Sene 21 Mart 2011.
Hayattan sıkılmış önüne her gün bir engel çıkan binin tekiyim. Kafamın içindeki bardağa yağmur damlaları dolmakta. Sabrım taşmak üzere, bunlar yetmezmiş gibi bir de burnum tıkanmış dıbına koyim nefes alamıyorum.

Küçüklükten beri gittiğimiz bir mekan vardı. Vadi derdik oraya. Karşıdaki nehiri görürdü. Rengarenk kuşlar vardı orada küçükken. Şimdiyse kasvet dolu...
Neyse biralarımı ve paketimi toprağın üstüne bıraktım, ben de bir taşın üzerine oturdum. Her günüm böyle zaten peki neden bu haldeyim öğrenmek isteyenler var mı?
Bu olayların başından anlatmaya başlayayım öyleyse

Tutmaz cugu

Geldi yine primci