kafama sikmak istiyorum ibretlik hikayem

eee bize ne dıbınakoyimcilere ve özet isteyenlere:
hala farkında değilseniz etrafınızdakilerin farkına varın. sizi sevenlerin, sahip olduklarınızın... hele ki 20 li yaşlara gelip eşşek kadar adam olduysanız ergenlik yapmayın. gerekirse zütünüzü paralayın da serseri olmayın. çünkü gerçekten öğrendiğim ve hayatım üzerine bahse girebileceğim tek şey:

siz başkasına bir kötülük yaptığınızı zannederken asıl gibişi kendinize ve kendinize yaptığınız sorumsuzluğu-kötülüğü ise bir başkasına mal olmaktadır.

arkadaşımın gerçek isminin, yerin ve benim önemim yok. lütfen ifşa etmeye çalışmayın. arayan yada hatırlayan bulabilir. ama en azından rahmetli arkadaşımın hatrına bununla uğraşmayın. elimden geldiğince hızlı yazdım. toplaşın diye beklemedim. amacım prim yapmak değildi. ama bir kişinin bile bu hayatta öğrendiğim şeyin farkına varmasını sağlayabildiysem ne mutlu bana. Bir de böyle yazıp da buraya dökünce içimden atmış gibi bi hale bürünüyorum. yada kendimi kandırıyorum. ne bileyim öyle bişey işte. iyi geceler sizlere. amin

Sonra öyle böyle askerliği de atlattık. bu noktada belirteyim askere gitmeyen panpalar için: benim binde bir ihtimal ve hakettiğimi düşünüdükleri için oraya atadılar. ki o şartlarda bile askerlik üstesinden gelinemeyecek bir yük değil. kafanızda kötü yer etmesin ama diğer yandan da dediğim tamamen doğru... Neyse işte askerden döndüm. 1-2 hafta ailemin yanımda kaldım. iş görüşmelerine başladım falan. sonra çok kısa bir sürede iş buldum.

@97 panpa eyvallah.

@98 senden de allah razı olsun ne diyim...

@93 sağolasın panpa. ben de onu umuyorum. en azından şimdilik.

@94 bitti panpa

@95 anlamadım panpa?

Belki okurum

ama geçtiğimiz yaz askere giderken sorun olacağını düşünüyordum. kısa dönem yapınca muayene vs bildiğiniz soyunmadan oluyor. o yüzden yırttım diye düşünüyordum. ama tabii ki gittiğimde eğitimlerde vs dikkat çektim fazlasıyla. soran komutanlar oldu yalan söyleyip kaza geçirdiğimi söyleyip geçişstirdim. birliğime teslim olduktan ve acemilik bittiken sonra asıl usta birliğime değil de başka yerle değiştirildiğimi öğrendim. gittiğimde 81 tane madde bağımlısı yada pgibolojik sorunları olan acemi arkadaşlara eğitim çavuşluğu yapacağımı öğrendim. (o adamlar orduda ne arıyor amk- demeyin. yapanlar bilir. herkesin birliğinde en az 1-2 böyle adam olmuştur. işte onları acemilikte bi yerde toplayıp sonra dağıtıyorlar)

@101 allah senden de razı olsun panpa

@102 nolur gibtir git.

@100 93. entryi senin gibiler için girdim. bari orayı okuma zahmetinde bulun.

@99 panpa ben bunların hiç birini isteğimle yapmıyorum zaten sorun da o... Ama sen de sağol.

@107 eyvallah panpa.

(bkz: amlılarla iletişim 101 dersi için sınıflara)

aileme durumu hiç anlatamadım. sadece abime anlatabildim. onun yüzündeki o acıma duygusu hala gözümün önünden gitmez... kız arkadaşım beni terketmediği için şanslıyım. ordan beni gerçekten çok sevdiğini anladım. ama sorun şu ki hala en sıcak havalarda bile gömlek falan giyerim kot pantolonun üstüne kollarım yüzünden... en azından 2 yıldır böyleyim.
neyse sonuç olarak şuanda kafamda bir tutam saçım beyaz ve kollarımda harita gibi. bu durumu bana çok yakın olan insanlar hariç gizleyebiliyorum. (ev arkadaşı vs tabii ki biliyor)

sonra evden en son gün çıkıyorum. bavullarımı topladım. evden çıkıcam. annem karşıma çıktı. bi ton bağırdı. "bu kapıdan bir daha çıkarsan geri dönemezsin" dedi. zira zor bir dönem atlattığım için hep yanımda olmak istiyor ve tipik anne pgibolojisiyle kendi başıma daha da kötü hale geleceğime inanıyordu. onu iplemeyince bir ton da beddua etti. evlatlıktan reddeceğine yemin bile etti... bense " bu kapı mı anne?" diyip evi terkettim.

