kafama sikmak istiyorum ibretlik hikayem

@34 hala taşağındasın dimi olayın?

neyse eve gittim tabi kimse yok. geldim eve kendimi odaya kapadım. telefonları kapadım. babamlar işten dönmüşler olayı öğrenmişler. odanın kapısına dayandılar benimle konuşmak istiyorlar ben çıkmıyorum. bu arada olay gerçekleşirken görgü şahitleri varmış. dolayısıyla benimle alakası olmadığı anlaışıldığı için polisle hiç muhattap bile olmadım... o gün kafayı yediğim gün olarak kabul ediyorum. odamdaki koltuğa oturdum ve zamanın, saatin kaç olduğunu fark edemeyecek kadar uzun bir süre oturdum. ve ne yaptığımı, ne kadar gerizekalı bir insan olduğum üzerine uzunca düşündüm. o kadar uzun süre oturdum ki açlığı bırak sanırım altıma kaçırdığım bile oldu.

sonra artık ne ara uyuduysam sabah ezanıyla koltukta olduğum yerde kendime geldim. yıkandım falan. sabah saatlerinde çıktım önce fatihin evine gittim. mahalleliden cenaze işlerinden dolayı hastahanede olduklarını öğrendim. ama babası dükkandaymış. adamın yanına gittim. bi taraftan da korkmam gerekiyor adamın tepkisi ne olacak diye ama kendim artık kendimin umrunda değilim. gittim. adam çökmüş. gazeteciler falan fink atıyor. oturmuş onların sorunlarnı cevaplıyor. "fatih iyi bir çocuktu kimseyle sorunu yoktu, evden işe işten eve bir çocuktu falan" diye... bu arada onu öldüren iki çocuğun kimliği belirlenmiş kısa sürede yakalamışlar. çocuklar bir partinin gençlik koluyla alakalılarmış. olayın partiyle alakası olduğunu bile yzan gazetcilerr olduğu için tabii ki olay medya için sağlam ham madde haline gelmişti... neyse gittim başınız sağolsun dedim. sağol oğlum dedi bi sarıldı. ikinci balyozu o an yedim kafama. şimdi bile çok kötü oldum bunları yazarken.

@39 sana yemin ediyorum hepsi gerçek. çok daha kötüsü var. hala devam eden bir süreç.

@40 sen yat liseli panpam:)

aynı günün ikindi namazıyla fatihin cenazsi kaldırıldı. her tarafta ağlayanlar, kameralar falan... babasını gördüm bi an. fatih, ailesinin kendisine karşı duygusuzluğundan bahsederken bi ara babasını tanımlamıştı. "hiç bişeyi umursamaz, annesi öldü geçen ay demişti. o zaman bir damla mı gözyaşı dökmez arkadaş yauuu" diye bi lafı vardı. birden aklıma o geldi. babası ayakta zor duruyor, isyan ederek ağlamaya bağırmaya başlamıştı. o an cami avlusundan çıktım. bi arabanın altına atasım geldi kendimi. gebereyim dedim ya. ben bunu haketmiyorum, yaşamayı haketmiyordum artık dedim...

@48 fatih beni eve bıraktığı için o tinercilerle karşılaşmıştı. tek istediği konuşmak, destek görmekti. hayata tutunmaya çalışıyordu. bense kendime bile sahip olamayacak kadar sorumsuzdum. tak vardı da evin yolunu bulamayacak kadar içmiştim.

gittim eve gene odanın kapısını kapadım. babam zorla dayandı kapıya konuştu benle... bir ton ağladım karı gibi. babam beni teselli etti. "alın yazısı, allah'ın işi" vs teselli etti. annem zaten hem halime çok üzülmüş hem de aynı şeyin benim naşıma gelmiş olabilme ihtimaliyle kafayı yemiş bir halde onlarca sorular, onlarca yaptırım içeren emir cümleleri... "bi daha dışarı çıkmayacaksın o saatte... artık okula da gitmiyormuşsun amacın ne... bak çocuğa noldu amacın bu muydu". evet annem insan ilişkilerinde ve pgibolojide sınıfta kalmış bir insandır. neyse o günü de yine gibtiğimin koltuğunda boş boş oturarak ve fatihle bir önceki buluşmamızda çekildiğimiz fotoğrafa bakarak geçirdim. sabaha kendime geldiğimde kafamın sağ kısmında bir kısım(hani avuçlayıp saçını çekersin ya bir tutam) o kadar kısmın beyazlamış olduğunu farkettim.

