kafama sikmak istiyorum ibretlik hikayem

Belki okurum

@93 sağolasın panpa. ben de onu umuyorum. en azından şimdilik.

@94 bitti panpa

@95 anlamadım panpa?

@101 allah senden de razı olsun panpa

@102 nolur gibtir git.

@107 eyvallah panpa.

(bkz: amlılarla iletişim 101 dersi için sınıflara)

eee bize ne dıbınakoyimcilere ve özet isteyenlere:
hala farkında değilseniz etrafınızdakilerin farkına varın. sizi sevenlerin, sahip olduklarınızın... hele ki 20 li yaşlara gelip eşşek kadar adam olduysanız ergenlik yapmayın. gerekirse zütünüzü paralayın da serseri olmayın. çünkü gerçekten öğrendiğim ve hayatım üzerine bahse girebileceğim tek şey:

siz başkasına bir kötülük yaptığınızı zannederken asıl gibişi kendinize ve kendinize yaptığınız sorumsuzluğu-kötülüğü ise bir başkasına mal olmaktadır.

arkadaşımın gerçek isminin, yerin ve benim önemim yok. lütfen ifşa etmeye çalışmayın. arayan yada hatırlayan bulabilir. ama en azından rahmetli arkadaşımın hatrına bununla uğraşmayın. elimden geldiğince hızlı yazdım. toplaşın diye beklemedim. amacım prim yapmak değildi. ama bir kişinin bile bu hayatta öğrendiğim şeyin farkına varmasını sağlayabildiysem ne mutlu bana. Bir de böyle yazıp da buraya dökünce içimden atmış gibi bi hale bürünüyorum. yada kendimi kandırıyorum. ne bileyim öyle bişey işte. iyi geceler sizlere. amin

@100 93. entryi senin gibiler için girdim. bari orayı okuma zahmetinde bulun.

neyse çok çalışmam gerekiyor. hele ki bu hafta 08-20 çalıştım her gün resmen... dün çok yorgun olduğum için normal saatten de erken çıktım. servisleri beklemeden metro'ya bindim. metro 1 durak gittikten sonra ters istikamette olduğumu farkettim. indim diğer taraftaki metroyu bekledim ve bindim. bu seferde aslında şimdi yanlış metroda olduğumu farkettim ve bir önceki istikamete binmek için tekrar indim. tabi bunlar olurken fatih benimle dalga geçiyordu kahkaha atarak kafamın içinde... yine başlıyorum dıbınakoyim. herşeyi tam yoluna koymuşken yine başlıyorum... içime attıklarım hep tekrardan canlanıyor bir şekilde. sanırım çok çalışınca oluyor. bilmiyorum. ama bu sefer hiçbir şekilde olmasını istemiyorum. her şeyi tam yerine koymaya başlamışken tekrar olmasını istemiyorum amk.

yaklaşık bir aydır da çalışıyorum orda. çok rahat bir ortamda, yüksek bir maaş ve geniş imkanlar sağlandı.(muhabbeti tak edecekler için söyleyeyim iş hesap rapor işi. başka yere çekmeyin). askerden kısa bir süre sonra bu kadar süper bi iş bulabildiğime kendim bile inanamıyorum hala...

@65 panpa fatih i tinerciler öldürdü. adamlar gittiler olayı siyasi parti çatışmasına döktüler. meğer o çocuklar bilmemnenin gençlik kollarında takılıyormuş. sıkıntı tiplermiş. o gençlik kollarındaki adamlar da bunlara abilik yapıyormuş kötü yola düşmesinler diye sözde. çocuklar da o yüzden siyasi olarak mimlenmişler. halbuki fatihin bir mitinge katılmışlığı bile yoktur eminim. hiç o taraklarda bezi olmazdı. abartı buydu işte.

