürsün dimi, gideriz beraber onu görmeye...
-insan özlemez mi kardeşini lan hiç, gideriz tabi. Ne zaman sana yalan söyledim ben? Ne zaman kandırdım oğlum seni?
+Hiç kardeşim. Hiç kandırmadın beni. Gidelim o zaman, çiçeklerini de yolda veririm melek yüzlüme.
-Gidelim kardeşim...

Teslim aldık Seda'nın bedenini hastaneden, önde ailesi, ortada cenaze aracı, peşlerinde biz. Uğurlamaya gidiyoruz canımızdan bir parçayı...