ailem bunun neticesinde bir akraba aracılığıyla bir pgiboloğa gönderdi. 2 ay gittim. bu arada olay ilkbahar aylarında yaşanıyor. yani össye 2 ay kalmamış... okuldan sağolsun idare ettiler. zaten rapor da var kapı gibi. öyle böyle girdim bi şekilde sınava. normalde en gibko halimle boun yada odtü isteyen ben, o gibindirik halimle bile 2. sınıf özel bir üniversiteye(hadi kamuran üniversitesi diyelim:) onur bursuyla girdim.

@52 hayır panpa. bundan sonra şuanki halim oluyor. Kafayı sıyırıyorum.

bu süreç içerisinde, yaşadığım yer de pgibolojimi gibiyordu. ailesiyle karşılaşmaktan tırsiyordum hep. evin arkasındaki o yokuşa gidemez olmuştum. bu arada bir detayı unuttum söylemeyi. fatih 15 küsur yerinden bıçaklanınca ve elemanalr kaçınca kısa bir süre sonra yerden kalkmış. o bahsi geçen yokuşu 10 metre kadar yürümüş ve bir bakkalın kapısından içeri girip yardım istemeye çalışırken hakkı rahmetine kavuşmuş. anlayın adamın ne kadar güçlü olduğunu... etraftaki olaya şahit olan 2 çocuk ta şoktan dolayı birşey yapamamış mal mal onu izlemişler... yokuş boyu her yer fatihin kanı olmuş. işte sadece olaydan sonraki o yokuşu görmem bile kafayı yememe yetmişti zaten

@55 ulan bari ilk entryi okusaydın bunu söylemezdin zaten... illa kanıt istiyorsan kollarımı ve saçımın halini gönderirim istersen özelden.

edit: bi an sinirle yazdım. bir gib göndereceğim yok. ben burda ifşa etmeyin, ailesinin bile bilmediği şeyler var diyorum, daraldım bundan anlatıyorum diyorum. hala bi tak kanıt arayışı içinde olmalar. başkaları karıya zütürüyorum diye başlık açsın kanıt manıt aramadan şansınızı deniyorsunuz.

aileme sürekli baskı yaptım. burdan taşınalım kafayı yiyeceğim vs diye... ailemse o aralar bir kooparitifin bitmek üzere olduğu için(hakikaten biten kooparitfler var lan) birkaç ay daha beklememiz gerektiğini aksi takdirde güçlerinin yetmeyeceğini ifade ettiler. ben de o ara kamuran ünivesitesinden maddi burs alıyordum zütüm havalarda... dedim o zaman gibtir olup gidip ev tutacağım dedim. ailem ev ile okulun sadec 1 saat lik yol olduğu için böyle birşey yapmamam gerektiğini ifade etti. bense dayılandım(ergen mode on). okulun ilk günü okul dönüşü otobüste tanıştığım bir arkadaşla ev baktık. ev beğendik. hatta kapora verdik. (ergen taşağına bak be heyt be... ). eve gittim durumu anlattım tartıştık. o hafta evle uğraştık tesisat açtırmalar, mobilyalar falan. ben de iyice malım ki otobüste tanıştığım elemanla bu işlere kalkışıyorum 2 günde. ama allahtan adam on numara biri çıktı ve yurt dışında eğitimine devam edene kadar mükemmel bir ev arkadaşı hatta abilik yaptı bana.

