Geçen hafta arkadaş aradı kahvaltıya davet etti yok filan deyince ben ısmarlyorum diye ısrar edince kıramadım. Bir öğretmen evine zütür dü beni, standart açık büfe kahvaltıydı "iyi fazla girmez hesap" diye seviniyordum. Kahvaltı yaparken sürekli düşünüyorum parayı nereye ödeyeceğiz diye sonra gibtir et arkadaş ödeyecek diye hiç takılmadım o konuya bir güzel yemeğimizi yedikten sonra hiç bir şey olmamış gibi çıkıp gittik. Ben "Lan parayı niye ödemedin? Ne oluyor aq" daha lafımı biteremeden kendimizi dışar da bulduk. bin hiç bir şey olmamış gibi ağzına sigarasını koyarak "iyi yedik be" demesi üzerine ben daha fazla çıldırıyorum. Daha sonra anlatmaya başladı. Kendini orada kaldığını mutfakta çalışanlara o kadar inandır mış ki kimse şüphelenmiyor bile. Bu şerefsiz yaparsa ben her türlü yaparım aq diye düşündüm "Ben de geliyorum bundan sonra" dedim. işaret parmağını hava ya kaldırarak "Yalnız saat sekiz den sonra kahvaltı ya personeller geliyor. Resepsiyondaki karı davayı çakar sekiz olmadan toz olmamız lazım."
Tamam aq diye anlaştık. A ha şimdi 1 hafta dır beleşe bir güzel kahvaltımızı yapıp gibtir olup gidiyoruz. Hatta kendimi o kadar alıştırdımki. Bu sabah teyze ye "Valla teyze 1 haftadır hep aynı kahvaltı gına geldi be" diye şakasına takılıyorum bile ah garibim teyzem "Tamam yavrum yarın börek yaparım size" demesi bitirdi beni. Senin o börek yapan ellerin öperim ben. Şaka maka bizim mevzuyu çakarlarsa harbiden giberler bizi.