@58 git klozete kafanı sok panpa. sifonu da çek benim için.

aileme sürekli baskı yaptım. burdan taşınalım kafayı yiyeceğim vs diye... ailemse o aralar bir kooparitifin bitmek üzere olduğu için(hakikaten biten kooparitfler var lan) birkaç ay daha beklememiz gerektiğini aksi takdirde güçlerinin yetmeyeceğini ifade ettiler. ben de o ara kamuran ünivesitesinden maddi burs alıyordum zütüm havalarda... dedim o zaman gibtir olup gidip ev tutacağım dedim. ailem ev ile okulun sadec 1 saat lik yol olduğu için böyle birşey yapmamam gerektiğini ifade etti. bense dayılandım(ergen mode on). okulun ilk günü okul dönüşü otobüste tanıştığım bir arkadaşla ev baktık. ev beğendik. hatta kapora verdik. (ergen taşağına bak be heyt be... ). eve gittim durumu anlattım tartıştık. o hafta evle uğraştık tesisat açtırmalar, mobilyalar falan. ben de iyice malım ki otobüste tanıştığım elemanla bu işlere kalkışıyorum 2 günde. ama allahtan adam on numara biri çıktı ve yurt dışında eğitimine devam edene kadar mükemmel bir ev arkadaşı hatta abilik yaptı bana.

@55 ulan bari ilk entryi okusaydın bunu söylemezdin zaten... illa kanıt istiyorsan kollarımı ve saçımın halini gönderirim istersen özelden.

edit: bi an sinirle yazdım. bir gib göndereceğim yok. ben burda ifşa etmeyin, ailesinin bile bilmediği şeyler var diyorum, daraldım bundan anlatıyorum diyorum. hala bi tak kanıt arayışı içinde olmalar. başkaları karıya zütürüyorum diye başlık açsın kanıt manıt aramadan şansınızı deniyorsunuz.

bu süreç içerisinde, yaşadığım yer de pgibolojimi gibiyordu. ailesiyle karşılaşmaktan tırsiyordum hep. evin arkasındaki o yokuşa gidemez olmuştum. bu arada bir detayı unuttum söylemeyi. fatih 15 küsur yerinden bıçaklanınca ve elemanalr kaçınca kısa bir süre sonra yerden kalkmış. o bahsi geçen yokuşu 10 metre kadar yürümüş ve bir bakkalın kapısından içeri girip yardım istemeye çalışırken hakkı rahmetine kavuşmuş. anlayın adamın ne kadar güçlü olduğunu... etraftaki olaya şahit olan 2 çocuk ta şoktan dolayı birşey yapamamış mal mal onu izlemişler... yokuş boyu her yer fatihin kanı olmuş. işte sadece olaydan sonraki o yokuşu görmem bile kafayı yememe yetmişti zaten

@52 hayır panpa. bundan sonra şuanki halim oluyor. Kafayı sıyırıyorum.

ailem bunun neticesinde bir akraba aracılığıyla bir pgiboloğa gönderdi. 2 ay gittim. bu arada olay ilkbahar aylarında yaşanıyor. yani össye 2 ay kalmamış... okuldan sağolsun idare ettiler. zaten rapor da var kapı gibi. öyle böyle girdim bi şekilde sınava. normalde en gibko halimle boun yada odtü isteyen ben, o gibindirik halimle bile 2. sınıf özel bir üniversiteye(hadi kamuran üniversitesi diyelim:) onur bursuyla girdim.

gittim eve gene odanın kapısını kapadım. babam zorla dayandı kapıya konuştu benle... bir ton ağladım karı gibi. babam beni teselli etti. "alın yazısı, allah'ın işi" vs teselli etti. annem zaten hem halime çok üzülmüş hem de aynı şeyin benim naşıma gelmiş olabilme ihtimaliyle kafayı yemiş bir halde onlarca sorular, onlarca yaptırım içeren emir cümleleri... "bi daha dışarı çıkmayacaksın o saatte... artık okula da gitmiyormuşsun amacın ne... bak çocuğa noldu amacın bu muydu". evet annem insan ilişkilerinde ve pgibolojide sınıfta kalmış bir insandır. neyse o günü de yine gibtiğimin koltuğunda boş boş oturarak ve fatihle bir önceki buluşmamızda çekildiğimiz fotoğrafa bakarak geçirdim. sabaha kendime geldiğimde kafamın sağ kısmında bir kısım(hani avuçlayıp saçını çekersin ya bir tutam) o kadar kısmın beyazlamış olduğunu farkettim.