@62 konuyla ilgili değillerdi çünkü panpa. ama merak etme birazdan ona da gelicem.

aileme sürekli baskı yaptım. burdan taşınalım kafayı yiyeceğim vs diye... ailemse o aralar bir kooparitifin bitmek üzere olduğu için(hakikaten biten kooparitfler var lan) birkaç ay daha beklememiz gerektiğini aksi takdirde güçlerinin yetmeyeceğini ifade ettiler. ben de o ara kamuran ünivesitesinden maddi burs alıyordum zütüm havalarda... dedim o zaman gibtir olup gidip ev tutacağım dedim. ailem ev ile okulun sadec 1 saat lik yol olduğu için böyle birşey yapmamam gerektiğini ifade etti. bense dayılandım(ergen mode on). okulun ilk günü okul dönüşü otobüste tanıştığım bir arkadaşla ev baktık. ev beğendik. hatta kapora verdik. (ergen taşağına bak be heyt be... ). eve gittim durumu anlattım tartıştık. o hafta evle uğraştık tesisat açtırmalar, mobilyalar falan. ben de iyice malım ki otobüste tanıştığım elemanla bu işlere kalkışıyorum 2 günde. ama allahtan adam on numara biri çıktı ve yurt dışında eğitimine devam edene kadar mükemmel bir ev arkadaşı hatta abilik yaptı bana.

gittim eve gene odanın kapısını kapadım. babam zorla dayandı kapıya konuştu benle... bir ton ağladım karı gibi. babam beni teselli etti. "alın yazısı, allah'ın işi" vs teselli etti. annem zaten hem halime çok üzülmüş hem de aynı şeyin benim naşıma gelmiş olabilme ihtimaliyle kafayı yemiş bir halde onlarca sorular, onlarca yaptırım içeren emir cümleleri... "bi daha dışarı çıkmayacaksın o saatte... artık okula da gitmiyormuşsun amacın ne... bak çocuğa noldu amacın bu muydu". evet annem insan ilişkilerinde ve pgibolojide sınıfta kalmış bir insandır. neyse o günü de yine gibtiğimin koltuğunda boş boş oturarak ve fatihle bir önceki buluşmamızda çekildiğimiz fotoğrafa bakarak geçirdim. sabaha kendime geldiğimde kafamın sağ kısmında bir kısım(hani avuçlayıp saçını çekersin ya bir tutam) o kadar kısmın beyazlamış olduğunu farkettim.

bu süreç içerisinde, yaşadığım yer de pgibolojimi gibiyordu. ailesiyle karşılaşmaktan tırsiyordum hep. evin arkasındaki o yokuşa gidemez olmuştum. bu arada bir detayı unuttum söylemeyi. fatih 15 küsur yerinden bıçaklanınca ve elemanalr kaçınca kısa bir süre sonra yerden kalkmış. o bahsi geçen yokuşu 10 metre kadar yürümüş ve bir bakkalın kapısından içeri girip yardım istemeye çalışırken hakkı rahmetine kavuşmuş. anlayın adamın ne kadar güçlü olduğunu... etraftaki olaya şahit olan 2 çocuk ta şoktan dolayı birşey yapamamış mal mal onu izlemişler... yokuş boyu her yer fatihin kanı olmuş. işte sadece olaydan sonraki o yokuşu görmem bile kafayı yememe yetmişti zaten

@52 hayır panpa. bundan sonra şuanki halim oluyor. Kafayı sıyırıyorum.

@58 git klozete kafanı sok panpa. sifonu da çek benim için.

sonra evden en son gün çıkıyorum. bavullarımı topladım. evden çıkıcam. annem karşıma çıktı. bi ton bağırdı. "bu kapıdan bir daha çıkarsan geri dönemezsin" dedi. zira zor bir dönem atlattığım için hep yanımda olmak istiyor ve tipik anne pgibolojisiyle kendi başıma daha da kötü hale geleceğime inanıyordu. onu iplemeyince bir ton da beddua etti. evlatlıktan reddeceğine yemin bile etti... bense " bu kapı mı anne?" diyip evi terkettim.

@48 fatih beni eve bıraktığı için o tinercilerle karşılaşmıştı. tek istediği konuşmak, destek görmekti. hayata tutunmaya çalışıyordu. bense kendime bile sahip olamayacak kadar sorumsuzdum. tak vardı da evin yolunu bulamayacak kadar içmiştim.

@39 sana yemin ediyorum hepsi gerçek. çok daha kötüsü var. hala devam eden bir süreç.

@55 ulan bari ilk entryi okusaydın bunu söylemezdin zaten... illa kanıt istiyorsan kollarımı ve saçımın halini gönderirim istersen özelden.

edit: bi an sinirle yazdım. bir gib göndereceğim yok. ben burda ifşa etmeyin, ailesinin bile bilmediği şeyler var diyorum, daraldım bundan anlatıyorum diyorum. hala bi tak kanıt arayışı içinde olmalar. başkaları karıya zütürüyorum diye başlık açsın kanıt manıt aramadan şansınızı deniyorsunuz.