@58 git klozete kafanı sok panpa. sifonu da çek benim için.

sonra evden en son gün çıkıyorum. bavullarımı topladım. evden çıkıcam. annem karşıma çıktı. bi ton bağırdı. "bu kapıdan bir daha çıkarsan geri dönemezsin" dedi. zira zor bir dönem atlattığım için hep yanımda olmak istiyor ve tipik anne pgibolojisiyle kendi başıma daha da kötü hale geleceğime inanıyordu. onu iplemeyince bir ton da beddua etti. evlatlıktan reddeceğine yemin bile etti... bense " bu kapı mı anne?" diyip evi terkettim.

@62 konuyla ilgili değillerdi çünkü panpa. ama merak etme birazdan ona da gelicem.

@65 panpa fatih i tinerciler öldürdü. adamlar gittiler olayı siyasi parti çatışmasına döktüler. meğer o çocuklar bilmemnenin gençlik kollarında takılıyormuş. sıkıntı tiplermiş. o gençlik kollarındaki adamlar da bunlara abilik yapıyormuş kötü yola düşmesinler diye sözde. çocuklar da o yüzden siyasi olarak mimlenmişler. halbuki fatihin bir mitinge katılmışlığı bile yoktur eminim. hiç o taraklarda bezi olmazdı. abartı buydu işte.

@66 panpa sana ilk başta askerde yaşadığım bir olayı anlatacaktım. sildim tek cümleyle deneyeceğim:
Askerde benimle çok uğraşıp başarılı olamayan bir puştun, benim yüzünden tekrar disiplin koğuşuna girmesini istediğim için yüzüme darp etmesini sağladım. Ve adamın benim yarım kadar olduğunu ve ciddi bi darp(kanıt) bırakana kadar 10 kere vurmasını(dudağımı patlattı) ve mahkemelik olmasını sağladım. Yani bazen gerçekten çok zorlayıcı olabiliyorum.

bu sırada babam hiçbirşey demeden salonda elindeki gazeteye bakarak tepki vermeden bekliyordu. o haline anlam verememiştim pek zaten... evden çıktım. ana caddeye yürürdüm taksi çeviricem taksi bulamıyorum falan. bi baktım babam evdeki eşortmanlarının üzerine paltosunu giymiş. terliklerle falan... arkamdan koştura koştura gelmiş. bavullardan birini aldı. yardım etmek için... baba gerek yok falan diyorum cevap yok. taksi çevirdi bavullarımı yüklememe yardım etti. cebime yaklaşık 200 lira sokuşturdu. hiçbir şey demeden sarıldı ve bana dönüp gülümsedi. "hadi yolun açık olsun" dedi. hayatımda hiçbir zaman o ana o kadar karışık duyguyu bir anda yaşamamışımdır belki de. gittim taksiye eve yerleşmeler falan. ilk haftalarda sadece 1-2 kere babamla telefonda görüştüm. derslerim var ayağı yapıyordum. gelemem evi düzenliyoruz falan. sonra gelirsin buraya baba bir ihtiyacım yok vs... sonra telefon oalyını da azalttım. 2 ay geçti. babam eve uğramam gerektiğini annemin gönlünü almam gerektiğini söylüyor ve baskı yapıyordu. kendi kafamı gibeyim ona da dayılandım ve tartıştım. sonuç 2 bayram boyunca ailemle telefonla bile görüşmedim. zira kamuran üniversitesi bana tak gibi para ödüyor ve hiç başka sıkıntım da yoktu ya... ama allah belamı verdi tabi...

evde kaldığım süre boyunca birkaç haftada yine kafayı yemeye başladım. üniversiteye de gitmiyordum evde oturup, marketten aldığım içkileri gece boyunca içip sabahları uyuyordum zira. birkaç hafta böyle gitti. dersler idare ediyordum zira üni mantığı birçok dersin sadece sıanvlarına girmeniz yeterliydi. ama bu uyku düzensizliği yada başka birşey benim kafada birşeyleri tetikledi. bazen gece odada otururken fatihin benimle konuştuğunu duyuyordum. bazen basit bi olay hakkında düşünüp monolog(yani içimden konuşurken) kendi sesim fatihin sesiymiş gibi algılıyordum. durumu düşünün amk.